Buluşma....

Lexié etrafına bakınıyordu.Bir saatine bir telefona bakınarak etrafta dolanıyordu.Sıkıntıdan patlamak üzereydi."Yarım saat oldu beyefendi yok...Onu bekletmesi gereken ben olmalıydım ancak nedense o beni bekletiyor" dedi.Sinirle arkasını dönerek gelen "Üzgünüm hayatım gerçekten. Sana layik olmak için biraz geç kaldım."  sesine baktı."Evet,gerçektende biraz geç kaldın Acé.Gerçekten çok az geç kaldın ki ben burada ağaç oldum." dedi kendisine sarılmaya gelen Acé sinirle bakarak.Lexié yavaşça eliyle kendine sarılmaya gelen kolları iterek "Tanrı aşkına beni bu kadar bekletmemeliydin.Yarım saattir burada ayakta bekliyorum.Gelmeyeceğini düşünüp gitmeye hazırlanıyordum" dedi kendisine bakan Acé'e.Evet,gerçeği söylemek gerekirse gerçekten yakışıklı görünüyordu ancak Lexié'ninde ondan aşağı kalır yanı yoktu.Siyah bir elbise,topuklu ayakkabılar,siyah bir ceket ve şapkasıyla bekleyen şık bir kızı burada görecek kaç kişi sataşmadan dayanabilirdi ki?Ve o bu şekilde yarım saattir burada bekliyordu

"Evet,gerçektende biraz geç kaldın Acé.Gerçekten çok az geç kaldın ki ben burada ağaç oldum."
"Gerçekten üzgünüm bir tanem senin gibi güzel bir kraliçenin yanında gezmek gerçekten çok büyük bir onur ve ben o onura yakışmak için elimden geleni yapıyorum."dedi ve kafasını önüne eğdi bir an için. Morali biraz bozulmuştu gerçekten doğru söylüyordu O'nu bekletmemesi gerekiyordu hemde böyle bir yerde. O'nun gibi güzel birininin başına böyle bir yerde kötü şeyler gelebilridi doğru söylüyordu. Ama gerçekten çok üzgündü Acé ve bunu nasıl telafi edeceğini düşünüyordu aklından. Sonra aklına birkaç yol geldi ve en güzelini yapmak için kendini hazırladı. Lexié'nin önünde eğildi ve "Benim gibi bir ahmağı acaba affedebilir misiniz leydim?" dedi ve sağ elini alıp yavasca öptü ve gözlerinin içine baktı Lexié'nin. Şuan affedilmeyi her şeyden çok istiyordu. Biliyordu çünkü hatasını ve bunun telafisi için bunu yapmıştı. Esasında alışması lazımdı belkide O'nu böyle karşılamaya nede olsa Kraliyet soyundan gelen bir kraliçe adayıydı kendileri ve belkide kraliçe olduğunda O'nun hayatında Acé diye biri olmayacaktı çünkü istemeyebilirdi Acé kadar normal birini....

Lexié yavaşça elini tutan Acé'e baktı sakince. Onun sevimli ve birazda üzgün bakışları... Acé kendisini benim yanımda normal hissediyor olmalı diye düşündü aniden. Onu yavaşça kendine çekerek sarıldı. "Özür dilerim...Sadece biraz moralim bozuk... Bunu sana yansıtmak istemezdim. Seni seviyorum Acé" dedi hafifçe gülümseyerek. "B-ben gerçekten çok özür dilerim" dedi. Biraz moralleri bozuktu ve bunu Acé yansıtması Lexié'nin biraz canını sıkmıştı. Aslında moralinin bozulması için bile herhangi bir neden yoktu. Ancak Lexié çabuk sinirlenebilen birisiydi. Ve çabuk üzülür, çabuk ağlardı. Bu onun en kötü özelliklerinden birisiydi. Hiçbir zaman Acé'in kendi yanında kendini yabancı gibi hissetmesini istemezdi.