Kompartıman I.

Konu: Kompartıman I. Cuma Ağus. 20, 2010 12:58 am

Roleplay Aktiftir.

Konu: Geri: Kompartıman I. Cuma Ağus. 20, 2010 3:43 am

Hogwarts'a dönüş zamanıydı. Andreanne sonunda bu günün gelmesini seviniyordu. O sıkıcı günler sona erecekti artık. Ailesinden sıkılmıştı. Başkasına söylese ona gülerlerdi herhalde ama durumu buydu. Onların muhabbetlerinden, tavırlarından sıkılmıştı. Andreanne sanki onların kızı gibi değildi. Çok sevgi yumağıydılar Andreanne öyle değildi ve artık kurtulacağına seviniyordu. Erkenden uyandı o gün. Bavulunu bir önceki günden hazırlamıştı zaten. Kontrol etti, ders kitapları, cüppesi, kazan... İşine lazım olacak her şeyi almıştı ve hazırdı. Ailesinin evi Fransa'daydı. Uçuç Şebekesi'ni kullanarak Londra'ya gelecekti. Annesinin ''Biz de gelelim.'' diye önermesine ''Gerçekten gerek yok, vedaları sevmem.'' diyerek yanıt vermişti. Bu cevap annesine yetmiş olacak ki hiç üstelememişti.

Tek başına yürüyordu Peron 9 3/4'e doğru. Bu sene son seneleriydi. Her şey için. Slytherin'de son senesiydi bir kere. En eğlenceli dönemi bitecekti hayatının. Adrian ile son seneleriydi. Doğru, bu okulda bu sıcak ortamda geçirebilecekleri son seneydi bu. Aklından bunları geçirerek yürüyordu. Birden yanında bir siluet belirdi. Aniden sanki cisimlenmiş gibi. Ürperdi Andreanne Sağ tarafına doğru dönünce onun Adrian olduğunu gördü. Birden mutluluk kapladı içini bavulunu yere atarak boynuna sarıldı ve ''Adrian!'' diye bağırdı. Çok özlemişti onu. Onun sıcaklığını hissetmeyi çok özlemişti.

Konu: Geri: Kompartıman I. Cuma Ağus. 20, 2010 4:42 am

"Bay Darcell, treni kaçırmanızı istemem. Uyanmalısınız." dedi evin genç hizmetçisi Adrian'ın odasında perdeleri açarken. Adrian yüzüne vuran ani ışıkla birden irkildi ve hızlıca yerinden kalktı. Myleen'e dönüp "Uyandırmayı iyi biliyorsun güzelim." dedi ve gülümsedi. Myleen kıkırdadı ve odadan çıktı. Adrian'ın çapkınlıkta belli bir sınırı yoktu. Bir sevgilisi olduğu zamanlarda bile. Sevgili, Adrian'ın aklına Andreanne geldi. Onu görmek için elbette sabırsızlanıyordu. Hemen bir duş aldı, kıyafetlerini giyip Slytherin cüppesini koluna taktı ve odadan indi. Ardından küçük ev cinlerine seslenerek bavullarını indirmesini söyledi. Paget bavullarını indirirken Adrian babasının karşısındaki sandalyede oturup öylece bekledi. Bir şeyler atıştırıp hemen kalktı. Babasına dönüp "Görüşürüz, baba." dedi. Babası her zamanki sert mizacını koruyarak gülümsedi ve "Adrian, bu sene bir çılgınlık istemiyorum. Son üç yılını sakin geçirmelisin." diye söylendi. Adrian babasına bakıp tekrar "Görüşürüz." dedi ve babası sadece git dercesine elini sallamakla yetindi. Adrian kapıdan çıkarken "Dediklerimi anladığını umuyorum!" diye bağırdı babası arkasından.

Adrian, perona gelmişti. Sakince yürüyüp duvarın içinden geçtiğinde o kırmızı treni gördü. Dumanlar etrafı sarmıştı. Saatine baktı: 10:47. Etrafı süzdü. O sırada yanından bir kız geçti. Adrian kıza baktığında kim olduğunu anlaması zor olmamıştı. Andreanne. Bavullarını birine teslim edip kızın peşinden gitti. Kız onu görünce sevinçle "Adrian!" diye bağırdı ve bıraktığı bavulların etrafa saçılmasını umursamadan Adrian'ın boynuna atladı. Adrian ellerini kızın beline sardı ve dudağına küçük bir öpücük kondurdu. Kendisi için oldukça masum bir öpücük... Sonra kıza tekrar sarılıp kokusunu içine çekti ve gülümseyerek kulağına "Seni özlemişim, kokunu." diye fısıldadı. Ardından trene binmeleri gerektiğini belirten o ses duyuldu ve Adrian kızın elini tutup onunla trene bindi. İlk kompartıman boş olduğu için fazla yer aramadılar. Kompartımana yerleşince cüppesini koltuğa fırlattı ve Andreanne'yi kollarının arasına aldı. Gülümseyip gözlerine bakarken "Tatil nasıldı?" diye sordu.

Konu: Geri: Kompartıman I. Cuma Ağus. 20, 2010 4:56 am

Adrian ellerini Lyndséy'in beline sardığında içinde tarif edilmez şeyler oluyordu Lyndséy'in. Daha önce kimseyi bu kadar önemsememişti. Ailesini bile... Kimseyi bu kadar özlememiş sevmemişti... Dudaklarına minik bir öpücük kondurdu Andreanne'in. Ardından tekrar Lyndséy'le sarıldılar. Gülümseyerek kulağına ''Seni özlemişim, kokunu.'' diye fısıldadı. Bunu duyan Lyndséy sesli bir şekilde kıkırdadı ve ellerini ona sardı. Kısa bir an böyle kaldılar ama bu uzun süremedi. Trene binmeleri gerekiyordu ve bunu bariz şekilde belirten ses onları rahat bırakmıyordu. Adrian elinden tutup trene doğru yürüdü.

İlk kompartıman boştu. Fazla yer aramamaları gerekmesi iyiydi. Kompartımanın sağ tarafındaki koltuğa oturdular. Adrian elindeki cüppeyi karşılarındaki koltuğa fırlatırken Andreanne de bavulundan cüppesini çıkarmaya uğraşıyordu. Kompartıman'ın kapısını kapattılar ve Adrian Andreanne'i kollarının arasına aldı. Gülümseyip gözlerine bakarken "Tatil nasıldı?" diye sordu. Gülümsemesi baştan çıkarıcıydı. Kızın aklını başından alırdı her zaman. Yine de öyle olmuştu... ''Nasıl olabilir ki aşkım o ailenin yanında.'' diye homurdandı Andreanne. Onlardan uzaklaşmışken tekrar hatırlatılmaları hoşuna gitmemişti. ''Ama okula dönmek güzel.'' dedi ve ekledi ''Senin nasıldı tatilin birtanem?''

Konu: Geri: Kompartıman I. Cuma Ağus. 20, 2010 5:11 am

"Nasıl olabilir ki aşkım o ailenin yanında. Ama okula dönmek güzel." diye söylendi Andreanne. Adrian gülümsedi. Ardından Andreanne aynı soruyu genç adama sorunca Adrian bir an düşündü. Sonra ciddileşip "Ah, her zamanki babam. Bay Darcell'in istediği şeyleri yapmadığım için laf sokup durdu işte. Geçen sene karıştığım büyük düelloyu da öğrenmiş, kızıp durdu. Gelirkende uyardı." dedi. Tatilinin sıkıcılığını hatırlayınca gerildi. Ama artık özgürdü, Hogwarts'a gidiyordu. Mutluydu, kollarında sevdiği bir kız vardı. Heyecanlıydı, okula gidip bütün çılgınlıkları yapabileceği bir dostu ve bir sürü arkadaşı vardı. Elbette gıcık olduğu insanlarda. Bunları düşünürken tren yavaşça hareket etmeye başladı. Adrian çıkan düdük sesiyle rahatladı ve Andreanne'ye daha sıkı sarıldı. O sırada kompartımanın önünden geçen çocuğu görünce sinirle nefes aldı. Aptal! Geçen seneki kavgasının sebebi: Criss. Çocuk geçerken kompartımanın içine bakıp Adrian'a sırıttı. Adrian refleks olarak hafifçe hareket etti ancak Andreanne'nin yanında kavga etmeyeceini hatırladı. Tekrar yerine oturdu ve kıza bakıp "Bu sene çok eğleneceğiz güzelim. Eminim okulda eğlencelik bir sürü iyilik meleği vardır." dedi. Ardından kızın elini tuttu.

Konu: Geri: Kompartıman I. Cuma Ağus. 20, 2010 7:24 am

Adrian bir an düşünmüştü Andreanne'in sorusu karşısında. Sonrasında toparlamış olacak ki "Ah, her zamanki babam. Bay Darcell'in istediği şeyleri yapmadığım için laf sokup durdu işte. Geçen sene karıştığım büyük düelloyu da öğrenmiş, kızıp durdu. Gelirkende uyardı." dedi. Andreanne içinden aynı durumdayız sanki diye düşünüyordu. Bir anda ortam gerilmişti. Bu tatil muhabbetinden olacak ki, bu konuyu değiştirmelilerdi sanki. Sıkmıştı. Sessizlik içinde oturuyorlardı ki tren yavaşça hareket etmeye başladı. İşte başlıyordu... Düdük sesinin çıkmasıyla Andreanne'yi daha sıkı sardı kollarında Adrian. Andreanne de başını onun omzuna gömmüş düşünüyordu ki Adrian'ın sinirlendiğini fark etti. Yavaşça bakışlarının yönüne baktı ve kapının dışındaki çocuğu gördü. Geçen seneki yaygaranın sebebi. Sinirlenmesi doğaldı. Yavaşça yerinden kalkmaya yeltenince Andreanne elini tuttu ve sakin olması için çalıştı. Bir anda kompartımanın tüm havası değişti. Sanki o an hiç olmamış gibi. Adrian "Bu sene çok eğleneceğiz güzelim. Eminim okulda eğlencelik bir sürü iyilik meleği vardır." dedi Andreanne'e. Evet haklıydı. İkisi muhteşem ikili olurlardı. Sinir bozucu. ''Evet hayatım. Dönüşümüz muhteşem olacak. O pis bulanıklara bu sene gününü göstermeliyiz.'' dedi gülümseyerek Andreanne. Ardından başını kaldırıp Adrian'ın gözlerinin içine bakmayı sürdürdü. Bakışlarında eriyordu sanki. Kendi değildi sanki o anda.

Konu: Geri: Kompartıman I. C.tesi Ağus. 21, 2010 5:35 am

"Evet hayatım. Dönüşümüz muhteşem olacak. O pis bulanıklara bu sene gününü göstermeliyiz." dedi Andreanne. Adrian her zamanki gibi ukala gülümsemesini yüzüne yerleştirdi ve genç kıza gülümsedi. Adrian kafasını kaldırıp kompartımanın kapısına baktığında Criss yerine küçük şekerlemeler satan orta yaşlı kadını gördü. Yüzündeki kırışıklıkların her biri iyilik için yapılan şeyler sonucu oluşmuştu sanki, huzurlu görünüyordu. Adrian bir an kadına baktı. Aydınlık tarafta olanlar hep huzurluydu, karanlığı, Karanlık Lord'u seçenler ise hayatlarında hep bir gerginlikle yaşamışlardı. En büyük örneği de Adrian'dı. Babasının gerginliğide onun seçiminden doğuyordu. Adrian tarafından memnundu, asla değiştirmezdi; ancak diğerlerindeki huzuru en azından babasından görmeyi isterdi. On beş yaşına gelmişti ve babasının ona bir kere olsun sarıldığını bilmezdi. Her zaman oğlunun karşısında asık suratla oturan, okulunda yaptığı şeyleri onaylamayan, duyarsız bir babaydı Adrian'ın babası. Adrian yalnızca bir kez görmüştü babasının onu tebrik ettiğini, ona da tebrik denirse. "Bizi utandırmadın, başka bir binaya gidemezdin zaten." Adrian bu cümleyi hatırlayınca irkildi ve gözlerini yaşlı kadına dikti. Koltuktan kalkıp birkaç şekerleme aldı ve kompartımana geri döndü. Tekrar aynı yere oturup Andreanne'ye sarıldı. Bir fasulye alıp ağzına attı ve gülümsedi. Çimen tadındaydı. Andreanne'ye dönüp "Çimen." dedi ve küçük bir kahkaha attı. Rahatlamıştı. Bir fasulye daha alıp genç kıza uzattı ve "Bakalım seninki neli olacak?" dedi. Fasulyeyi kızın eline bıraktı ve bekledi.

Konu: Geri: Kompartıman I. C.tesi Ağus. 21, 2010 6:27 am

Sözüne karşılık gülümsemişti Adrian. Yine düşüncelere daldı ardından. Neden bugün böyleydi, duygundu anlamamıştı. Sürekli dalıyor, bir şeyler düşünüyor kendisiyle ilgilenmiyordu sanki. Andreanne tam bunu soracaktı ki gözleri kompartımanın kapısından geçen şekerlemeci kadına gözleri çarptı. Uzun zamandır buradaydı. Yaşlanmıştı sanki artık ama hala iyi görünüyordu. Adrian yanından kalkıp yaşlı kadının yanına gitti ve elinde Bertie Botts'un Her Lezzetten Fasulyeleri ile döndü. Andreanne sevmezdi bu şekerleri. Ne çıkacağı belli olmuyordu. Ama yine de deneyecekti. Adrian bir tanesini ağzına attı ve ''Çimen.'' diyerek küçük bir kahkaha patlattı. Ardından bir fasulye daha alıp Andreanne'e uzattı ve "Bakalım seninki neli olacak?" dedi. Andreanne şekeri yavaşça ağzına attı. Bir taraftan korkuyordu çünkü tatlara karşı inanılmaz hassaslığı vardı. Her şeyi yiyemezdi. Ardından bir rahatlama geldi içinden. En azından kötü bir şey değildi. ''Kurabiye Hamuru'' dedi ve buruk bir gülümseme koydu yüz ifadesine. Birden neşesi kaçmıştı. Sanki Adrian onu hiç özlememiş gibiydi. Bu onun canını sıkmıştı...

Konu: Geri: Kompartıman I. C.tesi Ağus. 21, 2010 11:37 pm

"Kurabiye hamuru." diye söylendi Andreanne. Adrian genç kıza baktığında gülümsediğini gördü; ama sevinçli değildi. Üzgündü. Adrian kollarındaki kızı geri çekti ve tam karşısına dikildi. Gözlerine bakıp gülümsedi. "Üzgünüm Belle, babamla olanlar kafama takıldı; ama şu saatten itibaren unutuyorum onu, her şeyi." dedi genç adam. Kıza sıkıca sarıldı ve saçlarına gömdüğü yüzündeki gıdıklanmaya izin verdi. Kızın kokusunu içine çektiği her dakika daha da rahatlıyor, babasını unutuyordu. Andreanne onun ilacıydı sanki ve şimdi Adrian onu üzmüştü. Kafasını saçlarından çekip boynuna götürdü ve hafifçe kızı boynundan öptü. Kulağına doğru "Beni affetmen için ne yapabilirim sevgilim?" diye fısıldadı. Sonra geri çekilip kompartımanın camına yaslandı. Gözleri genç kızı süzüyordu, aklından geçenlere hakim olmaya çalışmak onu zorlasada, bunu becerdiği için mutluydu. Kendini çapkın olarak tabir edebilirdi; ama hiçbir zaman sevgilisinin istemediği, onaylamadığı şeyleri yapmamıştı. Yaslandığı yerde öylece beklerken gözleri sadece Andreanne'nin üzerinde geziniyordu. Onun nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordu. Son zamanlarda ona karşı ilgisiz gibi duruyor olabilirdi; ama onu seviyordu. Diğerleri gibi kullanıp atmak gibi bir niyeti de yoktu. O sırada gözleri istemsizce kompartımanın kapısına kaydı; Violet gelmişti. Umursamaz bakışlarını çevirip tekrar Andreanne'ye baktı. Kafasından neler geçtiğini merak ediyordu, ne yapacağını, ne söylemek istediği. Sakince trenin camını açtı ve rüzgarın kompartımana dolmasına izin verdi ve rüzgarı içine çekerken genç kıza gülümsedi.

Konu: Geri: Kompartıman I. C.tesi Ağus. 21, 2010 11:53 pm

Adrian her zaman Andreanne'in ne demek istediğini anlardı. Bunu sözlerine dökmesine gerek yoktu davranışları ona her şeyi anlatırdı zaten. Nitekim bu sefer de öyle oldu. Andreanne daha bir şey demeden "Üzgünüm Belle, babamla olanlar kafama takıldı; ama şu saatten itibaren unutuyorum onu, her şeyi." dedi. Ardından Andreanne'i sıkıca sardı ve yüzünü saçlarına gömdü. Andreanne de beline sardığı ellerini daha da sıktı bir an konuşmak istemedi sanki davranışları her şeyi anlatıyor gibiydi. Ardından Adrian yavaşça geri çekilerek boynuna yaklaştı ve minik bir öpücük kondurduktan sonra kulağına eğilip "Beni affetmen için ne yapabilirim sevgilim?" dedi. Andreanne bu soruya ne karşılık vereceğini bilmiyordu. Sadece daha çok ilgi sanki. Çocuk gibi davrandığının farkındaydı. Saçma bir tavır içerisindeydi ama bundan da vazgeçemiyordu. Adrian'ın gözlerinin içerisine bakarken elini tuttu ve ''Aşkım seni çok özledim ve nedense sürekli benle ol istiyorum. Biliyorum saçma bir tavır içerisindeyim...'' dedi sözlerini tamamlayamamıştı. Ne diyeceğini de bilmiyordu zaten. Gözlerini birbirine kenetlenmiş ellerine indirdi. ''Aşkım tamam ya saçmalıyorum. Seni sevdiğimi biliyorsun, bir anda ne yapacağımı şaşırdım. Çocuk gibi kaprisler yapıyorum tamamen benimle ilgilen istedim bunun içindi.'' diye saçma bir cümle kurdu içinden kendi cümlesine gülüyordu. Ve yavaşça yanına yaklaşarak başını Adrian'ın göğsüne yasladı. Huzur buydu işte.

Konu: Geri: Kompartıman I. Ptsi Ağus. 23, 2010 11:45 am

"Aşkım seni çok özledim ve nedense sürekli benle ol istiyorum. Biliyorum saçma bir tavır içerisindeyim... Aşkım tamam ya saçmalıyorum. Seni sevdiğimi biliyorsun, bir anda ne yapacağımı şaşırdım. Çocuk gibi kaprisler yapıyorum tamamen benimle ilgilen istedim bunun içindi." diye kendiniz korumaya çalışan bir açıklama yaptı Andreanne. Adrian gülümsedi, onun açıklamaya ihtiyacı yoktu ki. Son zamanlarda olanlar canını sıkmıştı o da genç kıza gerektiği ilgiyi göstermemişti. Andreanne'nin bozulması çok normaldi.

"Hayatım, ben de seni seviyorum. Ayrıca bu kaprislerin hoşuma gitmiyor değil. Çok eğlenceli oluyorsun Belle." dedi Adrian kızın üzülmesini engellemek için. Ona Belle derken çok farklıydı. Aralarında mesafe varken ona asla Belle demezdi. Çıkmaya başladıklarında söylediği isimdi bu. Bu ismi seviyordu. Zarif, hoş ve ilgi çekici.

Adrian trenin camından bakınca gülümsedi. Hızla yerinden kalktı ve karşı koltuğa fırlattığı cübbesini alıp giydi, giyerken Andreanne'ye de giymesi gerektiği söylemek ister gibi dışarıyı gösterdi. Tren neredeyse Hogwarts'a yaklaşmıştı. buradan sonraki tek engel sandallar ya da arabaları çeken şu görünmez hayvanlardı Adrian için. Bavullarının dışında yanına aldığı sırt çantasını çekip içini kontrol etti. Bunu her zaman yapardı, nedenini bilmese de. Sonra Andreanne'ye dönüp gülümsedi ve kızın oturduğu koltuğa doğru eğilip onu öptü. Biraz uzun bir öpücük olacak ki trenin ani duruşuyla dudakları ayrıldı. Adrian genç kızı elinden tutup kaldırdı ve trenden inmek için kompartımandan çıktılar.

» Kompartıman III.
» Kompartıman 4#
» Kompartıman I.
» Kompartıman 2#
» Kompartıman II.