Amelia

bu eski bir rpem umarım sorun olmaz

'İblis Ruhu'.
Çok eski zamanlardan beri onların ırkına insanlar tarafından verilen diğer bir ad. Her zaman itilip kakılan, büyük hakaretlere uğrayan kız oldu. Bunun acısıyla büyüdü her zaman ve unutamadı. Ona yapılan işkenceler onu daha hırçın fakat bire o kadar da halsiz bir hale soktu. Daha fazla dayanamayan yorgun vücudu hastalıklarla kaplanmıştı. Annesi ise onu koruyabilmek için her şeyi yaptı. Ondan kat kat fazla şiddete maruz kaldı. Saçlarını ve tırnaklarını kaybetti. Fakat bunların hiçbiri onu üzen olay değildi. Vücut onun için faniydi. Fakat ruhu her zaman yüce kalmalıydı. Bunun yok edilmesi, bütün onurunun yerlerde sürülmesiydi onu mahveden. O da artık dayanamıyordu.Daha sonra ikisi de nehir köprüsünde asıldılar ve derin sulara bırakıldılar. Fakat biri kurtulabilmişti, çünkü annesinin ona verdiği sevgi, değerdi onu kurtaran. Nehrin ucuna kadar sürüklenip kendini kurtarmıştı ve yeni bir hayata başlamıştı.

~

Bunlar büyük büyük büyük ve çok daha büyük annesine olan olaylardı. Hatırladıkça ruhu solan sarı saçlı genç kız elindeki kitabı yavaşça valizine koydu. Onca zamandır bilmiyordu bircadı olduğunu. İnsanlarla birlikte okula gidip geliyordu. Bildiği tek şey insanlar arasında pineklemek ve kendi hayatını kurtarmaktı. Annesi söylediğinde ise kahkahalarla gülmüştü. Bunun bir çeşit şaka olduğunu sanmıştı fakat sonra bunu kanıtladı. O günden beri atalarının kitaplarına bakıp duruyordu. Onlara yapılan işkenceleri okudukça içinden bir parça daha boğuluyordu ya da asılıyordu. Her okuyuşundaki artan nefreti kendine hakim olmasını engelliyordu, her şeyi mahvetmek istiyordu fakat yapabildiği tek şey zehirini kalbine akıtmaktı. Biliyordu ki o zehir daha fazla kalbinde kalırsa kendisini öldürecekti ve buna katlamazdı ne kendisi ne de annesi. En sonunda karar verilen kampın ona çok şey kazandıracağını düşünüyordu annesi. Amy ise sadece nefret duyuyordu, her şeye karşı. Onun ırkına yapılanların intikamını istiyordu ve bu his öyle kuvvetliydi ki onun yüreğini bir kağıt parçası gibi yakıyor ve geriye sadece göz yaşları bırakıyordu. Fakat oturup ağlamasının ona hiçbir şey kazandırmayacağını biliyordu. Yine de ağlaması istemsizdi, öyle istemsiz ki artık annesi alışmış, ağladığı zaman onu yanlız bırakıp susmasını bekler olmuştu. Şimdi ise gideceği kamp için valizini toplamış, gitmeyi bekliyordu. Son kez annesinin onun göz yaşlarını silmesine izin verdi. Annesi ellerini Amy'nin göz altlarına sürüp yaşları silerken yanaklarına öpücük kondurup sarıldı. 'Seni özleyeceğim.'Bu genç kızın ağlamasına yeten iki kelimeydi ve oracıkta silinmiş göz altlarını tekrar eski haline getirmeyi başarmıştı. Annesi bu sefer ona katılmış fakat bir yandan silmeye devam etmişti göz yaşlarını. 'Gitmek istemiyorum.' En sonunda elini bırakıp gözden kaybolurken annesi bir kez daha dayanamamış, ağlamıştı.

Yatakhaneden içeriye girdiğinde etraftaki bir çok cadıya aldırmadan kendisine ayrılmış yatağa oturdu ve valizini yanına koyarak büyük bir 'of'çekti. Burada olmak istemiyordu, bura yerine intikam istiyordu. Fakat buraya ihtiyacı olduğunu bildiğinden kendini sakinleştirdi ve eşyalarınıdolabına yerleştirmeye başladı. Burası onun için yeni bir başlangıç olacaktı, bunu bilsede içindeki acıyı söndüremiyordu bir türlü. Buraya gelmesi onu daha fazla hararetlendirmişse de yapacağı hiçbir şey yoktu. Ayakkabılarını çıkarıp yatağına yattı ve tavanı izlemeye başladı. Gözleri yavaşça açılıp kapanırken içindeki şeytan ve meleğin bir arada oturmalarını düşündü. Şeytan fakat bir o kadar da kırılgandı. Tam olarakkırılgan sayılmazdı aslında, sürekli ağlaması dışında. Sürekli, küçücükbir şey için bile istemsiz ağlayışı her zaman ,insanların önünde onu küçük düşürmüştür. Her zaman alay konusu olmuştur. Onun bilerek yaptığını, dikkat çekmek istediğini düşünen onca insana rağmen Amy ağlamaktan nefret ediyordu. Büyük öldürme planları kurarken bir melek gibi gözleri kapandı. Daha sabah olmasına rağmen uyuyakalmıştı. Kampta neler olacağını bilmiyordu fakat onun hissettiği bir şey vardı. Bu kadar ağlamasının sebebinin annesi olduğuydu.