L. Ocean Di Laurents
Gerçek İsim : Liena
Mesaj Sayısı : 28
Kayıt tarihi : 17/07/10
 | Konu: I. Ders  Perş. Eyl. 02, 2010 10:20 pm | |
| Yumuşacık yatağında uyuyordu. Uykusunu hiçbir kuvvet bölemezdi. Ancak camının önünde bulunan ve sesler çıkaran baykuş dışında! Baykuşun camı gagalamasıyla çıkan iğrenç kulak tırmalayan ses ile açmıştı bu güzel güne gözlerini. Ne kadar da berbat bir uyanma şekliydi Ocean’a göre. Lanet baykuş ona bir mektup getirmişti. Yataktan yeni kalkmış olan Ocean’ın en son isteyeceği şeylerden birisiydi bir mektup okumak. İlk yapması gereken şey o baykuşun canını okumak olmalıydı. Gözlerinden uyku akıyordu resmen, ama o yatağından kalktı ve baykuşun gagasında bulunan mektubu aldı. Üzerinde saten açık kahverengimsi bir gecelik vardı. Ayağında da tüylü terliklerden. Bu terlikleri ona kimin hediye ettiğini hatırlayamasa da çok hoşuna gidiyorlardı onun. Henüz kalkalı yirmi saniye olduğu için dağınık olan yatağına oturdu. Mektubu açıp okumaya başladı.
“Sevgili kuzenim;
Hogwarts’taki ilk günün için başarılar ve bol şans. Umarım o yaramaz büyücüleri adam etmekte zorlanmazsın.Sevgiler kuzenin Felicity…”
“Ah sağol!” dedi sinirli bir ses tonu ile. Bunun için mi bölünmüştü uykusu. “Lanet olası akrabalar… Zamanlama gibi bir anlayışları yok. Şuan kalkmış dans ediyor olduğumu sanıyordu herhalde” dedi sızlanarak. Gözlerini ovuşturarak komidinin üzerinde duran masa saatine baktı. Dersinin başlamasına uzun bir zaman vardı. Bu yüzden yavaş yavaş hazırlanabilirdi. İlk önce pencereye doğru gitti. Ve güneş ona parlıyormuş gibi gibi gülümsedi. Birkaç egzersiz hareketi yaptı. Kemiklerini açması için bu iyi olmuştu. Sonra soğuk bir duş almak için banyoya yöneldi. Güne kötü başlamış olabilirdi ancak bu şekilde devam edeceği söylenemezdi. Kısa bir süre sonra banyodan da çıkmış aklındaki ilk işleri yapmıştı. Saate tekrar bakmıştı ve hala daha zamanı vardı. Geniş gardrobunun önüne dikildi. Üzerindeki ince havluya sarınmıştı ve düşmemesi için sol eliyle havluyu tutuyordu. Gardrobunun kapısını açtı ve içindeki kıyafet yığınına baktı. Ne giyeceği konusunda günlerdir düşünmesine rağmen bir karar verememişti. Yüzlerce kıyafet vardı ancak hiç biri giyebileceği türden değildi. Alışverişe çıkması gerektiğini anlamıştı. Uzun uzun sağ eliyle kıyafetleri inceledikten sonra siyah dar ve uzun bir tay, kül rengi bol bir tunik almıştı. Pek salaş duracaklardı ancak bunların en uygun kıyafetler olduğunu düşünmüştü. Bunları özenerek giymişti. Kırışmasını istemiyordu kıyafetlerinin. Sonra yatağının altından ayakkabı kutusunu çıkardı. Henüz yeni almıştı bu ayakkabıları. Kutusundan çıkardı ve ayağına geçirdi kahverengi – beyaz tigerlarını. Son kez aynanın karşısına geçip bakmıştı kendisine. “Gayet hoş görünüyorum.” dedi megolaman bir ifadeyle. Makyaj’ının eksik olduğunu fark etti son anda. Sadece göz kalemi ve pudra kullanmıştı. Bu ikisini kullanarak sadece bir makyaj yapmıştı. Aslında bu makyaj bile sayılmazdı. Hazır olduğuna karar verdiğinde odasından çıktı. Koridorda yürümek imkansız denilecek kadar zordu. Öğrenciler dersliklere gitmek için büyük bir çaba harcıyolardı. Kimi öğrencisi – henüz tanımıyor olsalar bile – “Günaydın profesör.” diyordu. Ocean ise sadece gülümsemekle yetiniyordu. Bu koridor trafiğinden kurtulunca hızlı adımlarla dersliğe ilerlemeye başladı.
Dersliğe geldiğinde ona bakan bir sürü göz vardı. Hepsi merakla dersin konusunu merak ediyordu. Ocean yerini aldığında birkaç kere öksürdü sesinin tonunu ayarlamak için. Söyleyeceklerinide kafasından geçirdikten sonra sözlerine başladı. “Öncelikle; Ben yeni uçuş profesörünüz Ocean Di Laurents. Adımı öğrendiğinize göre dersimize geçebiliriz. Birinci ve ikinci sınıflar süpürgeleriyle birlikte şuraya geçsinler. Geri kalan sınıflarda burada beklesinler. İlk önce onlara öğretmem ve anlatmam gerekenler var.” Onlarla gösterdiği yere gitti. Bunlar henüz çömez sayılırlardı. Uçmayı öğrenmeleri gerekiyordu. Çoğu kişi ilk seferde uçmayı başaramazdı. Ancak aradan bir – iki tane şanslı çıkardı. Herkes süpürgelerini yere bırakıp yanına geçtiğinde tekrar söze girdi. “İlk önce çok iyi konsantre olmalısınız. Eğer aklınız başka bir yerde olursa süpürgenizin çalılarının tek bir telini bile hareket ettiremezsiniz. Konsantre olduğunuzu düşündüğünüz anda ‘Yukarı!’ diye bağırın. İlk seferde başaramazsanız sakın pes etmeyin. Eninde sonunda o süpürge elinize gelecektir.” dedi. Hemen ardından sözlerine ekledi; “Ve son olarak sakın uçmaya kalkışmayın. Sizin için tehlikeli olabilir.” Onlar süpürgelerini havalandırmaya çalışırken üst sınıfların yanına gitti. Onlara seçmeli olduğu için pek fazla kişi yoktu. Belki de bu daha iyidir diye düşündü. Ya da kendini kandırmaya çalıştı. Üst sınıfların yanına geldiğinde sözü kısa kesti. “Size Quidditch’i tanımlayacağım. Pek çoğunuz bunun hakkında belki de birkaç bilgiye sahiptir. Ancak yarım olan bilgi hiçbir işe yaramaz.” Öğrencileriyle hem arkadaş olmak istiyordu hemde onlar üzerinde bir otorite kurmak. Cıvık kişilerle uğraşmayı sevmezdi. Sesine yine otoriter bir ton vererek “Öncelikle sizlere şu sıkıcı ansiklopediksel bilgilerden söz edeceğim. Quidditch görkemli ve heyecan verici bir oyundur. Her oyunda olduğu gibi onunda bir amacı vardır. Ama basittir. Top kocalayıcısı ismini verdiğimiz oyuncular Quaffle isimli topu arkanızda bulunan o üç delikten sokmaya çalışır. Ancak o çemberleri koruyan tutucular vardır. Ve her topu geçirdiğinizde takımınıza on puan kazandırırsınız. Tabii sadece oyun tutucular ve kovalayıcılar arasında geçmiyor. Her takımda toplam yedi oyuncu yer alır. Üç kovalayıcı, bir tutucu, iki vurucu ve bir arayıcı. Bu kadar bilgi yeterliyse toplara geçelim.” Dedi. Asasını hafifçe salladı. Önünde sandığımda kutu açıldı. Eline vurucuların kullandığı sopayı aldı. Asasını tekrar salladı ve Quaffle eline geldi. “Bu az öncede söz ettiğim top olan Quaffle. Kovalayıcılar onu çemberlerden sokmaya çalışır ve tutucularda o çemberleri korur. Bunu söylemiştik.” Dedi. Ve topa sopayla vurup bir yere yolladı. İyi vurmuştu. Topun nereye gittiğini görememişti ancak. Yine asasını salladı ve siyah topu havalandırdı. Gayet hızlı hareket ediyordu ve Ocean’ın kucağını düşüşü sert olmuştu. Nefesi kesilen Ocean zorlanarak “Bu Bludger. Küçük oyunbozanlar. Vurucuların kovalayıcıları zorlamak için kullandıkları toptur. Kendi iradeleri vardır. Maç esnasında bu toplara dikkat etmeniz gerekir. “ dedi ve yine sopasını sallayarak bludger’a vurdu. Quidditch geçmişinin olmasının avantajlarıydı bunlar. Son bir top kalmıştı. Ocean onuda bulunduğu yerden eğilip eline aldı. İşaret ve baş parmağı arasında tutarak anlatmaya başladı. “Altın Snitch… Oldukça güzel görünüyor farkındayım. Ancak bu topu yakalamak o kadar da kolay değil. Oldukça hızlı hareket eder ve onu görmek zordur. Arayıcıların görevi bu topu yakalamaktır. Ve bunu yakalayan takımın hanesine yüz elli puan eklenir ve maçı kazanır. “ dedi ve snitch’i parmaklarının arasından serbest bıraktı. Sonra bu topları yakalamak zorunda kalacaktı ancak dersi anlatması için bu küçük şovu yapması gerekiyordu. Bludger’ın yarattığı acı da geçmişti. Ocean söz sözlerini söyledi. Ama ondan önce küçük sınıfların ne alemde olduğuna göz ucuyla baktı. Hala daha süpürgeyi kaldıramayanların olduğu görünce onların acınacak halde olduğunun farkına vardı “Evet ilk dersimiz bitti. Size ödev vermiyorum. Dersi seçtiğinize pişman olmayın. Ama bu toleransım ilk ders olduğu için geçerli. Hemen sevinmeyin yani.” dedi. Dersi bitirmişti. Ve onunda orada kalmasının bir anlamı yoktu. Odasında geçireceği zamanı düşünerek oraya doğru yol aldı. | |
|
