İlk Ders

Konu: İlk Ders Cuma Şub. 12, 2010 12:55 am

Bu sisteme göre size bir hikaye verilecek. Sizler de bu hikaye içinde karakterinizi yöneteceksiniz. Aşağıda, uymanız gereken kurallar verilmiştir"

[*]Kurgunuz, bizim hikayemize uygun olacaktır.
[*]RO'da karakterinizin rütbesi ile hareket edin. Rütbeniz yoksa olmak istediğiniz, başvuracağınız rütbe ile hareket edeceksiniz.
[*]RO'nuz 35 satır uzunluğunda, iki paragraf halinde olacak. Fazla yahut eksik olması halinde RO'nuz geçersiz sayılır.
[*]Kurguda geçen savaşın içinde bir Düello Ro'su hazırlamalısınız. Ancak Düello'nun sonunda gerçekleşen bu olayla bitirmelisiniz.
[*]RO'nuzu yönetim onaylayarak değerlendirecek. Buradaki amaç RO'nuzu geliştirmektir. Yönetim bunun için size tavsiyelerde bulunacaktır.

Kurgu" {Düello}

Dışardaki faciyayı duyabiliyordu. Elinden geldiğince koltuğun kenerına büzülmüş dışarıda yaşanan büyük arbedeyi dinliyordu. Büyüler havada başından bir kaç defa geçmişti. Yoğun yeşil ışıklar çakmasa bile yakında görüleceklerdi. Sesler kendilerini ele veriyordu. Arx çığlıkları duydukça kendinden geçiyordu. Havanın karanlığı ve sisin yoğunluğu birbirlerini görmeyi engelliyordu. Arx etrafı izlemek istesede sisten bir şey göremiyordu. Mavi gözlerini ileride parlayan aşığa dikmişti. Bir kişi bağırarak “Hadi ama John yap şunu!” diyordu. Karşısındaki adam asasını titreyerek tutuyordu. Bunu yapmak istemediği elinin zayıflığından belli oluyordu. Gözleri büyümüş ve kanlanmış olmasına rağmen sevgiyi görmemek imkansızdı. John derinden soluyor ama karşında ki adama cevap vermiyordu. Adam asasını yana indirmiş bir küfrediyor, bir ne yapması gerektiğini söylüyordu. Arx bir sure bu iki adamı süzdükten sonra aradaki benzerliği farketti. Her şeyleri aynıydı. Hatta mimikleri bile! Bu iki adam kardeşti. Arx bir süre bunu düşündükten sonra ikiz olduklarına karar vermişti. İşte bu iki tarafın kötülüğü, kardeşi kardeşin öldürmesi gerektiriyordu. Ama şu anda Arx’ın karşısında duran John bunu yapmayacak gibiydi. Titreyen, cılız bir sesle “Jack sana zarar veremem.” Diye soludu. O kadar kısık söylemişti ki Arx bile zor duymuştu. Ama Jack John’un bu hareketinden hiç hoşnut değildi. Sonunda derin bir nefes aldı ve asasını kaldırdı. Öfkeli suratında hafif bir gülümseme belirerek “Üzgünüm kardeşim, sana şans tanıdım. Avada Kedavra!” diye haykırdı. O an büyük, yeşil ışık bütün savaş alanını kapladı. Işık Jack’in asasından hızla John’un masum bedenine çarptı. Savaş alanında kimse asa kıpırdatmıyordu. Bütün büyücüler dönmüş bir kardeşin dramını izliyordu. Jack lanetli sözleri söylediği anda dizleri üzerinde yere çökmüş bir biçimde ağlıyordu.

Not" Bir hafta süreniz var!

- AO Yönetimi -

Mesaj Sayısı : 38 Kayıt tarihi : 04/02/10 Lakap : Katja

Judith uyandığında önceki geceki SYB dersinin yorgunluğunu üzerinden attığını hissetti. Bahçeye çıkıp hava almanın iyi bir fikir olabileceğini düşündü. Kalkıp giyinerek yatakhaneden çıktı. Merdivenleri koşarak inmeye başladı. Son basamağa gelmişti ki, etraftan tuhaf gürültüler duydu. Kalabalığa yaklaşıp bu kadar gürültüye sebep olan şeyi görmek istedi. Bu bir düelloydu. Tüm bu kalabalığın ortasında ellerinde asalarıyla iki genç duruyordu. Birbirlerine öyle benziyorlardı ki... Duruşları bile aynıydı. Onlardan birinin bir yansıma olmadığına insanı inandıran tek şey; yüz ifadeleriydi. Biri korkudan solmuş bir yüzdü, dudakları titreyen bir yüz.... Diğeri derin bir acımasızlıkla kasılmış bir yüzdü, merhametsiz bir yüz...
Yüzündeki merhametsiz ifadeyle zavallı kopyasına bağırıyordu:
- Yap şunu dedim sana! Çirkin küfür ve hakaretlerle karşısındakini kışkırtmaya çalışıyor, Ona kendisine saldırmasını söylüyordu.
Ancak zavallı John perişan durumdaydı. Değil saldırmaya, parmağını kıpırdatmaya gücü yok gibiydi.
Karşıdan hamle gelmediğini gören diğer kardeş korkudan titreyen kardeşine, ona fırsat verdiğini ve kullanmadığı için üzgün olduğunu söyledi.
Ardından asasını kaldırarak:
- Avada kedavra! diye haykırdı. Uğursuz yeşil bir pırıltı asanın ucundan John'un masum bedenine ulaştı ve bedbaht ruhunu ondan ayırdı. John'un ruhu bedbahttı çünkü en sevdiğinin ihanetine uğramıştı. Onun yere düşmesiyle birlikte Judith, otomatik bir hareketle dizlerinin üzerine çöktü ve acı çığlığını bastırmak için eliyle ağzını kapadı. Ne yazık! Bu korkunç lanet "muggle" diline "Abra kadabra!" biçiminde yansımıştı ve onlar bunu sözüm ona sihirbazlık gösterilerinde şapkadan tavşan çıkarmak için kullanırlardı. Fakat zavallı "muggle" 'lar bilmiyorlardı ki, bu korkunç bir lanetti ve bir masumun hunharca katline sebep oluyordu.
Judith bu masumun saf ve temiz ruhunun geride bıraktığı ürkek hüznü soludu ve boğulacakmış gibi hissettiğinden oradan uzaklaşmak için ayağa kalktı.
aynı anda hayatının yarısını bir lanete kurban etmiş Jack'in hıçkırıkları havadaki hüznü sararcasına yayıldı:
- Gidin buradan! diye bağırıyordu.
- Gidin dedim size!
Zavallı lanetli hıçkırıklarla sarsılırken Judith, sarsak adımlarla lanetin, hüznün ve hıçkırıkların hakim olduğu bu ortamdan uzaklaşma çabasındaydı.

» Sihir Tarihi I. Ders | Tüm Sınıflar Ortak Ders [Offline]
» Ders II - Ortak Ders - Online / İki Aşamalı (Perşembe - Pazar)
» Ders I - Ortak Ders - Online
» DERS
» 1.Ders