Esen Rüzgarlar...

Mesaj Sayısı : 160 Kayıt tarihi : 01/01/10 Yaş : 28

James Çılgına Dönmüştü.Luna Onu Kolundan Tutuyordu.
- Bu Olanlardan Benim niye Haberim Yok
-Tamam James sakin ol
- Bu Slytherinli Size Zarar Veriyor ve Bunu Bana Söylemiyorsunuz.
James Çok Sinirlenmişti.

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Salı Ocak 12, 2010 9:42 pm

Melody'de sinirlenmişiti james'ı bir ağaca sıkıştırmıştı
-Bana bir söz ver james
-Ama melody
Melody iyice sinirlenmişti kimsenin duymacağı şekilde bağırmıştı
-James bana bir söz vermeni istiyorum beni korumayacaksın
-Ama melody
Melody'nin gözünden birkaç damla çıkmıştı
-Bak james beni korumayacaksın gabriella'yı gizlice koruyacaksın
-Ama melody sen ne yapacaksın
-Ben kendimi korurum
-Tamam melody'i sözü veriyorum demişti james.

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Salı Ocak 12, 2010 9:47 pm

Aragorn hiçbir şey yapmadan bekliyordu.Rüzgar şiddetini iyice arttırmaya başlamıştı.Gölün dalgaları yağmur gibi suratlarına su serpiştiriyordu.Gölün önündeki toprakların hepsi ıslanmış yarısı altın sarısı kuma yarısı da çamur gibi olmuştu.Aragorn gölün dalgalanmasını seyrederken dalıp gitmişti bile.Aklında özlediği akrabaları ve evi hiç çıkmıyordu.Göl kenarında olduğunu bile unutmuştu neredeyse.Kendisine hiç konuşcak fırsat gelmediği için ortamda olduğunu çoktan unutmuştu bile.Etrafından neler döndüğünü anlayamamıştı.Profesörde kendisi gibi hayallerine dalmış gibi görünürken yanındaki üç gerizekalı veled hararetli bir tartışma içindeydi.Aragorn önce aldırmıyordu bu tartışmayı.Zaten ne konuştuklarını bile duymuyordu.Hayallerine dalmak onun iyice uykusunu getirmişti.Başında biri ninni söylese uyuyacak gibi bir hali vardı.Göz kapakları yavaş yavaş kapanmaya çalışırken Aragorn kapanmaması için büyük bir çaba gösteriyordu.Kulak memesi kıvamında ayyaş olmuş gibi sızacakken kuvvetli bir rüzgar suratına duvar gibi çarpmıştı.Üstünün göl olmasıda cabasıydı.İçinden 'Lanet olsun-' diye bağırmıştı.Ama belliki bunu diğerleri duymamoştı.Hala aynı tartışmaya devam ederken Aragorn kendi isminin geçtiğini farkedince iyice kendine gelmişti.Göz kararı gördüğü üçüncü gerizekalı çocuğun 1. sınıf bir SLytherinli olduğunu gördü.Bu çocuğun işine yarıcağını düşünürken çocuk şapşalca 'Bu Slytherinli size zarar veriyor ve bunu bana söylemiyorsunuz.' demişti.Aragorn içinden bu çocuğun bir gerizekalı olduğunu güşünmüştü.İçinden kahkahalar boğulurken daha fazla sessiz kalmamayı tercih etti.Ayağa kalkıp yavaş adımlar atarak çocukların yanına gitmişti.'Hey küçük şapşal.Sen kimsin lan bodur.Haberin var ben onlara zarar vermişim ee ne yapıcaksın ?Bana lumos mu dersin yoksa?Siz de başka kişiler bir şey anlatmakta hiç zaman kaybetmemişsiniz.' dedi ve kahkahalara boğulmuştu.O sırada tekrar kendine gelerek küçük Slyhtherin'li çocuğa profesörün görmediğini farzederek 'Locomotor Mortis' diye bağırmıştı.Büyü çocuğa doğru gidiyordu.Mesafe çok kısa olduğu için çocuğun kaçma şansı yoktu.Çocukka arasında mesafe farkı olmadığı için büyü çocuğa tutmuştu ve aniden çocuğun bacağı kilitlenip yere yapışmıştı.

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Salı Ocak 12, 2010 10:03 pm

rp out:Sen asanı gabriella'nın cüppesine koymamışmıydın?

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Salı Ocak 12, 2010 10:07 pm

out:yoo nerden çıkardınız

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Salı Ocak 12, 2010 11:01 pm

out; hmm ozaman yanlış anlamışımdır pardon
_____________________________________-
Melody korkmuştu çünkü aragorn james'e ''Locomotor Mortis'' büyüsü yapmıştı,melody james'i kurtarması gerekiyodu,fakat panzehirini bilmiyodu
Melody ağlamaya başlamıştı,göl kenarına gitmişti,kuru bir yere oturup göl'ü izliyodu melody hogwarts'a gitmekle büyük bir yanlış yapmıştı büyükanne'si zorlamıştı fakat arkadaşları yanındaydı,cüppesiyle göz yaşlarını silmişti,arkasını döndüğündde yanında gabriella duruyodu.

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Çarş. Ocak 13, 2010 12:21 am

Ona tutumsuzca bakmıştı;

-Üzülme Melody.James iyi oacak.
-Ama Gabriella.
-Ştt!!Sakin ol.
-Olamam...
-Sakin ol dedim.İntikam sırası bende...

Gabriella sırıtıkça gülmüştü.Ve gözlerindeki ihanet ateşi yine yanıyordu...

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Çarş. Ocak 13, 2010 12:24 am

Melody sakinleşmişti olmuştu
-Peki bunu nasıl yapcaksın
-Bilmiyorum
Melody ayağa kalmıştı
-Her neyse ben james'in iyi olup olmadığına bakcam belki ayaklarını çözebilirm
-Tamam sen git ben bir çözüm bulurum
Melody james'ın yanına gitmişti

Mesaj Sayısı : 160 Kayıt tarihi : 01/01/10 Yaş : 28

James Çok Sinirliydi ve O Slytherin"liye Dersini Vermek Istiyordu.Ama Ayağa Kalkamıyordu.Bir Kaç kere Kalkmayı Denesede Başarısız Olmuştu.James Lunanın Onun Yanına Geldiğini Gördü.Lunanın Gözlerinden Yaşlar Süzülüyordu.
- James İyimisin.
- İyiyim.Luna Ayaklarımı Çöze Bilirmisin?
- Bilmiyorum.Şimdi Denerim.
- Luna Anna Nasıl O Annaya Bişey Yaptımı ?

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Çarş. Ocak 13, 2010 3:15 am

-Sonra anlatırım james melody asasını çıkarmıştı ve bir büyü mırıldanmıştı ennervate bişi olmamıştı
-Üzgünüm james ama bu büyünün panzehirini bilmiyorum demişti hüzünlenerek melody bunun bir çözümü olmalı demişti bütün bildiği büyüleri aklından tektek geçirmişti fakat panzehirini bulamıyordu,sanırım seni hastahane kanadına götürecem
-Hayır meldy iyiyim
-Tamam james diye james'ın yanından ayrılmıştı

Mesaj Sayısı : 160 Kayıt tarihi : 01/01/10 Yaş : 28

Luna James"in Yanından Ayrılmıştı.James Hızlı Hızlı Düşünmeye Başladı.Büyüynün Panzehirini Bulmalıydı.Ve Birden Aklına Bir Büyü Geldi.Lunaya Seslendi.Luna James"in Yanına Geldi.

- Luna Galiba Buldum.
- Hadi Çabuk Ol Söyle
- Finite Incantatem

Luna Hemen Denemeye Başladı ve Başarılı Oldu.

- Evet İşe Yaradı.

James Ayağa Kalktı.Ve Asasını Yerden Aldı.

- Luna Hala Oradalarmı?

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Çarş. Ocak 13, 2010 6:40 pm

Melody biraz etraflara bakınmıştı aragorn'u gördüğünde
-Ah işte orada james
-Ona gününü göstereceğim
Melody james'ın kolundan tutup
-Ama melody
-James bir sözün
-Ama..
-James ama'sı felan yok!
James biraz sıkkın şekilde iç geçirerek
-Tamam melody

Mesaj Sayısı : 160 Kayıt tarihi : 01/01/10 Yaş : 28

James Melody nin Neden Böyle Yaptığını Anlamıyordu.Belki de Anna Şu an Tehlikedeydi.James Onun için Endişeleniyordu.

- Anna Nasıl Melody.
- İyi Merak Etme
- Peki Orada Ne Yapıyorlar ?

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Çarş. Ocak 13, 2010 9:05 pm

''James sanırım iyi anlatamadım
Melody'nin gözünde korku vardı.
''Gabriella'yı gizli koruyacaksın,bunu anlamadın değil mi?
Yine james'i bir ağaca sıkıştırıp
-Bak james herşey kütüphanede başladı,aragorn gabriella'nın üzerine düştü yanağından öpücük konduruyo,orada olmalıydın james!Gabriella'nın yüzü kan içindeydi.
-Bu dehşet verici
''Evet herneyse sana dediğim gibi beni korumayacaksın!

Mesaj Sayısı : 160 Kayıt tarihi : 01/01/10 Yaş : 28

James Melody nin Dediği gibi Annanı Korumalıydı.Ama Bunu Gizli Yapmalıydı.

- Hadi Gidelim Annanı gizli Koruyalım.
- James Dediklerimi Anladınmı
- Tamam Melody Anladım.
James ve Melody Yürümeye Başladılar.

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Çarş. Ocak 13, 2010 11:33 pm

Melody düşünceli düşünceli yürürken o anda'da göl'e bakıyodu görüntüsü gerçekten inanılmaz derece harikaydı,bunun tek saniyesini bile harcıyamazdı.
-Söylediğim gibi james
-Anladım melody
Melody james'ın yanından ayrılıp gölün yanına gitmişti,düşüncelere dalmıştı,hava biraz soğuktu o yüzden cüppesine iyice sarılmıştı,melody kendini neden bu kadar yalnız ve paramparça hissediyodu*...

Mesaj Sayısı : 160 Kayıt tarihi : 01/01/10 Yaş : 28

James Melody"nin Düşüncelere Daldığını Görüp Yanına Yaklaştı O da Göle Bakıyordu.

- Eee...İyimisin Melody.
- İyiyim

Sonra İkiside Sustu.

- Üşüyormusun...

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Çarş. Ocak 13, 2010 11:54 pm

Melody göle gözlerine ayırmadan cevap vermişti
-Evet biraz james
Melody iyice cüpesine sarılmıştı,o anda gözlerine kapatmıştı dudağında masum bir gülemseme vardı aklından bütün arkadaşlarını geçirdi o garip değildi,diğer insanlar gibi normal'di.Tekrar gözlerini açtığında yine o muhteşem manzarıyı görmüştü ayakları yorulmuştu bu yüzden yere oturmuştu.''İnanılmaz anlar bu anlar'ı çok seviyorum'' iç geçirmişti.Artık üşümüyordu,sanki birisi onu sıcak tuttuyodu.Fakat hala rüzgar vardı saçları rüzgarların arasında uçuşuyodu bunuda seviyodu kendini hem özgür hissetmiştir,ve tekrar gözlerini kapatmıştı

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Perş. Ocak 14, 2010 1:16 am

Gabriella yanlarına gelmişti;

-Öhhöm öhhöm!!!

Birden ikside ayrılmışlardı.Gabriella Melody ile James'i böyle gördüğü için mutluydu...

-Nasılsınız???

Gabriella iç çekerek ve saçlarını alıpta bir deste gibi kenara atarak yere ve yanlarına oturdu...

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Perş. Ocak 14, 2010 1:21 am

rp out;Lütfen yanlış anlamayın!
____________________________

Melody gabriella'ya bakarak
-Ah meraba gabriella!
-Meraba melody
Melody gabriella'nın kulağına fısıldamıştı
-Bir çözüm buldun mu gabriella?
-Hayır daha bulamadım diye hüzünlenmişti gabriella
-Üzülme herşeyin bir çözümü vardır.Annem derdiki en zifiri karanlığın sonunda güneşin çıkacağını unutma derdi buda bana cesaret ve umut veriridi gabriella

Melody saatine bakarken
-Olamaz derse geç kalacam diyip göl kenarından ayrılmıştı

Misafir

Pearl bütün şamatayı gülümseyerek izledi.
Gabriella'nın sarsak hareketlerine sinirlenip mekana katılıp onu ezmemek için kendini zor tuttu. Çünkü Aragorn'un neler yapacağını çok merak ediyordu. Ve onun eğlencesini bozmak gibi bir niyeti yoktu çünkü Aragorn ezikleri yerin dibine sokmayı çok iyi bilirdi. Ama işler çığırından çıkmıştı ve Pearl bu eğlenceye katılma arzusuyla dolup taştı.
Pearl endorfin salgılayan gülümseyişiyle saklandığı ağacın arkasından çıktı ve olaya dahil oldu.
" Aragorn. Kendine eğlence bulmuşsun bakıyorum. " dedi hızla Aragorn'a doğru yürüyerek.

Aragorn'un Gryffindor'lulara attığı küçümseyici ve aşağılayıcı bakışlarının kendisine çevrildiğini görünce yüzündeki gülümseme dahada sinsileşti. Aragorn'un yanına vardı ve ellerini göğsünde kavuşturdu..
" Umarım bu şamatayı banada lütfedersiniz Bay Sanguris.. " dedi nazik ama iğneleyici sesiyle..
Gry'lerle uğraşmak için can atıyordu.

Konu: Geri: Esen Rüzgarlar... Salı Ocak 26, 2010 6:29 am

Anıların uçsuz ve serin girdabının içinde giderek daha derinlere sürüklenen Ranier geçmişinden başka bir şey düşünemiyordu artık. Gölün üzerinden üstüne doğru esen soğuk rüzgâr uyanmasını sağladı. İliklerine kadar titredi bir an. Sonra burada durmanın kendine eziyet olduğunu düşünerek yürümeye koyuldu. Gölün kıyısından yürüyordu…

Yürümek yardımcı olmamıştı. Sırtını bir yere yaslamayınca vücuduna girecek daha fazla yer bulmuş gibi anılar, bıçak gibi saplanıyordu açık renkli tenine. Geçmiş…

Keşke insan geçmişini değiştirebilseydi. Keşke doğacağı yeri, aileyi, yaşayacaklarını seçebilseydi. Belki insan yaşacaklarını seçebilirdi. Ama o hiç bu kadar cesur olamamıştı. Ailesine karşı çıkamamıştı. Sadece beş yaşında olduğunu söyleyememişti. Bunu kendine bile itiraf edemedi. Küçüklüğünden beri sanki büyük bir insanmış gibi yaşamıştı. Hogwarts’a geldiğinde tamamen yeni bir sayfa onu bekliyordu. Keşke öyle olsaydı…

Geldiği ilk yıl İngilizce öğrenmek zorunda kalmıştı. Bunda hiç problem yaşamadı. Kendini başka bir şey yapacak güçte bulmadığından mı yoksa sürekli çalışmak alışkanlık haline mi geldiğinden bilmiyordu ama okulda da sürekli çalıştı. Kader tarafından kendine verilen bu fırsatı da geri tepti. Çalışmaya devam etti. Doğuştan gelen ender yeteneği sayesinde daha ilk senelerinde ödüller kazanmaya. Müthiş sihirler yapmaya başladı. Sonuçta kısa sürede profesörlerin gözdesi oldu ve okuldan dönem birincisi olarak ayrıldı. Ama okulda bile fazla arkadaş edinemedi. Belki de bu yeteneğe sahip değildi. Hiç öğrenememişti arkadaş edinmeyi. Okul gibi farklı insanları barındıran bir yerde dahi arkadaş edinememesini şimdi dönüp baktığında derslerine olan ilgiye bağlıyordu. Belki de yalnız kalmaya alışmıştı da arkadaş edinmek istemiyordu o sıralar. Kim bilir?

Sadece birkaç kez denemişti bunu. Onun için en önemlisiyse kendi dönemlerindeki iyi kalpli, güzel, bir o kadar da sevecen kızı hiç unutmuyordu. Ona hep şefkat ve ilgiyle yaklaşmıştı. Kısa sürede arkadaş oldular. Ranier’in nadir olarak seçtiği boş vakitleri beraber geçirdiler. Ve- ve kız onun kalbini çaldı. Çok da zor olmamıştı. Onun kalbindeki boşluktan ve sevgisizliğin getirdiği karışık duygulardan faydalanmıştı belki de. Duygularının çoğunu kendinde esir etmeye başarmıştı kız. Sonra da…

Sonra da onu yüzüstü bıraktı. Seneler sonra değer verdiği tek insan onu yüzüstü bırakıp gitti. Sadece kardeşi ile düello yaptı diye. Kardeşi hiç istememişti birlikte olsunlar. Ablasının sevgilisi olmasını hazmedemedi. Sonra da aptal biri gibi gidip ona düello teklif etti. Ona, okulun en başarılı öğrencisine. Çok kolay olmuştu tabii. Ama keşke olmasaydı. Tam da burada, gölün kenarında, olmuştu olanlar. Çocuk ufak bir yaralanma geçirmişti. Bütün suç çocuktaydı. O hiç yapmak istememişti. Sonra kız kardeşinin peşinden gitti ve bir daha hiç geri gelmedi.

Yalnızlığa zaten alışmıştı. Ancak kızın arkasında bıraktığı boşluğa güç yetiremedi pek. Sonunda derslerine daha da sıkı sarıldı. Okuldan mezun olduktan sonra da pek fazla boş durmadı. Sürekli seyahat etti. Bir yerde uzun süre bağlı kalmadı, fazla kişiyle tanışmadı, dünyayı gezdi, kendini geliştirdi, sihirli yaratıkları inceledi. Ama yaşadıklarını unutamadı. Kızı unuttu belki ama içindeki boşluk hiçbir zaman geçmedi. Ne kadar da garip…

Durup da geriye baktığında saçma geldi bir an. Neden? Neden başkası olmamıştı? Şimdi cevabı biliyordu. Korkmuştu. Aynı şeyleri bir daha yaşamaktan. O boşluk duygusunu içinde bir daha hissetmekten. Yalnızlığa da alışmıştı nasıl olsa. Sonra da profesörlüğe alındı. Okula dönmenin onun için bu kadar zor olacağını hiç düşünmemişti. Anıları onun peşini hiç bırakmadı. Ne yeteneği ne cesareti ne de bilgisi ona yardımcı oluyordu şimdi. Geçmişin izlerini yaşadığı her dakika hissediyordu üzerinde. Onu avutacak bir şeyler olmalıydı. Ama ne olduğunu bilmiyordu ki. Yaşamı keşkelerle doluydu. Keşke insan geçmişini değiştirebilse. Keşke onunla hiç tanışmasaydım. Keşke onunla yaşadıklarımı bu kadar kafama takmasaydım. Keşke bunları şimdi düşünmeseydim de canımı yakmasaydı.

Rüzgârın yeniden esmesiyle irkildi. Üşüdüğünü sanarak pelerinine sarıldı. Hâlbuki çok ender üşürdü. Soğuğa alışıktı. Dünya’nın en soğuk yerlerinden birinde büyümüştü. Önüne baktığında hafifçe şaşırdı. Gölün kenarında olduğunu unutmuştu. Sanki o anları yeniden yaşamış gibi canlıydı hatıraları. Göle baktı.Simsiyah göl suyunun ne kadar soğuk olabileceğini düşündü kısa bir an. İçgüdülerini bastırıp suya atmasını zapt etti. Norveç’te soğuk sulara girip yüzerlerdi. Ancak şimdi istemiyordu bunu. Sonra ormana baktı. Yeşillerin içindeki karanlığa, ormanın derinliklerine doğru baktı. Gece yarısı yürüyüşü zamanı gelmiş miydi? Yalnız zamanlar geçirdiği gizli yerlerinden birine mi gitseydi acaba? İçinden gelmedi hiç biri. Şu an içinin derinliklerinde bir yerlerde bir şeyler savaş veriyordu. Unutmak ve hatırlamak. Cesaret ve korku…

Yapılacak en doğru şeyin gidip yapmak olduğuna karar verdi. Kâbuslarında aynı şeyleri bir kez daha yaşayacağını bildiği halde. Ancak onlar sadece kâbustu. Kâbuslarla da başa çıkamayacak kadar güçsüz değildi. Sonuçta kâbuslarının gerçeğini yaşamıştı. Önemli olan uyuyabilmek, uykuya dalabilmekti. Ani bir hareketle göle sırtını dönerek şatonun yolunu tuttu. Bütün bir geceyi üzerinde düşünerek geçireceğinden emin olduğu yatağı onu bekliyordu…