Esen Rüzgarlar...

Out:Zaman döndürüc falan ne ayak.Bendede mürver asa var o zaman

out:Annemden kalan bir hatıra geçiçi olarak anna'ya verdim

Ranier, bu güzel günde bahçeye yürümek için çıkmıştı. Biraz yürüyüş için ormana gitmek istiyordu. Bahçeye çıktığında 4. sınıflardan bir grup öğrencinin göl kenarında oturduğunu gördü. Bir anda kendi öğrencilik yılları aklına gelen Ranier yanlarına gitmeye karar verdi o an.Yanlarına yaklaşıp öğrencilik yıllarında çok nadir olarak bahçeye çıktığında yaslandığı ağaca yaslandı yine.

"Merhaba gençler." dedi onlara doğru. Hepsini tanıyordu. Aragorn okulda çok tanınmış zeki ve yetenekli bir öğrenciydi. Kızlar ise Gryffindor'dandı. Aragorn, Gabriella'ya kısa zaman önce kütüphanede saldırmıştı ve kendisi kızı revire götürmek zorunda kalmıştı. Ama şimdi araları iyi görüyordu.

"Salı akşamı cezanı unutma, Aragorn." dedi ona gülümseyerek....

Çocuklar gittikçe birbirine yaklaşıyorken kendini biraz yalnız hissetti. Aklına eski günler gelirken içinde birşey koptu. Kendisi ve sarı saçlı güzel bir yüzün onun omzunda olan bir şekil geçti gözünün önünden. Düşünmemeye çalıştı. O günlerden sadece iyi olanları hatırlamak istiyordu. Kendisi öğrenciyken bu bahçede güzel ama içini aıtan anıları vardı. Geri dönmek güzeldi ama bazen acı veren anıları aklına gelmiyor değildi. Sonra bütün bu düşüncelerini delip geçen bir ses duydu.

'Profesör oturuduğum için ceza verecek misiniz?Vermezseniz hatrım kalır lütfen verin.'

Genelde sakin davranırdı. Ancak şu anda sinirleri bozuktu. Gelirken son derece iyiydi ama onları görünce aklına gelen hatıralar üzülmesine yol açtı. Sakin kalmaya çalıştı, kimseye belli etmemeliydi. Her zmanki gibi yalnız ve içinde yaşamalıydı. Zaten ona da böyle öğretilmemiş miydi? Bu şekilde yetişmemiş miydi? Aniden sahte gülümsemesini takındı yüzüne:

"Ben kimseye haketmediği bir ceza vermem, Bay Sanguris." dedi. Şu öğrenciler... Neler de düşünürlerdi. Kendisi öğrenciyken hiç de böyle değildi. Başkalarını korumak için aldığı bir kaç ceza dışında cezaya kalmamıştı. Profesörlerinin dediklerinden dışarı çıkmamıştı. Üstün yeteneğinin de yardımıyla her zaman en hızlı ve en iyi büyüleri yapardı. Şimdi ki öğrenciler de o zamankiler gibi ondan hoşlanmıyor gibiydiler.

Sonra Aragorn, gelmek ile gelmemek gibi birşeylerden bahsetti. Gelmesi, gelmemesi onu ilgilendirmiyordu. Cezalar sadece ceza olduğu için yoktu. Çekilen zorlukların anlamını bilmedikten sonra gelmesinin hiç bir anlamı yoktu da zaten. Eğitimini aldığı gibi duygularını hiç belli etmedi. Aragorn, belki de iyi bir çocuktu. Onun tek bildiği sadece iyi bir öğrenci olduğuydu. Fazla üstüne gitmek istemiyordu. Ancak gelmesinin onun açısından iyi olacağını bildiğinden bir imada bulundu:

"Geleceğinizden eminim, Bay Sanguris. Ceza dışında da benimle konuşmak ve sorunlarınız paylaşmak için gelebilirsiniz." derken yüzünü siyah göle çevirdi. Kimse farketmeden aklına gelen anılarını derinlere gömmeye çalışıyordu...

Gabriella artık sinirden kuduryordu.Hayatında ki en aşağlık kişi belki de Aragorn du.Sinirden köpürerek;

-Sen...Aragorn yeter.İğrenç bir pisliksin.Kimseye karışma.Ne bana ne de ona...Karışma...Aptal...Evet Gryffindorluyuz.Slytherinli veya Rawenclaw veya Hufflepuff değiliz.Çünkü biz buyuz.Küçük büyük cesaret yok...

Aragorn saçmalarıdığını düşünerek Gabriellaya sırnaşacak gibi bakıyordu.Gabriella birkaç adım geri atmıştı...

Anılar…

Oturan iki sarışın genç… Yanlarına gelip bağırmaya başlayan esmer bir çocuk… Tartışmayı izleyen ufak, kolay ama tehlikeli bir düello… Yaralanan bir çocuk… Kardeşinin peşinden giden ve bir daha geri dönmeyen bir kız…

İşte hepsi burada olmuştu, bu gölün kıyısında. Ne kadar da garipti? O istememişti böyle olmasını. Sadece mutlu olmak istiyordu. Mutlu olmak… Ne zaman mutlu olabilmişti ki? Küçük yaşlardan itibaren eğitime başlamıştı. Ona tek yakın insan kardeşiydi. Daha o zamanlar bile mutlu olduğu anlar kısıtlıydı. Çocukken bile yeterince mutlu olamamışken öğrencilik hayatında mutlu olması aslında saçmaydı. Genelde yalnız geçirdiği zamanlarda ders çalışır, kendini geliştirirdi. Ona da böyle öğretilmemiş miydi zaten? “Her zaman çok çalış!”. Üstün ve doğuştan gelen yeteneğinin de yardımıyla kısa sürede parlak bir öğrenci olmuştu. İngilizce de öğrenmeye çalıştığı halde. Ancak zekâ, yetenek ve kitaplar… Her şey demek değildi bunlar.

Birden bir ses ile hafifçe irkildi. Yalnız olduğunu sanmıştı. Yalnız kalacağını…

“Haksız yere ceza vermeyeceğinizden eminim profesör. Ancak siz daha önce başını yaktığım birkaç çapulcunun sözüne nasıl emin olabiliyorsunuz?”

Aragorn… Aragorn… Zeki bir çocuk, ama anlayışsız. Safkan, ancak kibirli. Kendi gibi Norveçli bir aileden geliyor. Direk olarak gözlerine baktı çocuğun. Belki sinirliydi belki de artık kin güdüyordu. Bilmiyordu. Bildiği tek şey artık çocuğun ondan hoşlanmadığıydı. Önemli değildi. Bir kişi eksik bir kişi fazla... “Yalnız insan her zaman yalnızdır.” diye düşündü kısa bir an. Sonra gözleri hala Aragorn’un gözlerinde devam etti:

“Ciddi şahitler vardı Aragorn. Kütüphane o kadar kalabalıktı ki. Herkes senin ismini verdi.” dedi hiç düşünmeden. Çocuk hiç umursamıyor gibiydi. Suçsuz olduğunu düşünüyordu herhalde. Kendini savunmaya devam etti:

“'Profesör artık sizinle sorunlarımı değil condomumu bile paylaşmam. Yaptığınız olaya asla karşılıksız duramam profesör.”

Çocuk şimdi de kaba konuşmaya ve kırıcı olmaya çalışıyordu. Onun kalbini kırabileceğini düşünüyordu belki de. Şimdiye kadar defalarca paramparça olmuş kalbi… Hiç umurunda değildi. İlk geldiğinde öğrenciler tarafından sevilmek istiyordu. Aragorn onu sevmiyorsa kimseye kendini zorla sevdirmeyecekti. Normalde ceza verme hakkına sahipti. Ancak şu ruh halinde ceza vermek ya da puan kırmak istemiyordu. Sadece onu kibarca uyarmakla yetindi:

“Konuşmanıza dikkat etmenizi rica edeceğim, Bay Sanguris.” dedi. Gençler artık birbirinden ayrılmıştı. Belki de kendisinden belki de yeni gelen misafirden kaynaklanıyordu bu. Gryffindor 1. sınıftan bir kız katılmıştı aralarına. Ufak bir tartışma vardı ama duymamazlıktan geldi. Her şeye karışmak istemiyordu. Küçük bir anlaşmazlıktan ibaretti anladığı kadarıyla. Tartışma ciddi boyutlara ulaşırsa müdahale ederdi ki sanmıyordu. Gryffindor ve Slytherin öğrencileri hiçbir zaman anlaşamazlardı zaten. Kendisi zekiliğin bir gereği olarak Ravenclaw’dan mezundu. Böyle sınıfsal anlaşmazlıklarla genelde mücadele etmemişti. Öğrencilik yılları bir kez daha aklına geldi. İnsan anılarından kurtulamıyordu hiç.

Anılar…

Luna profösör yanlarında olduğu için şanslı olduğunu düşünüyodu fakat nasılsaprofösör gidecekti 'la anna'yı tek başına bırakamazdı,neyseki ''expillarmus'' büyüsü biliyodu,yada sersemlet düşüncelere dalmıştı luna birden anna'nın söylendiğini duymuştu.''Bırak beni aragorn ''demişti.Luna ''Aragorn bırak anna'yı''demişti fakat aragorn luna'ya bir bakış atmıştı,luna sanki orada donakalmıştı.

______________________
out;Zaman dönüştürücü bir aile yadigar'dır ve rpg'ni önlediğim için özür dilerim
______________________

James Sıkıloyordu Dışarı Çıkmak İstiyordu.Göl Kenarına Doğru Yürüdü.Göl Kenarına Gelmişti Burda Olanlardan Habersizdi.James "Noluyo Burda" diye Bağırdı.Herkes Burdaydı.James Burda Olanları Merak Ediyordu.Birinin Cevap Vermesini Bekliyordu

Gabriella büyük bir mutsuzlukla;

-Ahh!!!Birşey oldupu yok James.Sadece konuşuyorduk.KOnuşmaya çalışıyorduk.Ben sana anlatırım daha sonra.

James kuşkuluu görünüyordu.

RP OUT:James lütfen 4+ satırlarında rp yap yapacaksan gerçi sınır 5 ve 5+ ama lütfen uzat...

Gabriella kuşkulu gözlerle bir yandan Aragorn'a bakıyor,bir yandan da Melody ile konuşuyordu;

-Aslında aklımda bir fikir var.Profesör gittiği anda asamı çıkaracağım ve ona sersemletme büyüsü yapacağım.Artık yaptıklarına kayıtsız kalamıyorum.Beni değilrtmek için elinden geleni yapıyor.Beni bir yerde yalnız bulsa yapacaklarından çok korkuyorum,endişeleniyorum...

Gabriella korkudan ne diyeceğini şaşırıyordu.

Melody'nin birden gözü gabriella'nın cüppesi'ne takılmıştı bu çok garipti ne zamandan beri gabriella'nın iki asası vardı
''Hey gabriella kendine fazladan asamı aldın ''diye sözünü kesmişti.Gabriella melody'e garip garip bakıyodu ''Ne demeye çalışıyorsun''Melody gabriella'nın cüppesini işaret ederek ''İşte cüppende iki asa var''Gabriella cüppesine bakıyodu çok şaşırmıştı bunu kim yapmış olabilirdiki.

James Beklemekten Bıkmıştı Herşeyi Bilmek İstiyordu.Biri.Çıkıp Neler Olduğunu Anlatacakmıydı.
"Luna,Anna Neler Olduğunu Banada Anlatacakmısınız?"
"Tamam James Anlatacağız" dedi Luna
James Birinin Çıkıp Ona Bir Şey Söylemesini Bekliyordu.

Luna james'ı kolundan çekiştirmişti.
-Beni iyi dinle!
-Tamam luna
-Şu slyterinli'yi biliyor musun?
-Evet
-Herşey onun yüzünden gabriella'ya sataştı onu durmadan öpüyo ve benide başımdam tutup fırlattı,gabriella az kalsı hastanelik oluyodu
-Profösörün burada ne işi var
Herşeyi gördüğü için salı günü aragorn'a ceza verdi
luna'nın gözü arasıra gabriella'ya takılıyodu.
James ise çılgına döndü