Buna Gerçekten İhtiyacım Vardı

İhtiyaç odasına sonunda gelmişti Victor.Büyükannesinin ölümü gerçektende onu üzmüştü ve onu özlüyordu.Çünkü victor'a güvenen ve onun çok özle olduğunu sadece büyükannesi derdi.Son kez onu mutlu ve huzurlu görmek için aynayı kullanacaktı ve onu gördüğüdne yüüznde bir tebessüm oldu kendi kendine söyleniyordu Vicor;
''Sevgili Büyükannem seni gerçektende özlüycem sen benim tek iyilik kaynağımdın,bilmediğim herşeyi senden öğrendim.yuakrda bir yerdesin biliyorum , beni şu anda izliyorsun ve umarım gurur duyuyorsundur.Senin verdiğin öğütleri hayatımın her yeridne kullanıcam.Tanrı Sevgidir.Güle güele benim biricik Büyükan...''Ses bir toks esiyle kesildi biri ihtiyaç odasıan geliyordu hemen aynayı örttü ve heemn saklandı.Büyükannesiyel konuşmak ona gerçektende güç getirmişti.Aklıdan bir soru vardı buraya kim gelebilirdiki?

Gabriella içeriye girmişti.Onunda büyük bir sıkıntısı vardı.Victor çıkarak "Sende kimsin?"Gabriella gayet itici ve üzgünlüğe elverişli bir ses tonuyla "Saklanmana gerek yok Victor.Benim Gabriella."Victor aniden kaygılanan surat ifadesiyle Gabriella'nın yanına oturdu."Ama sen hiç ağlamazdın Gabriella.Ne oldu..Anlat bana."demişti.Gabriella ağlanacaklı ses tonuyla devam ediyordu."Yok bişi.Ühü ühüü..."Ağlamaya başlamıştı gene...Sonra Victor Gabriella ya "Hayır hayır.Lütfen."demişti.Gabriella bir abla olarak Victor la dertleşmek istiyordu."Hoşlandığım çocuk.Onu başkasıyla gördüm.Ve annemden haber geldi.Bir daha Hogwarts a gelmeyebilirmişim.Şu saçma ve ürkütücü sanılan Karanlık Lord yüzünden." demişti...

Anna birden farkına vararak hemen gözlerini kırpıştırarak Victor a baktı.

-Teşekkürler.Gerçekten.
-Bişi değil Anna...
-Neyse benim gitmem gerek.Tekrar teşekkür ederim.
-Ödemli değil.
-Hadi bay bay.
-Heyy!!!Beni de bekle...
-Neden?
-Korkuyorum Anna...