l u t h i è n

Konu: l u t h i è n Ptsi Ağus. 30, 2010 3:34 am

&Ravenclaw menzunu.
&21 yaşında.
&Fransa-Irlanda melezi.
&Melez.
&Tarafsız.
&Ailesinin kalan tek üyesi.
&Hogwarts Baş Şifacısı.
&Piyano çalmayı çok seviyor.
&Metamorfmagus.

Her aşkın sonu vardır. Bazılarının sonu ayrı olsa da, çoğu aynı kaderi paylaşır. Sevdiğiyle ölmek, insana sunulan büyük bir ayrıcalıktır. Gerçek aşk, zaten bedene ihtiyaç duymaksızın parıldamaya devam eder, yıldızlar gibi, gece karanlığına rağmen ışığını korur. Üzerine toprakta örtülse, parıldamaya devam eder, ilk gün olduğu gibi. Monica ve Alexander aşkın en tutku dolu halini yaşamışlardı. Evlenmelerinin üzerinden geçen on dört ay sonra biricik kızları dünyaya gelmişti. Hayat hiçbir zaman hüzünden uzak duramamıştır. Bu yüzden olsa gerek bu mutluluğu kıskanan hayat, acı bir tesadüfle bir aileyi yok etmişti. Meredith on yaşına yeni basmıştı ve ailesinin düşmanlarından biri, anne ve babasını öldürerek, aileyi yok etmeye çalışmıştı. Tabi Meredith bir aile dostları tarafından bulundu ve çok geç olmadan kimliği hakkındaki her şey silindi. Luthièn Messier olarak bildi kendisini. Hafızasındaki bütün Meredith benliği silindi. Ailesinin mirasını vakıf olarak bilinen bir kuruluştan alıyordu. Bir akıl hastanesinde gerçek kimliğini ararken, hayatını artık olduğu gibi yaşaması gerektiğine karar verdi. Çünkü hayat, yaşamak için çok kısaydı.

LUTHIÈN MESSIER, Hogwarts'a hastane yüzünden bir dönem geç başlamıştır. Anne tarafından gelen sihirbazlığı, baba tarafından gelen zekası, Ravenclaw binasında olmasına sebep olmuştur. Doktor raporunda, geçmişini belleğinden silen gücün, kendisi olduğu ancak bunun adına hiçbir şey hatırlamadığı yazmaktadır. Bu güce sahip bir melezin kontrol altında tutulması gerektiği, şiddetle belirtilmiştir. Ancak Hogwarts'ta eğitimine, kontroller eşliğinde devam edebileceği belirtilmiştir. Böylece gerçek dünyaya adımını ikinci kez atmıştır Luthièn. Hayatın hiç adil olmadığı dönemler vardır. Saçma sapan oyunlar oynanır dünyada. Ve iyiliğin yerine kötülük, mutuluğun yerine de hüzün ve keder geçer. Bu birçok kişi için kötü olsa da, bazıları bundan beslenir. Farkında olmasa da, Luthièn gibileri. Kanındaki kötülüğün farkında olmadan sakin hayatı diler. Şeytanın büyük oyununun bir parçası. Güzel yüzünün altında yatan çirkinliği göremez kimse. Sadece bir kılıftır vücudu. İçindekileri gizleyen bir kılıf. Zümrüt yeşili gözleri ve kızıl, alev rengi uzun saçları ile çok çekicidir. Burnu yumuşak kıvrımlara sahiptir ve dudakları da, her erkeğin tadını merak edeceği bir koyuluktadır. Vücudu minyondur ve beyaz tenlidir. Sanki her detayı için haftalarca uğraşılmış bir güzelliği vardır. Erkeklerin rüyalarını süsleyen bir akıl hastası. Ailesinin kalan tek üyesi. Büyük bir servet sahibi, yalnız yaratık. Kalabalık bir ortamda, yalnız dolaşmayı sever. Müziği ve ona hissettirdiklerini sever. Aşkın nasıl bir şey olduğunu merak eder. Saygısızlıktan ve laubalilikten hiç hoşlanmaz. Sakindir, rahatsız edici derecede sakindir.

Konu: Geri: l u t h i è n Ptsi Ağus. 30, 2010 3:37 am

I L I Ş K I L E R

& Tyler Daniel Galadhrim
& Fotoğrafçı
& Çocukluk arkadaşım | Onsuz yapamam.
& Tyler, seninle dostluğumuz çok eskilere dayanır. Ailemden biri gibi görürdüm seni. Ne zaman tartışsak, kendimi çok kötü hissedip özür dilerdim, hatırlar mısın? Kardeşten öte bir bağ vardı aramızda. Ailemi kaybettiğim zaman bana sahip çıkmanla daha da bağlandım sana. Ve bu bağ ile her yere beraber gider olduk. Dostluğumuzun da sonsuza kadar devam etmesi için elimden geleni yaparım.

& Vincent Valentine
& Quidditch Oyuncusu
& Dostum|En değerlisi.
& Vincent. Senin gibi biriyle daha önce hiç karşılaşmamıştım. Oldukça duyarlı ve mantıklısın. Seninle konuşmak çok kolay. Bir sorunum olduğunda ilk danıştığım kişilerden birisin. Bir dosttan çok, kardeş gibiyiz seninle. Zaten tanıştığımız gün yaşadığımız olay bunun ispatı değil mi? Bir profesör ile küçük bir tartışmaya girmiştim. Seni tam olarak tanımıyordum o günlerde, sadece bir yerlerde görmüştüm. Profesör ile tartışmamız hiddetlenirken, sen çıkageldin ve bana hak vereren bir konuşma yaptın. Profesörün yüz halini halen unutamıyorum. Gerçekten çok şaşırmış görünüyordu. Zaten kim şaşırmazdı ki? Seni ilk gördüğümde, derslerle alakası olmayan, hayatı şamata olan biri olduğunu düşünmüştüm. Ama öyle biri olmadığını anlamam pek zamanımı almadı. O gün bana arka çıkarak, sana güvenmemi sağladın. Sevgili dostum, sen benim için çok değelisin. Umarım seni kaybetmem.

& Janice Marchant
& Fotoğrafçı
& Dostum | En değerlisi.
& Yağmurlu bir havaydı. Çok iyi hatırlıyorum çünkü o gün moralim çok bozuktu. Dışarıda tek başıma dolaşıyordum. Herkes baykuşhaneye koşuşturup, ailelerine ve sevdiklerine mektup gönderme telaşındayken ben, özlemle onları izliyordum. Sonuçta ne bir ailem kalmıştı mektup gönderecek, ne de sevdiğim bir tanıdığım vardı. Sadece ailemin mirası bu yalnızlık. İşte bu düşüncelerle boğuşurken çıkageldin. Anlayışlı bir gülümsemeyle, bir mendil uzattın. O ana kadar farketmemiştim ağladığımı. İşte o sıcak gülümsemen ile sana bağlandım diyebilirim. O an güvenimi kazanmıştın. Bir an gerçek bir dostluğun kıpırtılarını hissettim içimde. Ve evet, haklıydım. O günden beri dertleşmek için aradığım tek sima oldun. Ve yine o an anladım ki, hayatta masumiyetini koruyabilen bir şeyler kalmış demek.