Günler Sonra

Konu: Günler Sonra Çarş. Tem. 21, 2010 8:52 am

Hala daha yaşadıklarının etkisinden kurtulmaya çalışıyordu Crystal. Pek kolay hazmedilecek şeyler yaşamamıştı. Yemediği laf kalmamıştı. Hepsi kendi suçuydu tabii ki. Küçük bir kız gibi davranmıştı. Eski haline dönme çabaları içindeydi. Buna öncelikle uzun zamandır tadına bakamadığı kaymak birasını içerek başlamaya karar verdi. Üç süpürge'ye gelmeyeli de uzun zaman olmuştu. En son buraya Daisy ve Samuel ile birlikte gelmişlerdi. Çok iyi bir dostlukları vardı tabii. Ah yine yapmıştı. Samuelle ilgili yaşadıklarını unutmaya çalışırken onunla yaptıklarını getiriyordu aklına. Kafasından bu düşünceleri yok etmesi bayağı uzun sürecekti. Üç Süpürge Han'ının yıllardır açılıp - kapanan kapısından içeri girdi. Her zaman ki kalabalıktı. Boş bir yer arıyordu gözleriyle. Köşede bir yerin boş olduğu görüp geçti. Genelde oturduğu yerde burasıydı zaten. Bir kaymak birası istedi. Kalabalık olduğu için biraz bekleyecekti. Buraya hiç tek başına gelmemişti. Garip bir duyguydu. Tek başına olmak. Bir yerlere tek gitmek. Ancak kendisini toparlayana kadar kimseyle görüşmek istemiyordu. Etrafa göz gezdiriyordu. Özlemişti buranın havasını. O sırada birası geldi. İlk yudumunu aldı. Tadını özlemişti, kendisini garip bir şekilde mutlu etmesini özlemişti. Yüzünün aldığı halin farkında değildi. Ama garip bir hal almış olmalıydı ki karşısındaki masada oturan bir bücür ona bakıp kıkırdıyordu. İlk başta umursamamaya çalışsa da o bücür bunu kesmiyordu. Yanına bir - iki abisini almış oturmuştu. Kesin iyilik meraklısı tayfadan diye geçirdi içinden. Daha fazla dayanamayarak ona bakıp duran çocuğun masasına gidip sol elini masaya sert bir şekilde vurdu. Adeta bir erkek gibiydi. Sinirlendirmişti çocuk onu. Yoksa yapmazdı bunu. Sağ eliyle çocuğun yakasını tutup "Bu kadar gülünç olan ne?" dedi sol elinden destek alarak. Çocuk bayağı korkmuşa benziyordu, ki sesi çıkmıyordu. Tek bir hareketle ürkütecek kadar korkunç mu görünüyordu? Çocukla göz teması kurmuştu. Şeytani bakışlarını onun üzerinden ayırmıyordu. Normalde bu kadar sinirlenmezdi belki de. Ama bazı olaylarla üst üste gelince bu tepkiyi vermemesi olanaksızdı.

Konu: Geri: Günler Sonra Çarş. Tem. 21, 2010 9:31 am

Samuel sindiği köşesinden içkisini yudumluyor ve muhtemelen ne yapacağını düşünüyordu. Alnına kadar çektiği kapşonu kafasının tamamını gölgeliyordu. Başında büyük bir ağrı vardı. O günden beri... O kahrolası günden beri başı ağrıyordu. Ritim tuttuğu parmakları tahtayı taraşlarken bir ses duydu. Tanıdık bir ses. Başını kaldırdığında ufak bir çocuğun yakasını tutan kızıl kafayı gördü. Güzel, alımlı kızıl kafa. Yerinde bekledi bir süre. Sonra doğruldu ve masaya galleonları bırakıp kızıl kafaya doğru ilerledi. Artık adını bile kullanmak istemiyordu. Sadece lakabıyla anmak istiyordu onu. Ne bedeninin dayanılmaz tutkusu, ne verdiği müthiş güven ve arzu ne de aşk. Hiçbirini istemiyordu. Sadece lakabıyla düz bir hitab. Elinde tuttuğu ve sıktığı eşofman üstünün kordonunu parmaklarına doladı ve sıktı. Kızıl kafaya yaklaşırken ruhunda akıl almaz bir tıkanıklık vardı. Rahat edemiyordu. Ruhunun bedenini yırtıp geçmek, kızıl kafaya ulaşmak ve onu hissetmek için çaba harcadığını biliyordu. Ama yapmamaya karar verdi. Öylece durdu ve sert adımlarla ilerledi. Kızıl kafa öyle yoğunlaşmıştı ki, Samuel'i farketmemişti bile. Samuel kapşonunun ardına gizlendi.
"Bence, kendi yaşlarında biriyle zıtlaşmalısın-" dedi.
Sesinin kendisine yabancı geldiğini sonradan farketti. Kızıl kafa ona bakmamıştı bile. Muhtemelen Samuel olduğunu farketmemişti de. Dudaklarını kemirmeyi bıraktı ve nefes aldı..
"Kızıl kafa..." diye tamamladı cümlesi
Kızıl kafanın gerildiğini farketmişti. Çünkü kendiside gerilmişti. Parmaklarını çıtırdatırken bir yandan da Kızıl Kafa'nın tepki vermesini deliler gibi arzuluyordu..

Konu: Geri: Günler Sonra Çarş. Tem. 21, 2010 9:59 am

Çocuğu tartaklamaya o kadar konsantre olmuştu ki arkasından gelen sesin farkında değildi. Tüm sinirini o çocuktan çıkaracaktı. Ama "Kızıl Kafa..." sesiyle tüm o konsantrasyonu bozulmuş, günlerdir duymak istediği ve duymaya ihtiyacı olan sesi duymuştu. Ellerini çocuğun üzerinden çekip doğruldu. Bir kaç adım geriledi ve arkasını döndü. Tam karşısındaydı Samuel. Dip dibeydiler. Crystal ona sarılmamak için kendini tutuyordu. Deli gibi istiyordu boynuna atlamayı, dudaklarının ıslaklığını hissetmeyi. Ama yapamazdı, yapmamalıydı da. Günlerce onu unutmak için çabalamışken bu çabasını bununla yok edemezdi. Ki yaparsa da geri çevrileceğinden adı gibi emindi. Ne söylemeliydi ona. Ne yapmalıydı ya da. Bu şekilde dikilmemesi gerektiğine emindi. Ona söyleyecek onca aşk dolu lafı vardı ki. Heyecanlanmıştı. Berbat biten bir ilişkiden sonra bu şekilde karşılaşmaları... Kalbi yerinden çıkacak gibiydi. Onun sevgisi ne hale getirmişti onu. Oysa ki o bu sevgiyi hak etmediğini düşünmüştü çoğu zaman. Bunu da kanıtlamıştı zaten. Eline yüzüne bulaştırmıştı bir ton şeyi. Olmayan iffetini korumaya çalışmıştı. Onun kadını olduğunu unutmuş iffetinin derdine düşmüştü. Ne büyük bir saçmalık! Şuan karşısında duruyordu aşık olduğu adam, her şeyi bırakıp onun olduğu kişi, hayatının saçmalığını yapıp iffetini koruduğu kişi... Ne söylemeliydi ona. Ne yapmalıydı hala emin değildi. Sarı kafası Crystal'ın bir an bile bakmaktan bıkmadığı gözleriyle ona bakıyordu. Crystal ise yelkenleri suya indirmiş onu hayran hayran süzüyordu. Heyecanla "Sarı kafa..." dedi arzularcasına. Ağzından çıkan tek laf buydu söylemek istediği onca şeyin arasından. Bu çocuk ne yapmıştı buna da böyle karmaşık duygular içerisindeydi. Karşısında erimediği kalmıştı bir tek. Ruhen onu da yaşamıştı aslında. Kendine gelmeye çalışıyordu. Kendi kendine çocuk gibi davranma, rahat ol, sakinleş gibi şeyler söyleniyordu. Onun karşısında olgunluğunu korumalıydı. Kendine gelmişti artık sanırım. "Sen ne yapıyorsun arkamda sarı kafa?" gibi bir soru yöneltti. Kazı çalışması yapmıyordu herhalde. Sohbetin uzun süreceğini düşünmüştü ki az önce zıtlaştığı çocuğun masasının kenarına oturdu. Samuel ondan biraz daha uzun hale gelmişti. Kafasını hafif kaldırarak bakıyordu ona artık.