Loş Bir Işıkla Aydınlanan Üç Süpürge ~

Konu: Loş Bir Işıkla Aydınlanan Üç Süpürge ~ Salı Ara. 08, 2009 1:53 am

Saatler 12:42 gösteriyordu, etrafı loş ışıklar aydınlatıyordu. Jacob, saate aldırmadan içkileri tek tek fondiplemeye devam ediyordu. Mekanda bir sürü yeni kişiyle tanışmıştı. Sohbet etcek arkadaşları vardı şimdilik bazen o bile olmuyordu. Tatilin her gecesi burada geçerdi oysa görkemli evinin en alttaki çürümüş tahtaların oluşturduğu Üç Süpürge kadar büyük bir alkol ambarına sahipti. Jacob'ın masasında oturanlar hep fıkra tarzı şeyler anlatıyordu diğerleri buna koparken Jacob bir küçük sırıtmayla karşılık veriyordu her seferinde ama bazen de aralarına girip boş boş konuşmaya başlıyordu. Tıpkı onların yaptığı gibi... Gözleri kapıda eski bir dost ararken, kulağı masadakilerdeydi. Masadakiler iyi olup olmadığını sorduğunda ''Evet'' diye tekrarlardı hep robot gibi. Önündeki ateşviskisini unutmuş olacak ki hala 10 dakika önceki gibi bekliyordu içilmeyi. Jacob sonunda bir yudum almayı becerdi. Bu tadı çok severdi hayatının bir parçası haline gelmişti. Evet o tam bir 'Alkolik'ti.

Gerçek İsim : Naz. Mesaj Sayısı : 61 Kayıt tarihi : 15/10/09 Yaş : 31

İliklerinde hissettiği soğuk havayı zerre kadar önemsemeyerek özensizce giydiği şort ve tunik ikilisinden şikayetçi olduğu söylenemezdi. Erkeklere cazip bir oyuncak gibi gelmek ruhunu garip bir şekilde okşarken, egolarını da tatmin ediyordu. Sıradan güzellikte bir cadı değildi, yine de gece yarısı barları teker teker ziyaret etmesi bedenini satanlardan pek de farklı kılmıyordu onu. Hogwarts onun yaşamını düzeltebilecek miydi acaba? Sanmıyordu, dünyanın en iyi Quidditch takımında arayıcı olmanın bir avantajıydı sadece profesörlük. Sadece biraz daha bol paradan ibaretti. O yeteneklilere bir şeyler öğretecek, yeteneksizleri boşlayacak ve kazandığı paraları içkiye adayacaktı. Alkolizmin pençesine düşmüş bu güzel kadın yüzüne gelip, ağzının içine giren ve dolgun göğüslerinin arasında bir tutam kalmış olan saçlarını olabildiğince uzak tutmaya çalışıyordu. En son alkol krizine girdiğinde saçlarını kısa kesmişti. Ona her saniyesi kâbus gelen krizi çoğu zaman yaşamak kötüydü. Aklına getirmemeye çalışıyordu bunu, anılar hatırlandıkça gerçekleşiyordu. Basit bir sözden ibaret değildi bu Cass için, görücü olmamasına rağmen hayat felsefesi olarak benimsemişti bunu. Bayat sözleri hayat felsefesi yapmak... Onu diğer cadılardan farklı kılan bir özellik daha, sanki binlerce farklı yokmuş gibi. Londra'da doyasıya gezip, eğlenirken tek girmediği yerin Üç Süpürge olduğunu farketti. Yaşlı Jimmy'nin mekânı ona her zaman için cazip gelmişti. Buram buram alkol kokuyordu dar dükkân *harabe*. Çoğu küf kokusundan haz etmeyen kadın, Üç Süpürge'de hiç memnuniyetini bozamıyordu. Topuklu ayakkabılarının sesinin sokakta yankılanmasına engel olmadan, bara yöneldi. İçeriden gelen muggle hard rock müzikleri onu cezbetmeye yetmişti. İçeri girer girmez gözüne çarpan sarı saçlara kaptırdı kendini. Karşı koyulmaz cazibeye sahip ve hayatında tanıdığı en mükemmel insan karşısında duruyordu. Tam yedi yıldır Jacob'u tanımasına rağmen, ona açılabilmesi mümkün olmamıştı. Olmayacak gibi de gözüküyordu, bunu fazla düşünmemeye çalışıyordu Cassandra. Çünkü onu böyle her gün görebiliyordu. Güzelliğine güvenemediği tek konu buydu. Reddedilme korkusu... İçini parçalıyordu adeta. Yüzüne en vahşi gülümsemesini yerleştirirken, çekici görünmek için saçlarını dağıttı. Çoğu alkoliğin *kötü düşünceler barındıran* bakışlarından sıyrılmak zor olsa da, kısa sürede Jacob'un yanına gidebilmenin sevincini yaşadı. Her zaman samimi olmuştu ona karşı, elini omzuna dolayıp mırıldandı; "Naber güzel popo?" Güzel popo bir nevi Jacob'un lakabı olmuştu. Hogwarts zamanında, samimi olduklarında takmıştı bu lakabı. Tabî ağzından kaçırmıştı, yine de Jacob'un gülmesiyle içi rahatlamış ve ona hep böyle hitap etmeye başlamıştı. Gözlerini Jacob'un poposuna çevirdi ve bir ıslık çaldıktan sonra genzini temizleyerek konuştu; "Evet, gerçekten de güzel popo." Ondan bir cevap beklerken, Jacob ona döndüğünde ilk damarlarına baktı. Uyuşturucuyla adeta bütünleşmiş, onsuz yapamayan mor damarlara. Boğazında çözülmez bir düğüm oluştu sanki, sus pus olup kafasını yere çevirdi. Jacob'a verdiği tek sözü de tutamamıştı, bağımlılıklardan vazgeçmek kolay olmuyordu lâkin.

Jacob, bir tanıdığın gelmeyeceğini düşündüğü anda yüzünü etrafta hareket eden kişilere çevirdi. Saat 'Tik Tak' diye ilerlemeye devam ederken Jacob'da içindeki sıkıntıyı atmak için eve gidip biraz dinlenmenin iyi olacağını düşünüyordu. Kapıdan birisi içeri girdi ancak hiç bakmaya suret etmemişti Jacob. O kişi gelip Jacob'ın omuzlarına elini dolamıştı. Jacob kendisi için gözünde çok değerli olan kişinin taktığı lakabı duymuştu. Bu Cassandra'dan başka biri değildi ve olamazdı da zaten. Küçük bir sırıtmanın ardından Cassandra'nın müthiş ses tonunu bir daha hissetmişti kulaklarında. "Evet, gerçekten de güzel popo." dediğini duyduktan sonra hemen yüzünü Cassandra'ya çevirdi aslında Cassandra'nın damarlarına baktı demek daha doğru olurdu. Hala onaa verdiği sözü tutmaması biraz Jacob'ı üzüntüye sokmuştu bunu içine atmaya çalıştıktan sonra "İyidir baldudak senden n'aber?" dedi az da olsa içi cızlamaya devam ediyordu. Ondan hoşlanmıyor değildi ki bu yüzden de uyuşturucuyu bırakması için ona söz verdirtmişti. Reddedilmeye katlanamayacağını bildiğinden Jacob henüz açılmamıştı Cassandra'ya ve düşünmüyordu da bunu çünkü ilk önce arkadaş diye yaklaştığı birine açılması da biraz değişik geliyordu Jacop'a. Diğer masaya geçelim anlamında eliyle bir işaret yolladı Cassandra'nın gözlerine. Ayaklandıktan sonra bir kaç adımla tahtaların gıcırtıları eşliğinde diğer masaya geçmişlerdi. Jacob, uyuşturucu konusunu açmak istemediği için biraz da suskun bir tavır takınmıştı ki bu tavrı pek fazla sürdüremediğini bir türlü yediremiyordu kendine. Yine suskunluğunu çok kısa bir süre içersinde bozdu. "Ne zaman kullandın?"

Gerçek İsim : Naz. Mesaj Sayısı : 61 Kayıt tarihi : 15/10/09 Yaş : 31

Kollarıyla git gide Jacob'u sararken, aralarındaki samimiyetten hiçbir yanlış anlaşılma yaşamayacağını biliyordu. Jacob taburesiyle Cassandra'ya döndüğünde ellerini boynuna doladığını ve hiç de uygun bir görüntü olmadığını farketti ve gülerek ellerini indirdi. Dağınık sarı saçları ve yeşile çalan gözlerine bir kez daha aşık oldu. Seksi kaslarını belirginleştiren gömleğine ve erkekte en sevdiği şey olan kravata takıldı kaldı gözleri. Sanki Jacob tamamen Cassandra'yı baştan çıkarmak için yaratılmıştı. Egoist bir kadının basit düşüncelerinden farklıydı bunlar Cassandra için ve sıradışıydı kesinlikle. Ergenliğinden beri tanıdığı adamın olgunlanmış sesini işitti kulakları; "İyidir baldudak senden n'aber?" Kolunu gizlemeye çalıştı ama bir fahişeden farksız kıyafeti baştan kaybettiriyordu. Birazdan yiyeceğini bildiği azarlar yüzünden, yüzündeki tebessümü belli ederek konuştu; "Fena değil, Jason'dan ayrıldım. Hiç de umrumda değil açıkçası, bahane arıyordum isabet oldu. Ve, havadan habersiz giydiğim kıyafetim büyücüler dünyasındaki muggle bir fahişeden farksız kıldı beni. Kahretsin adamım!" Konuyu değiştirme çabasının işe yaradığını düşündü. Bay baldudak ona mimikleriyle masaya oturmayı işaret etmişti çünkü. Uyum sağlamaya özen göstererek, ahşap parkeyi gıcırdattı ayakkabıları. Deri koltuklara bıraktı iki -artık yarı olgun- büyücü ve cadı kendini. Cassandra sağ elini gizlemek için büyük bir çaba verse de, Jacob elini kavramıştı cadının. Pürüzsüz sesindeki donukluk iç ürperticiydi; "Ne zaman kullandın?" Yalan söyleyip geçiştireceği, hatta yalan söylemeye tenezzül bile etmeyeceği bir kişi yoktu karşısında. Her daim doğruları söylediği, bir parçası olan adamdı o. Jacob Xavier Schwarz'dı o. Hogwarts'tan beri en iyi arkadaşı, ah hayır! -Müstakbel platonik aşkı.- Daha fazla bekletmeyecekti Jacob'u. Beklemekten hiç hoşlanmadığını biliyordu, o da bekletmeyi sevmezdi yine de şimdi hiç cevap vermemeyi tercih ediyordu. En değer verdiği insana karşı bir nevi ihanet etmişti, Tanrı'nın onu affetmemesi için bir neden daha yazdırmıştı defterine. Artık eskisi kadar çekici olamayan sesiyle fısıldadı; "Jake," Boğazını yumuşattıktan sonra hava akciğerleriyle temas edene kadar konuşmadı. Aklında kurmak istediği cümleyi tasarlayamadan, sözcükler ağzından dökülüverdi; "Bağımlılıklardan vazgeçmek kolay olmuyor ve bunu sana her baktığımda anlamam mümkün." 'Ve bunu sana her baktığımda anlamam mümkün.' Ne demişti böyle? İçinden geçenleri dışa vurmak konusu iyiydi, hoştu da bu kadar da olmamalıydı. Yanaklarının kızarmasına var gücüyle karşı koyarken toparlamaya çalıştı, taviz vermemeye çalışarak; "Yani dostlar iyidir, süperdirler. Hıhı, müthiştirler! Herkesin dostu olmalı. Yoksa... Imm. Hayat berbat olur ve içki paralarını sen ödersin." dedi. Lanet etti benliğine ve anılarına. Neden bir cümle bile kuramıyordu bu genç adamın karşısında? Neden donup, kalıyordu? Aşk, onu böyle yapabilir miydi? Hiçbir zorluğa karşı yenilmeyecek kızın hâline bakıldığında, öbür sulu gözlerden daha kötü olduğunu anlamak zor değildi. Peki Jacob bunu anlamayacak kadar aptal mıydı? Hiç sanmıyordu, belki de anlamak istemiyordu. Jake'in yüzüne bile bakmıyordu, okyanus mavisi gözleri parkede gezinirken gözünden yaş geldi. Çoğu zaman ağlamıştı Jacob'un yanında, ama genelde bu sevgililerinden ayrıldığında oluyordu. Yine de hiç bu kadar içten ağlamamıştı, daha doğrusu bağlanmamıştı. Artık bağlandığını kendine yedirebiliyorken, itiraf edememek ne acıydı. Dizleri titrerken, kol dirseklerini dizlerine var gücüyle bastırdı ve kafasını kollarının arasına sıkıştırarak mırıldandı ağlama sesleriyle karışık bir şekilde;"Olmadı değil mi? Niye her şeye s*çmak zorundayım ki!"

Spoiler:

Spoiler:

Kolunu gördüğümü anladığı için konuyu kıvırmaya çalışıyordu ki bunu yapamıyordu ve birde pot kırmıştı, bana birşeyler hissetiğine dair.. "Bağımlılıklardan vazgeçmek kolay olmuyor ve bunu sana her baktığımda anlamam mümkün." İçimde kıpır kıpır birşeyler oluyor gibiydi daha sonra cümlesini kıvırmaya çalışsa da pek beceremiyordu. Tebessüm etmekten başka birşey yapmadım aslında onun dudaklarına yapışıp ona sevgimi itiraf etmekde vardı. Bundan iyi bir zamanda bulamayabilirdim belki de, aklım çok karışıktı. Masanın üzerinde duran bardakla oynayıp duruyordum. Ayağımı hızlıca tahtadan olan dükkanın tabanına aşağı yukarı vurup duruyordum. Nefes alıp verişim hızlanmış ve kalbim daha hızlı çarpıyordu artık. Jason'dan da ayrılmıştı önümde hiç bir engel olmasa gerek.. Gözlerini başka bir yere çevirmeye çalışsa da ondan başka bir güzellik abidesi yoktu etrafta. Tanrının Cass'i benim izlemem, sevmem için yarattığını bir kez daha onaylıyordum böylece. Gözlerine baktığımda hep kaçırmaya çalışıyordu. Sonra kafasını kollarının arasına soktuktan sonra gözyaşlarının yanaklarında süzülmesini izlerken o bir kaç söz mırıldanmıştı. "Olmadı değil mi? Niye her şeye s*çmak zorundayım ki!" Kendimi tutamayıp onun başını hafifçe çenesinden elimle biraz kaldırdıktan sonra minik bir öpücükle karşılık verdim ve ağzımdan hızlıca Almanca konuşarak ona olan sevgimi söze dökmeyi tercih etmiştim. "Ich liebe dich... Jason'la henüz yeni ayrılmanızı fırsat bilmem gibi gelmesin sana bu. Bu henüz yeni başlamış olan bir şey değildi zaten. Fırsat kollamaya çalışıyordum Jason'la ayrıldığınızıda duyunca sanırım hiçbir engel olmadığını sandım önümde belki de hala içimde kalsaydı bu daha iyi olabilirdi." Heycanla onun vereceği cevabını beklemeye koyulmuştum. Bu dakikadan sonra her geçen her saniye benim için 'hayatımın en büyük itirafından sonra geçen saniyeler' adını almıştı artık.

Gerçek İsim : Naz. Mesaj Sayısı : 61 Kayıt tarihi : 15/10/09 Yaş : 31

Hiç şüphesiz hayatının sonuna kadar bekleyebileceği Romeo'su yanındayken, belki de yıllar boyu saklaması gereken bir sırrını ağzından kaçırmıştı. Yine de içinde garip bir huzur vardı, her şey iyi olacakmış gibi... Kimi kandırıyordu, Jacob 'Sonja' adlı kızın tekiyle çıkıyordu. İşin garibi birbirlerinden hiçbir şey saklamamış olan 'arkadaş' çiftin arasındaki tek muamma o kızdı. İsmini duyduğunda Jacob elini telaşla -kesinlikle aşktan değil- saçlarına götürüyor, onunla buluşmak istediği zamanda geçiştiriyordu. Sonja'nın varlığından bile emin değildi. Aklını yitiriyor olmalıydı, Jacob onu sevseydi bugüne kadar niçin söylemezdi ki? İşine gelen düşünceleri zihninde bırakmayı ve egolarını tatmin etmeyi sevse de zamanı değildi. Şimdi Jacob'la arkadaşlıklarını sarsmıştı ve Jacob'un kapıyı yüzüne çarparak çekip gitmesini bekliyordu göz yaşlarıyla. Her şeyin git gide kötüye gittiğini düşünüyordu, her ne kadar Jake'ten bir tepki gelmese de. Jake'in viski bardağı tarafından soğutulmuş ve buram buram viski kokan eli çenesini kavradı. Bir-iki saniye sonra kuru ve dolgun dudaklarını dudaklarında hissettiğine emindi. Yıllardır aşık olduğu adamın onu öpmesi... Dünya tersine dönüyor diye düşündü. Ne yazıktı ki, ne bir karşılık verebilirdi ona ne de sevgi sözcükleriyle kalbini doldurabilirdi. Başkasının sevgilisini çalamazdı, kadınların aşk konusunda ne kadar hassas olduğunu bilmeyen yok muydu? Onun yaşadığı aşk acısı uzun sürmezdi, yalan söylüyordu. Ömrü boyunca ağlayabilirdi Jacob için, yine de başkasının sevgilisini elinden alacak kadar kötü ve aciz olmamıştı. Olmayacaktı da, karşısındaki her ne kadar hayatındaki en çok istediği şey olsa da. Duygularının sadece cinsellikte yoğunlaşmadığını farketti, bağlanmıştı istemeden. Yapabileceği hiçbir şey yoktu. Jacob'un minik ama tutkulu öpücüğünden sonra, nefes dengesini korumaya çalıştı. Ona her saniye biraz daha çekici gelen sesini duysa da, kendini dizginlemek için yanaklarını bile kasmıştı. "Ich liebe dich... Jason'la henüz yeni ayrılmanızı fırsat bilmem gibi gelmesin sana bu. Bu henüz yeni başlamış olan bir şey değildi zaten. Fırsat kollamaya çalışıyordum Jason'la ayrıldığınızıda duyunca sanırım hiçbir engel olmadığını sandım önümde belki de hâlâ içimde kalsaydı bu daha iyi olabilirdi." Daha fazla kendini tutamıyordu artık, kollarını Jake'in boynuna dolayıp, dudaklarına yapıştı. Sanki son görüşmeleriymiş gibi doyasıya öpüyordu, öpebileceği son zaman değil miydi zaten? Dudaklarını çektiğinde nefes alışı hiç olmadığı kadar hızlanmıştı. Soluk soluğa kalmışken, hareketinin yanlış olduğunun farkına vardı. Kolları hâlâ Jake'in boynundaydı, gözlerini tam ona dikti ve yutkunup, konuştu; "Bunu yapmamalıydım. Şimdiye kadar tek istediğim sendin, hâlâ sensin buna eminim. Ama sen Sonja'ya aitsin, bana değil. Seni her gördüğümde iç çekmekten başka yapabileceğim hiçbir şey yok." Nefesini hâlâ kontrol edemiyordu, onu en çok rahatlatabilecek olan şey viskiydi. Jacob'un viski şişesini kafaya dikerken, silkindi ve doğruldu. Gözündeki yaşlar hiç durmadan akıyordu ve titrek sesi ile bir şeyler mırıldanabilme gücü bulmuştu kendinde. Hiç olmadığı kadar aciz hissediyordu. "Ve sakın ama sakın Sonja'dan ayrılmaya kalkma. Bunu yaparsan hayatından çeker giderim, benim için her ne kadar zor olacağını bilsem de... Umrumda bile olmaz, inan bana! Gururum her şeyden üstün gelir." 'Ama senden üstün gelemez Jacob, senden gelemez.' Tam bir aptaldı, aşık olduğu çocuk ona boş değildi ve olduğu gibi itiyordu onu. Hiç Hogwarts'ta ona davranan Slytherinliler gibi olmamıştı. Olmak da istemiyordu, Jake'in gülümsediğini gördüğünde içi ısınıyordu. Bu onu tam olarak tatmin etmese de, kısa bir süre yeterdi. En kötü Lord'a ihanet falan eder, lanetletirdi kendini ve açardı gözlerini sonsuzluğuna. Aklındaki kocaman bilinmezliğe ve 'Git buradan Cassandra, daha fazla zorlaştırmadan git.' düşüncesine karşın Jake'in tepkisini bekliyordu.

Cümlemi bitirdikten sonra dudağıma yapışmıştı, duraksamadan öpüşümeye devam ediyorduk. Hiç unutmayacağım bir andı bu. Cass kendini geri çektikten sonra biraz durdu ve gözlerimin içine bakıp ağzından hiç duymayı tahmin etmediğim şeyler çıkmıştı. "Bunu yapmamalıydım. Şimdiye kadar tek istediğim sendin, hâlâ sensin buna eminim. Ama sen Sonja'ya aitsin, bana değil. Seni her gördüğümde iç çekmekten başka yapabileceğim hiçbir şey yok." Gülmemi belli etmeyecek kadar hafif bir gülücükle karşılık verdim bu cümleye... Sonja. Ona söylediğim tek yalandı belki de.. Cassandra'nın Jason'la çıktığını öğrendiğimde kendimi avutabilmek için yarattığım bir hayal ürününden başka birşey değildi o. Hem böylece Cass'inde beni sevebiliceği düşüncesi vardı aklımda. Benim için Jason'la ayrılmak istemesi düşüncesini aklından atabildiğimi düşünmüştüm böylece çünkü ilk onları gördüğümde çok mutlu görünüyordu. Cass'in mutlu olmasını isterdim bu mutluluk benimle olmasa bile... Can-ı gönülden onun benim olmasını istiyordum. Bana boş olmadığını söylemişti zaten ancak artık gerçeği ona anlatmalıydım. Yalan söylediğim için beni istemeyebilirdi, bilmesi gerektiğini bir kez daha onayladıktan sonra ağzımdan dökülmesi gereken cümleleri sarf etmeye başlamıştım bile. "Sonja? Hayalimde sırf senin beni sevdiğin düşüncesine kapıldığım zamanlarda Jason'dan benim için ayrılmanı istemediğim için yarattığım olmayan bir şahıs. Çünkü onun yanında mutlu görünüyordun ben de senin mutlu olmandan başka bir şey istemiyorum tanrımdan. O mutluluk benimle olmasa bile... Üzgünüm.."

Gerçek İsim : Naz. Mesaj Sayısı : 61 Kayıt tarihi : 15/10/09 Yaş : 31

"Sonja? Hayalimde sırf senin beni sevdiğin düşüncesine kapıldığım zamanlarda Jason'dan benim için ayrılmanı istemediğim için yarattığım olmayan bir şahıs. Çünkü onun yanında mutlu görünüyordun ben de senin mutlu olmandan başka bir şey istemiyorum tanrımdan. O mutluluk benimle olmasa bile... Üzgünüm.." Kendini çelişkiye düşmekten kurtaramadı. Sonja iki yıldır vardı, demek hayâli olarak... Hayâl de olsa Sonja'nın iki yıldır varolması Jacob'un ona iki yıldır karşı boş olmadığının göstergesiydi. Cassandra ise küçük ve duygusal ergenlik kısmını Jacob'la geçirirken aşık olmuştu ona. Bir sürü çocukla çıkmıştı ve ayrıldığında onu avutan hep Jacob olmuştu. Kim bilir, belki Jason diye biri hayatında olmazdı eğer Jacob önceden söyleseydi. Hogwarts'ta bir sürtük gibi peşinde dolanmasından anlamamış mıydı peki? Ravenclaw kızlar yatakhanesinde günlerce ağladığını... Fazla aciz hissetti kendini, güçsüzdü sanki. Yine de bütün Hogwarts geçmişinin en iyi kısmı o sarışın çocuğa aşkıydı. Karşısında duran ve az önce hayatının en güzel cümlelerini söylemiş olan çocuğa. Kaşlarını çattı önce, Jacob'a omuz atarak güldü ve konuştu; "Sen bir pisliksin koca popo!" Jacob'un elindeki viski bardağını çarçabuk kapıp, dikti. Fondip meselesini fazla abartıyordu herhâlde, Jacob'un şaşırmış yüz ifadesinden anlamıştı bunu. Avuçlarını açtı ve ellerini 'bilmiyorum' dercesine kaldırdı. Omuzları havadayken, daha çok 'ben masumum' mesajı veriyordu. Alkolik bir adama aşıktı, yine de kendini geçeceğini düşünmüyordu. Hogwarts'tan önceki Quidditch takımında da hep içip, Snitch yerine sarışın bir küçük çocuğu tutmamış mıydı? Yüzünde beliren gülümseme, kahkahaya dönüşmek üzereyken dizginleyebildi kendini. Jacob kendinden uzundu başını biraz havaya kaldırıp, onun kendisine bakan yüzüne baktı. Hep aynı bakmıştı Jake ona, ama Cass farkedememişti. Evet, gerçek aptal oydu! Viskiyi genzindeki yanma hissinin ardından vücuttaki 'ıvır zıvır sistemi' görevini yapmaya bıraktı. Sağ eli saçlarını karıştırırken, Jake'in gözünün tam içine bakarak, muzip bir tavırla konuştu; "Ve işin güzeli ben de bir pisliğim. Ayrıca herifin tekine aşığım. Deli gibi hem de! Herif de bir halt etse neyse, onu tam beş yıldır bekliyordum ama yeni idrak etti. Yüce Tanrı, bunun için de teşekkürler sana. Adam aptal, elinden geleni yaptın sen." Jake'in yüzündeki çekici ifade onu gitgide baştan çıkarırken, cinsel duygulara ve hormonların etkilerine kapılmamaya çalışarak, başını Jake'in omzuna yasladı Cassandra. 'Fahişe kıyafetiyle' üşüyordu bir ısıtma büyüsü bile yapılmaya tenezzül edilmemiş mekânda. İyice sokuldu Jacob'a. Geçmiş senelerin acısını çıkarıyordu. Jacob'lu ama Jacob'suz... Hep onu arayıp, bulamadığı senelerin. Oysa ki hep yanındaydı, bunu farketmekten acizdi. Birden geleceği düşündü. Hayatında tek sevdiği adamın o olduğunu biliyordu. Peki onunla ilgili ne hayalleri vardı? Cassandra evlenme kavramını hoş bulmasa da, Jacob için her şeyi yapabilirdi. Peki ya Jacob? Sadece eğleniyor olabilir miydi? Hayır, kendisi de söylemişti. Belki de fazla erkendi bunları düşünmek için. Dünyanın en çatlak cadısı kollarındaydı genç adamın ve bundan rahatsız gibi de durmuyordu. Gitgide sarıyorlardı birbirlerini, ikisi de umursamıyordu Üç Süpürge'deki alkolikleri. Hoş, onların kendilerini farkettiklerinden emin bile değillerdi. Kafalarına göre muggle oyunları oynuyor ve 'sinek üç kare dört' gibi anlaşılmaz terimler sallayıp duruyorlardı. Cass'ın sesi biraz ciddileşmişken, yüzündeki ifadeyle birbirini tamamlamıyordu sesi. Oldukça cıvık ama sevgi dolu bir ifade vardı yüzünde. Kısık bir sesle konuştu; "Beni bırakırsan seni hiç affetmem, biliyorsun değil mi?"

Cevabımı dinledikten biraz sonra bir omuz atıp gülerek karşılık vermişti. "Sen bir pisliksin koca popo!" Daha sonra uzun süredir elimde tuttuğum viski bardağımı eline alıp fondiplemişti ve abartıyordu bunu tatlı bakışlarımla ifade etmiştim. O ise ellerini kaldırdı ve avuçlarını açıp 'Bilmem' dercesine bir işaret yapmıştı. Bir kaç kelime daha mırıldanmıştı. O zaman yüzümde daha çekici bir tavır oluşmuştu, aslında bu cümlede de haksız değildi hani. Daha sonra başını omzuma yasladı ve iyice sokuldu bana. Onu çok daha önceden kazanabilirdim ama hep kendimi oyalamıştım. Etraftaki alkolikler -ki bizde öyleyiz- muggle oyunları oynamaya devam ededursun Cass'in öpülesi dudakları yine hareket etmeye başlamıştı. "Beni bırakırsan seni hiç affetmem, biliyorsun değil mi?" Onu bırakmak ha.. Aptallık imparatorluğunun bayrağını taşırdım o zaman ben.. Düşünün kaç senedir arkadaşız ve ona hislerim ilk tanıştığımız günden beri aynı. Koskoca 5 sene... "Seni bırakmak? O kadar da aptal değilim.." dedim gülümseyerek. Daha sonra onun beni avuttuğu günler aklımdan geçmeye başladı. Anne babamın cenazesinde o da yanımdaydı, Hogwarts'da ki düşük notlarımda da beni teselli etmeye çalışırdı. Tüm bunlar aklıma gelince küçük bir gözyaşı akmıştı gözlerimden. Napıyım duygulanmıştım, ondan hiç kopmak istemezcesine sarılmıştım Cassandra'ya..

Gerçek İsim : Naz. Mesaj Sayısı : 61 Kayıt tarihi : 15/10/09 Yaş : 31

"Seni bırakmak? O kadar da aptal değilim.." 'Benim seni bırakmam imkânsız zaten Jacob, ömrümün sonuna kadar isteyeceğim seni. Emin ol.' Dışarı vurmamıştı aklından geçenleri, yine de klişe laflarla sükûneti bozmak istemedi. Jacob'un her bir kelimesi ruhunu okşarken, yüzündeki mutluluğu saklamıyordu. Alkolik Cassandra, şimdi sadece Jacob'u düşünüyordu. Dünya'nın en mutlu insanıydı adeta. Onunla birlikte olması gereken zamanı yeterince geciktirmişti, daha fazla zaman kaybedemezdi. Sevdiği adamın, ona aşık olması... Tarifi imkânsız bir hissiyattan başka bir şey değildi bu. En çok değer verdiği insandan, onun için döktüğü göz yaşlarının karşılığını gerektiğinden fazlaca alıyordu. Jacob'un çikolata kokan parfümünü burnundan alıp, akciğerlerine doldurdu. Bu kokuya her daim adeta tapmıştı. Kafasını, Jacob'un boynuna gömdü ve küçük bir öpücük kondurdu. Jacob gıdıklanmış olmalıydı ki, gülüyordu ve sırtını okşuyordu. Jacob'un kucağına uzandı ve saçlarıyla oynamasına izin verdi. Bir melekten farksız suratını incelerken, olabildiğince mutluydu. Fısıldayarak konuştu; "Biliyorum hayatım, biliyorum."Birden Jake'in ağladığını gördüğüne yemin edebilirdi. Gözünden gelen yaşları görünce hemen doğrulup, gözünün altını sildi. Yüzündeki tebessüm git gide belirginleşirken, ağlarkenki rahatsızlığını belli edercesine, mırıldandı; "Hey! Hayatım boyunca ağlamana izin vermeyeceğim, bunu kendime bir görev bildim." Jacob'un bir göz yaşı damlası bile onun için dünyalara bedeldi. İçi acıyordu, sanki kendi ağlamış gibi oluyordu. Aralarında garip bir telepati bağı oluşmuştu, Cassandra ise direk esir olarak başlamıştı oyuna. İlk defa lider olmamaktan memnun gibi duruyordu. Doğruldu ve Jacob'un göz yaşlarını sildi. Ardından Cassandra, Jacob'un dudaklarını emmeye başlarken, tutkulu öpücük Fransız öpücüğü olarak tabir edilen bir öpücüğe döndü. Cassandra daha fazla dizginleyemiyordu kendini, iki eli de Jacob'un belini kavramıştı, dilleri birbirlerine değerken. İğrendirici olarak düşünmüştü başta Cass bunu, şimdi ise hayatında yaptığı en güzel şey olduğuna karar vermişti. Elleri git gide hızlanıyordu ve daha sert bastırıyordu elini Jacob'un sırtına. Azgın bir fahişeden farksızken, Jacob'un da rahatsız olmadığını farketti. Erkeklerin yüzde doksan dokuzu cinselliğe eğilimliydi, bu yüzden Jacob'u suçlamak saçma olurdu. Hep anlayışlı biri olmuştu, en azından Jacob'a karşı. Mekânın uygun olmadığına karar verip, geri çekildi. Hep bir bahane bulmayacak mıydı zaten? Belki de kendini sekse hazır hissetmiyordu. Hissetmese bile cinselliği ilk ve tek olarak yaşamak istediği kişi Jake'ti. Gelip geçici bir şey değildi Jake, öyle olsaydı beş yıl beklemezdi; değil mi? İkisi de dudaklarını emince gülümsediler. Birbirlerinin tam gözlerinin içlerine bakarken, Cass bilmiş bir sesle mırıldandı; "Klişe bir laf olacak ama söylemezsem içim rahat etmeyecek, benden başka kıza baktığını görürsem, sen bir daha göremezsin." Her şeyi olmuştu atık Cassandra'nın. Kelimeler kiyafetsiz kalırken, ne diyebileceğini bilmiyordu. Tek yapabildiği şey; pürüzsüz tenine dokunurken, gözlerinde kaybolmaktı. Yüzündeki gülümseme git gide yayılırken, Jacob'un gözlerindeki tatmin olmamış ifadeyi fazlasıyla farkediyordu.

"Hey! Hayatım boyunca ağlamana izin vermeyeceğim, bunu kendime bir görev bildim." Hafif bir tebessüm belirmişti Jacob'un yüzünde. Cass ise doğrulup Jacob'ın gözyaşlarını sildikten sonra tutku dolu bir halde dudaklarını emmeye başlamıştı. Jacob'ın elleri saçlarında dolanırken, Cassandra ellerini Jacob'ın belinde gezdiriyordu. Jacob büyük bir haz alıyordu ancak bulundukları mekan daha ileri gitmelerine izin vermiyordu. Cassandra'da farketmiş olacak ki kendini geri çekmişti hızlı bir şekilde. Oysa sexi 2. kez bir de ondan tatmak istemiyor da değildi aslında. İlk macerası zaten tamamen bir hataydı ki o zamanlar Cassandra'yı tanımıyordu bile. Sonra tekrar şimdi ki zamana odaklandı, geçmişi anmaya gerek yoktu. İkisi karşılıklı bir gülüşmeden sonra gözlerinin içlerine bakmaya başlamışlardı ki kısa sükunet şu sözlerle son bulmuştu. "Klişe bir laf olacak ama söylemezsem içim rahat etmeyecek, benden başka kıza baktığını görürsem, sen bir daha göremezsin." Jacob bu cümle karşısında güldü, bir güzellik tanrıçasıyla çıkarken neden başka bir kıza bakacaktı ki? Cassandra'nın gözlerinin içine bakıp baş ve serçe parmağını indirip diğer parmaklarını birleştirip "İzci Sözü" dedi. Hep Jacob Cassandra'ya cevap vermek suretiyle konuşuyordu. Biraz da kendisi soru yöneltmesi gerekti. "Yakın geleceğimizde ne hayal ediyorsun?" dedi Cassandra'nın elini tuttuktan sonra.