''Yılın ilk dersine hazırlan kalk artık hadi'' Kendini derse gitmeye zorluyordu ama ilk ders kehanet olmak zorundamıydı? Kafasının içinde kendi kendine bağırdı ''sevmiyorum işte.'' Bu çare değildi gitmek zorundaydı. İstemsizce kalkıp cüppesini giymeye çalıştı, ''bak o bile derse gitmek istemiyor'' Kafasının içinde bu şekilde tartışmak Edy çok sık yapardı bunu. Sanki vücudunu paylaşan iki kişi varmış gibi. Bi süre uğraştıktan sonra giyindi. Peki kitap nerdeydi? Dolabına gidip Eşyalarını karıştırmaya başladı. Bu yıl için alınmış olan kitapları bulup çıkardı. İsimlerine bakıyor kehanet kitabını arıyordu. Yine bi düşünce belirdi ''kehaneti seven biri varmıdır acaca?'' Kitabı bulup çantasına tıktı. Saatine baktı, fazla zamanı yoktu. Hikayeler dinlememek için hızlı olması gerekti. Büyük adımlarla yatakhaneden çıkıp Kehanet sınıfınına doğru yürümeye başladı. Öğrenciler daha yeni toplanıyorlardı bir çoğu arkadaşlarına seLam veriyor birbirlerini görmenin heyecanını paylaşıyorlardı. ''Ne var bu kadar sevinecek?'' Hiç kimseye aldırmadan hızlıca geçip merdivenleri tırmandı. Profesör'ü aradı gözleri ''ah evet her yıl aynı yer'' diye düşündü. Haklıydı düşünceleri her yıl orada oturuyor derse ilk ordan konuşarak başlıyordu. Küçük yuvarlak masaların arasından sıyrıldı en arkadaki masa doluydu ''kahretsin'' Köşedeki masaya oturdu, başka birinin oturmaması için çantasını yanında ki puf'un üzerine bıraktı. Dersi dinlemek istemiyordu Perşomenlerinden bir tane çıkartıp
masanın üzerine koydu istemeyerekte olsa kitabını da çıkarttı. İçeride ki bunaltıcı sıcak uykusunu getiriyordu.
''Merhaba canlarım.'' Profesörün garip uyuşuk sesi öğrencilerin seslerini bastırmaya yeterli değildi yine de öğrenciler saniyeler içinde sustu. ''Yeni bir yılda yeniden beraberiz, bu yıl kehanetin sırları içinde kaybolacağız...'' Edy düşüncelerini sabit tutamıyordu aklına başka şeyler geliyor onu dersten uzaklaştırıyordu. Elinde ki tüy kalemle ne yaptığını bile bilmediği şekiller çizmeye başladı. Profesör öğrencilerin arasında dolaşıyor neler yaptıklarına bakıyordu Edy'nin yanına geldi. Edy farketmemişti perşomeni saklayacak vakti olmamıştı. ''Geleceğin tehlikeleri bu kadar yakınındayken görmezden gelmek hiç doğru değil genç adam'' Bayılırdı profesör tehlikeli hikayelere.
Edy hiç bir şey söylemeden önünde ki çizimine bakmaya devam etti onlara anlam yüklemeye başka nesnelere benzetmeye başlamıştı. Edy'nin iLgisizliği profesörü uzaklaştırmıştı arada bir laf atmaya devam ediyor öğrencilerle ilgileniyordu. Dersin bitiş zili duyuldu. Edy yerinden kalkarken aklında ''bu dersi bırakmalıyım bi ara'' diye geçirdi kararlıydı bu şekilde hikayeler dinlemek yerine başka şeyler yapabilirdi; İşe yarar birşeyler.
Karnının acıktığını farketmemişti bi anda gelen bu gurultu için niye şaşırıyordu ki? Aklını bi anda yemekler kapladı midesi daha kötü olmadan büyük salonun yolunu tuttu...
Biraz aceLe yazdım epey kötü oldu....
Ptsi Ağus. 31, 2009 12:22 am
