Heather.

Konu: Heather. Çarş. Ağus. 10, 2011 7:50 am

Kar
fırtınası iki gündür taşralılara gün yüzü göstermemişti. Sıcaklığın
gitgide azalması her şeyi daha kırılgan bir hale getiriyordu.
İşte tam bugünlerde kasabanın gösterişli evlerinin yanındaki küçük ahırda da camları titreten soğuk hüküm sürüyordu.
Yılın
bu zamanı ekinlerin en verimli zamanı olmalıyken iliklere işleyen bu
soğuk yaşlı adamın hareket dahi etmesini zorlaştırıyordu. İçinden bir
kez daha lanet okudu adam istem dışı. Sevimsiz patronunun her an burayı
basabileceğini hissediyordu. Ayaklarını ağır ağır sürüyerek hayvanların
olduğu bölüme geçti ve temiz suyu kaba boşalttı. Tamda bu sırada yeri
neredeyse inleten tanıdık ayak seslerini duydu. Düşündüğünden bile geç
kalmıştı aslında. Gözlerini kapıya doğru kaldırdı. Ahırın geniş kapısı
normalden çok daha fazla bir hızla açıldı. Kapının üzerindeki buzlar
gümbürtüyle yere düştü. Kapıda bekleyen siluetin suratını seçmek zordu.
Kar fırtınası yüzünden gece ile gündüz neredeyse ayrılmayacak hale
gelmişti. Fakat uzaktan belli olan tek şey adamın biçimsiz çatık
kaşlarıydı. Adam içeriye girmeye zahmet etmeden ortalıyı inletti

‘’ Valdez ! Seni yaşlı sefil ! Bu yaptığını nasıl açıklayacaksın merak ediyorum ?! ‘’
Yaşlı adam susmayı ve dinlemeyi tercih etti. Bir kez daha…
Buna karşılık kapıdaki adam iyice sinirden köpürdü ve devam etti sert sert

‘’ Bu seferki ceza çok ağır olacak. Buraya gel ve veledi de getir. ‘’
Karanlığa
sinmiş olan kız sinema izliyormuş gibi konuşmanın başından beri
soğukkanlılıkla oradan izlemişti. Yaşlı adamdan önce öne fırlayarak
kapıdaki siluete doğru yürümeye başladı. Yaşlı adamda onun peşine
takıldı. Küçük kız siluete yaklaştıkça görünür hale gelen gözlerine
baktı. Adamın gözlerindeki gülüş ömür boyu hafızasına yer edecek ve
tekrar tekrar hatırlamasına sebep olacaktı. Fakat günün birinde aynı
gözlerle karşılaşacağını tahmin etmemişti.

*

1961
yılının başlarında soğuk bir Ocak gününde, taşlarla döşenmiş ve sonu
gelmez gibi görünen yolda yürümeye başlıyorum. Ardımda bıraktığım büyük
ve gösterişli binadan koşuşturma sesleri hala duyulabiliyor. Üstüme
sardığım palto bile soğuğun beni titretmesine engel değil. Gün
neredeyse yeni ağarıyor ama saat kavramı benim için önemli değil.
Güneşin ilk ışıkları yüzüme vuruyor. Gözlerimi kapıyorum ve anılarımın
beni ele geçirmesine izin veriyorum. Yaşadığım bir dejavu gibi.
Küçükken hayallerimi süsleyen düşünceler dün gece gerçeğe dönmüştü.
Yinede huzurlu değilim. Düşüncelerim değişiyor ve daha masum olmayan
düşüncelere dönüyor. Gözlerimi kırpıştırıyorum. Burada olmamam gerekir.
Sevgili kocamın yatağında olmalıyım. Ama şuan kötü bir fikir gibi
geliyor. Gözlerimi bulutlarla bütün gibi gözüken dağlara dikiyorum.

‘’Şu balık neden diğerinden sürekli kaçıyor baba?’’
Kızın
küçük parmakları suyu gösterdi. Adam yavaşça kızını göğsüne yasladı ve
nasıl açıklayacağını düşündü. Hayatı anlaması için daha çok küçüktü.
Yumuşak bir tonla
‘’Çünkü ondan kaçması gerekiyor. Diğeri onu yakalarsa yer.’’
Kız korkuyla açılan gözlerini babasına dikti ve neredeyse fısıldayarak
‘’Neden?’’ diye sordu.
Adam gözlerini sudan ayırmadı. Kızının yumuşak saçlarını okşadı ve
‘’Hayatta kalması için bunu yapması gerekiyor. Gerçekte de her zaman böyledir. Büyük olan küçük olandan her zaman üstündür. ‘’

Yanağımda
ki ıslaklığı yavaşça elimle siliyorum ve soğuktan titrediğimi fark
ediyorum. Yavaşça arkamı dönüyorum ve eve doğru yürümeye başlıyorum. Bugün diyorum içimden Bugün her şeyin farklı olacağı bir gün. Bugün küçük balığın büyüğü kandıracağı gün.
İçeriye
adım atar atmaz sıcaklığın bedenimi sardığını hissediyorum. Başımı
kaldırıyorum ve koyu renk duvarlar beni karşılıyor. Mutfak bölümüne
geçiyorum ve sıcak kahve dolduruyorum. Masanın yanındaki sandalyelerden
birine oturuyorum. Başım çatlayacak kadar çok ağrıyor. O sırada kalın
bir ses

‘’Daha ilk sabahtan bensiz geziyorsun ha? ‘’ diyor
Matthew
tüm yakışıklılığla karşımda. İri mavi gözlerini bana dikmiş gülümsüyor.
Ayağa kalkıyorum ve dudaklarıma küçük bir öpücük konduruyor. Yumuşacık
bir sesle devam ediyor

‘’Günaydın prenses. Her ne kadar nefret etsem de seni ilk günden yalnız bırakmak zorundayım. İşe geç bile kaldım.’’
İçi
gülümseyen gözlerine bakıyorum. Ne kadar saf ve temiz. Ben ona asla
layık olamam. Sıradan bir gün. Sıradan mutlu yeni evlenmiş bir çift.
Kocasını uğurlayan sıradan bir kadın. Keşke kendimi bu kalıba uygun hissedebilseydim diye düşünüyorum. Keşke böylesi bir adamın oğlu olmasaydı. Karşılık veremiyorum. Sözcükler boğazımda düğümleniyor. Kapıda arkasından el sallıyorum. Döndüğünde her şey değişmiş olacak…

*

Kahve
bitmek üzereyken ayak seslerini duyuyorum. Salonun kapısında bana bakan
bir çift yaşlı göz. Bir zamanlar neredeyse rengine bayıldığım koyu mavi
gözler. Ama bu sefer onun değil benim gözlerimin içi gülüyor.
Adam yavaşça karşıma geçiyor. Artık ona baba mı demeliyim? Gülüyorum içimden. Ne kadar ironik. Babamın katili olan bu adama aynı şekilde hitap edeceğim kimin aklına gelirdi ?
Adamın daha tek kelime etmesine izin vermeden ben konuşuyorum

‘’İyi uyuyabildin mi BABA? ‘’
Yaşlı gözlerinde bir değişiklik yok hala donuklar ben biraz daha sert bir şekilde

‘’
Yoksa sana böyle hitap etmemeliyim Silas? Beni şuana kadar tanımamana
hala inanamıyorum doğrusu. Eskiden keskin gözlerin vardı. Babamın en
küçük hatasını bile gözden kaçırmazdın.’’

Bu sefer
anlamadığını anlatan bir ifade var yüzünde. Bir şey söylemeden sadece
gözlerime bakıyor daha dikkatlice birkaç dakika. Sonra korkuyla büyüyor
göz bebekleri. Ağzı açık kalıyor birkaç saniye. Korku ve hayret dolu
bir sesle
‘’ Sen… ’’ diyor . Cümlesini tamamlamadan ben konuşuyorum

‘’Evet ben. Ben. Yaşlı sefil diye ezip durduğun o adamın kızı. Bir gün böyle
karşılaşacağımızı
tahmin etmemiştim doğrusu. Olsun. Demek kaderlerimiz beraber yazılmış.
Ölümünün benim elinden olacağına gerçekten üzülüyorum. ‘’
Silas
koltuktan yavaşça iniyor ve gerilemeye başlıyor. Daha sonra vazgeçiyor
ve gözlerini kapatıp kaderini beklemeye başlıyor. Bense orada durmuş
onu izliyorum. Ve babamın masumiyetimi nasıl kaybettiğimi izlediğini
biliyorum…

başka bir sitede yaptığım rp.

Konu: Geri: Heather. Çarş. Ağus. 10, 2011 8:13 am

Kurgu karışıktı aslında. Hoş, fakat karışık. Betimlemelerin yok denecek kadar az. Ki nedenini yüzlerce kez belirttiğim için bu konuya değinmek istemiyorum. Tek söyleyebileceğim; "... birinci tekil şahısla yapılan rollerde betimlemeler tam oturmaz, yetersiz kalır." Yazım yanlışı göremedim. Sadece "..." üç nokta eksikliği ile ilgili bir anlam bozukluğu var. Eksiltili cümlelerde anlam bozukluğu yaratmaması için üç nokta kullanırız. Renklendirmeye geldiğimizde ise, karışık renkler kullanmışsın. Bu güzeldir, fakat renk sayısı arttıkça rol daha da karmaşıklaşır. Birbirine yakın renkler seçseydin, daha güzel olabilirdi. Paragraf düzenine değinmeyeceğim bile. Çünkü kopyaladığın şeyi düzeltmek senin görevindir. Ve bunu yapmadığından dolayı paragraf düzenin oldukça kötü. Ve ek olarak diyalogları kısa tutmalısın. Anlatımında pek akıcılık olduğunu söyleyemem ki, günlük tarzı bir yazıda anlatım ne kadar önemlidir onu da bilemiyorum. Günlükte bile, mekân ve zaman tasvirleri yapılırken, bu rol şeklinde koyulmuş yazıda herhangi bir mekân veya zaman tasviri göremedim.

Betimleme: 18 / 30
Paragraf Düzeni: 0 / 5
İmla Düzeni: 9 / 10
Anlatım: 35 / 40
Kurgu: 14 / 15

76, Tebrikler.