Olamaz

Konu: Olamaz C.tesi Ağus. 06, 2011 5:20 am

Kollarının yorgun olmasına aldırmayarak asasını duvara değdirdi. Çatlak Kazan’ın gürültüsüne aldırmamaya çalışarak başını salladı. Bir, iki, üç… Duvar bir kapıya dönüşmeye başladığında sağ omzunu ovuşturdu. Buraya kadar bir sinek şeklinde gelmek çok yormuştu genç büyücüyü ve şimdi dinlenmek istemediğini bağıran ruhuna teslim olarak, Hogwarts’ın açılmasına bu kadar az süre kalmışken iksir dersinde, bir değişikliğin olup olmadığına bakmak için Flourish ve Blotts’a gidiyordu. Böyle bir değişiklik yıllardır olmamıştı aslında; ancak iğrendiği bakanlığın ne yapacağı belli olmazdı, değil mi? Asasını beline tekrar koyarken, kitapların tozlu kapaklarını vitrinden bile görebildiğini fark etti. İçeri girdiğinde dükkânın sahibi on gülümsedi. Bugünlerde kimsenin gelmediği apaçık belli olabiliyordu. Felix, bir an bu yaşlı büyücünün kim olduğunu hatırlamaya çalışsa da zihninde belirli bir iz oluşmamıştı. “Bay Maurice, nasıl yardımcı olabilirim? ” Felix hafif ve epey samimi bir şekilde gülümsedi ve dudaklarını, yeni iksir kitaplarına bakmak istediğini söylemek için aralamıştı ki arkasından bir cadıya ait olduğunu bildiği tiz ve fazlasıyla neşeli bir ses işitti. Felix donup kalmıştı sanki. Yutkundu ve tezgâhın üstünden eğilerek yaşlı büyücüye “Gitmeliyim, yapmam gereken bir şey var. ” Diye fısıldadı. Dudaklarını, ne yapalım, dercesine gerdi ve yanaklarında beliren gamzeleriyle daha tatlı göründüğünün farkında bile değildi. Tam arkasını dönmüş kapıya adımını atmıştı ki “Felix…” duyduğu sesle, sağ ayağı önde, sol ayağı arkada kalmıştı. Derin bir nefes alarak, topuklarının üstünde arkasına döndü ve dirsekle bedenine yapışık bir şekilde ellerini iki yana açtı. Dudaklarına şaşkın ve mutlu bir ifade yerleştirmeye çalışsa da yapmacıklığı belli oluyor gibi bir hisse kapılmıştı. “Aaa… Merhaba Constanta. ”

Konu: Geri: Olamaz C.tesi Ağus. 06, 2011 5:53 am

Asıl biçim değiştirme budur işte,

"Akla Pakla."

"Felix..."

Konu: Geri: Olamaz C.tesi Ağus. 06, 2011 7:50 pm

İşte, tam da bundan kaçmaya çalışıyordu. Birçok, hatta belki aşırı derecede eski sevgilisi olmuştu; ancak hiç biri böyle çocuksu davranışlar sergileyip hala dostlarmış gibi davranmamıştı. Çoğuyla karşılaştıklarında kavga bile etmişlerdi, bazıları asalarına bile başvurmuşlardı; ama Constanta farklıydı. Neden ayrıldığını da asla tam olarak bilmiyordu zaten. Belki de son kez ejderhasıyla tanıştırmak için ormana gittiklerinde, bilmemne adında ki ejderhanın ona saldırmasıyla nedeni, belki de sadece bahaneydi. Felix ondan ayrıldıktan sonra, içindeki burukluğun nedenini hiç anlayamamıştı. Şimdi, ise yağmurdan kaçarken doluya tutulmuştu resmen. Akciğerlerine büyük bir hava kütlesinin dolmasına izin verdiğinde, çıkmasına izin vermemişti. Kolundan sürüklenirken onaylamak dışında bir seçeneği kalmamıştı sanki. Diagon yolunda nereye gittiklerini tam olarak anlamasa da Constanta heyecanlı heyecanlı konuşmak istediğini ve türevlerini söylüyordu. Felix yapmacık ama samimi görünen bir gülümsemeyle onaylıyordu. Çoktan bıraktığı nefesi tekrar aldı ama bu sefer içinde tutmadı. Nefesini verirken nereye girdiklerine baktı. Quella’ya girmişlerdi. Felix içindeki kaçma isteğinin nedense mutluluk kırıntılarıyla dolduğunu hissetse de bunu zihninin arkalarına itti. Eski sevgilisiyle tekrar sevgili olmak diye bir durum söz konusu olamazdı. Masaya oturduklarında iki tane ateş viskisi isteyen Constanta’ya gülümsedi ama bu sefer yapmacıklık yoktu çehresinde. Gerçekten samimi miydi gülümsemesi? Bilmiyordu ama içinden bir ses sürekli, olabilir, diye fısıldıyordu. “Ah, süper gidiyor Constanta. Senin hayatın nasıl gidiyor? Kendine beyaz ejderhalı bir prens bulabildin mi?”

Konu: Geri: Olamaz Paz Ağus. 07, 2011 5:40 am

"Keşke elini bir kez daha tutsam. Gözlerine bakıp fızıldarcasına seni seviyorum desem. Çok fazla hayal kuruyorum. Hep de olmayacak şeyleri düşünüyorum."

"Hayır bulamadım ya da istemedim, bilmiyorum."

"Senden sonra hayatıma giren çıkan olmadı. Belki de kalbim hasar gördüğü içindir."

"Acaba onun da böyle sorunları var mıdır?"

Konu: Geri: Olamaz Ptsi Ağus. 08, 2011 5:29 am

Alaycılığın ele geçirdiği çehresini yeniden ifadesizlik fethettiğinde ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Genç cadının hareketlerini izlemekten başka bir şey yapmıyordu, yapamıyordu. Yutkundu ve önüne gelen ateş viskisinin yarısını bir dikişte bitirdiğinde Constanta’nın kelimeleriyle daha da sarsıldı. Ne demek istiyordu yani? Hayatının alt üst olmasına mı yol açmıştı Felix? En uzun ilişkisi değildi belki onunla yaşadığı ama en kısa ilişkisi de değildi. Onunla evlenme planları bile yapma aşamasına geldiklerini hissettiğinde ayrılmışlardı ama ayrılırken hiç kimse de yaşamadığı bir şey hissetmişti. Üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin bunun ne olduğunu öğrenememişti. İlk zamanlarda zihninin her odası bu soruyla dolduğunda o soruları sıkıştırarak duygu da odalara doluyordu bir gaz misali… İçeride ki yaşama umudunu boğuyordu. Üstelik ondan sonra da eski sevgilim olmadı diyemezdi. Hiçbiri de ona böyle hissettirmemişti. Karşısındaki cadı başını kaldırmakta güçlük çekerken onun solgun ama hala umut olan çehresine dikti ve inceledi. Dolgun dudakları ve kızarmaya yüz tutmuş yanakları ile gerçekten güzel görünüyordu. Kafasını hafifçe salladı, kaşlarını çatmıştı o sırada. Zihnine dolan duyguları ve düşünceleri uzaklaştırmak en doğrusuydu şu an, yoksa değil miydi? “Constanta, ben… Ö-öyle mutlu gelince… Şey sandım… Her neyse… Üzgünüm.” Gerçekten bir büyücüyle çıkmasını mı istiyorsun Felix? Ruhu öyle bir ses tonuyla içinde yankılanıyordu ki kendine engel olamayıp cadıya sarılacağından falan korkuyordu. Bu ona umut vermekten başka nedir ki? “Eminim, birini bulacaksın. Lütfen, üzülme.” Cadının yüzüne düşmüş bir kaç tel saçını kulağının arkasına yerleştirdi. Elini çekerken devam ediyordu ki bu yaptığı hareketin yanlış olduğunu anladı; çünkü Constanta’nın saçına değmesi tuhaf bir hisle kaplanmasına yol açmıştı. Küçük bir öksürükten sonra dudakları yukarıya kıvırdı. “Belki de ejderhalarından önce evlenirsin, ne dersin?” Ortalığı yumuşatmak için söylediği sözcükler daha beterine mi yol açmıştı bakmadan ateş viskisinin son damlalarını da içti ve yanlarına çağırdığı garsondan bir tane daha istedi.

Konu: Geri: Olamaz C.tesi Ağus. 13, 2011 6:53 pm

Bunu söylemeden önce düşünecektin Felix!

Hayır, hayır! Bir hatayı iki kere yapamazsın. Felix' e tekrardan aşık olamazsın.

"Birazdan patlama geçirebilirim."

"Belki de ejderhalarımdan biri ile evlenirim."

"Pekala, hep benden konuştuk. anlat bakalım. Senin hayatın nasıl gidiyor?"

Umarım benimki gibi berbat değildir Felix. Sen güzel bir hayatı hak ediyorsun.

Konu: Geri: Olamaz C.tesi Ağus. 13, 2011 8:07 pm

Constanta’nın ejderhalar ile yapılan esprileri hoş karşılamadığını anlamıştı ki aynı konu üzerinden Constanta’nın da bir espri yapması, Felix’in şaşırmasına neden oldu. Cadının kahkahaları etrafında dans ederken istemsizce ve neredeyse fark edilemeyecek bir samimiyetle kıvrıldı dudakları. Cadı söylediği kelimelerde haklıydı. Hep ondan bahsetmişlerdi nedense. Felix kollarını göğsünde birleştirdi ve arkasına yaslandı. Gerçekten nasıl geçmişti hayatı? Constanta kadar umutsuz değildi belki de. Savannah ile çıkmıştı bir süre. İkisi de aynı şeyi ifade ediyordu Felix için; ama içinde farklıydı sanki. Savannah’a tutkuyla bağlıydı. Onun dudaklarıyla birleşmek ona mutluluk veriyordu. Constanta’ya gelince… Onunla çıkmak, Savannah ile çıkmak gibi değildi. Constanta’nın dudakları veya ile ilgilenmiyordu ya da aptal ejderhalarıyla… Gerçekten onları sevdiğine hiç anlam verememişti zaten. Onda istediği farklı bir şeydi sanki. Ruhunu delip geçen bir şeydi. Ama şimdi buna kafa yormaya hiç gerek yok, diye geçirdi içinden ve gülümseyerek karşısındaki cadının gözlerine baktı. “Bilirsin, ben bir profesörüm. Hogwarts’da takılıyorum. Öğrencilerimin aşklarıyla uğraşıyorum...” Gözlerini kıstı ve çehresinin sınırları etrafında işaret parmağını dolaştırdı, bir şey tarif ediyormuş gibiydi. “Yani böyle bir yakışıklıya kim karşı koyabilir ki, değil mi?” Ateş viskisinden küçük bir yudum alıp tekrar arkasına yaslandığında, “Hayat işte… Zaten hayat; imgesel bağlamda simgesel devinimlerin dışa vurumsal paradigmalar ışığında tecimsel içgüdülerce yadsınmasıdır ya da bunun gibi bir şey işte. Kısacası bu kadar basit…” diye devam etti ancak kaşlarını çatarak ve fısıltı seviyesinde tekrar konuştu. “Aslında bunun ne demek olduğunu ben de bilmiyorum. Bir muggle kitabında görmüştüm sanırım.” Omuz silkerek viskinin son yudumlarını da tepesine dikti. Constanta muggle kitaplarını okumasını anlamıyordu. Felix için ejderhalar neyse, Constanta için muggle kitapları da oydu. Bu cümleyi de bir kitapta okumuştu okumasına; ama bir türlü çözememişti. Buna rağmen hoşuna da gitmişti.

Konu: Geri: Olamaz Paz Ağus. 21, 2011 9:06 pm

Ne dediğini keşke anlayabilsem

yerel

"Biliyor musun? Düşünüyorum da..."

"... keşke dediğinden bir şey anlayabilseydim. O konulara Fransızım. Hadi ama... Hayatını yaşa. Fazla felsefeye benim hayatımda yer yok."

kendine göre

Sarhoş mu oluyorum ne?

"Hey sabah oldu!"

"Aaa... Üzgünüm Felix, gitmem lazım. Malum, karnım..."

evet