Swieta kaçıyordu, kaçıyordu çünkü kaçmak
zorundaydı. Yoksa ölecekti bekli de. Arkasından geliyorlardı. Tanımadığı büyücüler geliyordu. Arkasını döndü ve bağırdı; "Avifors!"
Karga sürüsü geliyordu. Adamlardan biri kurtulmuştu. Sarışındı.
Bıyıkları vardı ve Swieta ondan tiksinmişti. Yere doğru tükürüp kocaman bir
su birikintisi çıkaran bir kişiden herkes tiksinirdi herhalde.
Adam,
Swieta'yı öldürmeye çalışıyordu. Swieta nedenini bilmiyordu ama kendi
savaş tarafından olamazdı bu. Hiçbir şey hatırlamıyordu. O güne
dair hiçbir şey. Adam şiddetle bağırdı; "Kaçma küçük hanım, kaçma! Kimse benden kurtulamadı, sen mi kurtulacaksın?" Arkadan bir kadın sesi duyuldu; "Hadi Marl, bitir işini!"
Kaçıyordu. Adam, Kedavra büyüsü yapımaya çalışıyordu. Bir anda
ağzınadan sözler çıktı. Swieta büyüyü durdurdu. Kendi kendine büyüler
mırıldanmaya başladı. Deniyordu. Korkunun etkisiyle öldürücü büyüler
yapabilirdi. Bağırdı: "Ascendio!" Swieta yükselmişti. Ağacın tepesinde daha güvenliydi belki de. Adam seslendi: "Ne o korkuyor musun?" Swieta cevabı bir tokat gibi yapıştırdı: "Evet ama senin kadar değil ödlek!" Adam sinirlenmişti: "Bumbardie" Swieta güldü: "Iska!"
Swieta hızla koşmaya devam ediyordu. Yere düştü. Adam bağırdı: "Gücün buraya kadarmış küçük!" Swieta ayağa kalktı: "Hayır değil, Expelliarmus!"
Adam dik dik baktı: "Hadi öldür beni! Bakalım yapabilecek misin korkak?" Swieta bir anda durdu. Aslında o kadar hızlı devam edebilirdi ki...
Arkasını döndü, yüzünde bir tiksinme vardı, nedeni adamın gülümsemesiydi, onu öldüremeyeceğini biliyordu çünkü: "Hayır, şimdi değil!" Koşmaya başladı ve arkasını dönerek adama bağırdı: "Sectumsempra!"
Adam yere düştü ve her tarafından kanlar fişkırmaya başladı. Swieta onu
orada bırakmak zorundaydı. Öteki büyücüler koşuyordu, arkasından
geleceklerdi. Koşarak ormanı terk etti.
Biri ona sesleniyordu, ses uzaktan geliyordu. Bu tatlı bir sesti. "Swieta, Swieta!"
Kim olduğunu anlayamadı ve birden uyandı. Her yerinden ter akıyordu.
Rüyanın etkisindeydi ve yataktan kalktı. Kısa bir duş aldı.Yatağı da
sırılsıklamdı. Pembe ve siyah puantiyeli yatak bir ter gölü gibiydi.
Duş
aldıktan sonra rüyasının etkisinden kurtulmak için unutmak içinı dışarı çıktı.Yasak ormanın arka tarafındaki Kara Göl'de
buluşacaklardı.Yasak ormandan geçmek en kısa yoldu ve Swieta bu yolu seçti.
Yasak ormana girdiğinde birileri bağırıyordu: "Evet Marl, burdan gitti. Sen de duydun mu?" Swieta kaçmaya başladı. Rüyası gerçek oluyordu, gerçek. "Avifors!" diye kükredi. Kaçıyordu, sadece kurtulmaya çalışıyordu...
Ptsi Tem. 25, 2011 10:16 pm
