Elisa C. Ryan
Gerçek İsim : Napcan?.
Mesaj Sayısı : 2
Kayıt tarihi : 25/09/10
Lakap : Ne dersen de.
 | Konu: Elisa Camila  C.tesi Eyl. 25, 2010 1:16 am | |
| x Elisa Camila Ryan x Yeri geldiğinde kendinden bile nefret edebilmesi çevresindeki herşeye duyduğu nefreti özetleyebilcek niteliktedir. x Malesef daha karar veremedim. x Elisa anlatıyor; Ailemi pek tanıdığım söylenemez. Hogwarts'ın kurtuluşum olduğunu düşünüyorum. Bir ailede herkesin aynı özellikleri taşıması katlanılmaz birşey. Annenize, babanıza karşı geldiğinizde büyük bir tepki alıyorsanız o evde yaşanmaz demektir. x - Spoiler:
Sıkıcı,yorucu ve acı verici..
Bu üç kelime yaptığım işi tanımlayamaya yetiyordu.Uzaktan her ne kadar eğlenceliymiş gibi gözüksede her gün sarhoşlarla dolu bir barda, barmenlik yapmak benim için çok onur kırıcıydı.Yinede bu işe ihtiyacım vardı.Sevmesemde elimden geldiğince işimi iyi yapmaya çalışıyordum.Muhtemelen yaklaşık on dakika kadar sonra Aleon içeri girecek ve beni bu günlük işimden azat edicekti.Elimdeki bardağı silmeye çalışırken bir gözümde barın kapısındaydı.Kalabalık bir gece olmasına rağmen içerisi baya sessiz ve huzurluydu.Şükretmeliyim ki içip içip ortalığı dağıtan yada kavga eden türden insanlar bu gün bara uğramaya hiç niyetli değildi.Elimi oyalamak için elime aldığım bardağı bir köşeye bırakıp yeni gelen müşterilere siparişlerini vermek üzere gittiğimde aslında yeni müşterilerimin göründükleri kadar masum olmadıklarını anladım.Evet, içinde bulunduğum iş kıyafetimin aşırı göğüs dekoltesinin bende farkındaydım.Ama bu üç kişilik arkadaş grubunun daha çok ilgisini çekmiş gibi duruyordu.Elimden geldiği kadar çabuklukla siparişlerini hazırladım.İğrenç denilecek kadar düşük bir ses tonuyla teşekkür edip ardından gülümseyip otuz iki dişlerini birden gösterdikten sonra "İğrenç" işlerine devam etmek için boş masalardan birine oturdular.
Etrafımda böyle insanlar oldukça asla kendime gereken değeri vermeyeceğimi düşünerek önlüğü yırtarcasına çıkarttım.Bu küçük bez parçasını neden taktığımı burada çalıştığım süre boyunca asla anlamamıştım.Açıkta kalan yerlerimi kapatmasada iş kıyafetine daha da çekicilik katmak için önlüklerimizi takmaya mecburduk.İçimden Ne kadar saçma! diye haykırırken karşıt bir görüş kafamda yankılanmaya başladı:
'Sen seksi kıyafetler içerisinde çalışmaya mahkum,'düşük' bir barmensin..'
Sanki her gün,her saat hatta her dakika kendimden iğrenmeme neden olan düşünce bu değilmiş gibi hala beynimde yankılanmaya devam ediyordu.Daha fazla ileri gidip yeni bir ağlama krizine girmeme ramak kala Aleon sonunda kapıda belirmişti.Koşup boynuna atlamamak için kendimi zar zor tutarken bir yandan çantamı toplayıp bardan çıkmaya hazırlanıyordum.Onda her zaman hissetiğim güven duygusuyla yanıma geldi.Bazı şeyleri farketmiş gibiydi. "Bir sorun mu var? Berbat görünüyorsun."
"Sadece yorgunum Aleon.Hepsi bu!"
Aleon'un çok sevdiğim yönlerinden biride budur.Asla karşısındakini konuşmaya zorlamaz.O tam bir Fransız erkeğidir.Bayanlara nasıl davranması gerektiğini her daim bilir. "Sende geldiğine göre ben çıkıyorum."
Kaba bir tavır olsada cevap vermesini beklemeyip eşyalarımı alıp kapıdan çıkarken arkamdan "Yarın görüşürüz.." diye seslendiğini duydum.Ah! Bu saatlerde yarın yine aynı yerde olucağımı düşünmek istemiyordum.Düşünmek istediğim tek şey ılık bir duş ve ardından sıcacık yatağımda pijamalarımla uyuyor olmaktı.Üstümdeki uzun montla neredeyse tavşan kız kostümüne benzeyen iş kıyafetlerimi kapatmak için düğmelerini sonuna kadar ilikledim.Böylede çıplakmış görüntüsünde olduğumu biliyordum.En azından o kıyafetlerden daha iyi olabileceğini düşünüp kendimi gecenin karanlığına teslim ettim.Hızlı adımlarla kaldığım motele doğru ilerlerken yol kenarındaki barlardan gelen kahkaha sesleri beynimin içerisinde karıncalanıyordu.Sesler ahlaksız bir olayın ahlaksız kanıtları olduğu için -en azından ben böyle düşünüyorum- aşırı derecede yüzüm kızardı.Adımlarımı daha da hızlandırırken az ileride kalabalık bir grup fark ettim.İçlerinde iki veya üç tane kadın vardı.Ve hepsinin elinde çeşitli içkiler,baya neşeli gözüküyorlardı.Bir an içinde yolumu değiştirip değiştirmemek arasında tereddütte kalsamda ben bir korkak değildim.
Tehlikenin üstüne gitmeye karar verdim.Biraz sonra duyacaklarımın kendimi daha da berbat hissetmeme neden olacağını bilsemde içimde nedensiz bir rahatlık vardı.Gruba biraz daha yaklaştığımda beni fark ettiklerini her hallerinden belliydi.İçlerinden biri hoş olmayan bir gülümsemeyle bana doğru yürümeye başlarken aslında bu korkunç gecenin daha yeni başladığını anladım...
Hiç bir şey olmadan yanlarından geçip gittiğimde ise dönüp dönüp onlara bakmam şansımı zorladığımın göstergesiydi.Fakat şaşkınlığımı daha fazla gizleyemiyordum.Önlerinden geçip giderken öylece beni izlemiş hatta bazıları istifini bozmamıştı bile.Ve bu ülkede bir yerlerde hala alkol alıp yinede hiç kimseye sataşmayan,'saygılı' insanlar olduğu için yüzüme şapşal bir gülümseme oturdu.Gecenin ayazında montumun yakasını kaldırıp,ellerimi ceplerime soktum.Az bir süre sonra Motele vardığımda alttaki dükkan açık olduğu için şanslıydım.Hemen içeri girip kendime bir şişe Artez aldıktan sonra aynı şapşal gülümsemeyle dükkan çıktım ve motele girdim.Merdivenleri günün verdiği yorgunlukla ağır ağır çıkarken Artez'in verdiği ekşi tat uyumam için daha da baskı yapıyordu..
| |
|
George Crownie
Hogwarts Müdürü
Gerçek İsim : umut.
Mesaj Sayısı : 1989
Kayıt tarihi : 11/07/09
Yaş : 32
Lakap : geo.
Karakter Bilgileri
Rol Puanı:
    (100/100)
Patronus: Mantikor
| | Konu: Geri: Elisa Camila C.tesi Ekim 16, 2010 6:49 pm | |
| | |
|
