About S.

Konu: About S. Cuma Eyl. 03, 2010 10:56 pm

Hafif meltem siyah arabanın açık camından içerideki üç insanın da yüzünü yalıyordu, ya da dört kişi mi denilmeliydi? Önde arabayı süren Vicotr dikiz aynasından arka koltukta sessizci oturan hamile eşini ve bebek koltuğunda uykuya dalan kızını kontrol etmeden yapamıyordu. Her bakışındaysa üçüne de teker teker tekrar aşık oluyordu. Eşi Aneta Rusya'nın ileri gelen soylu ailelerinden birinin melek kadar güzel kızıydı. Onunla evlenmiş olmak öyle mükemmel bir şeydi ki sabahları uyandığında onun güzel yüzünü izlemek yarım saatini alıyordu. Ve iki yıllık evliliklerinin ardından sanki mucizenin beden bulmuş hali gibi Clementyne girmişti hayatlarına. Durmadan gülümseyen bu kızın ileride anlayışlı bir mükemmellik abidesi olacağını düşündüren her şeyi zarifçe taşıyordu. Erken yürümeye ve konuşmaya başlamıştı, yani tam bir zeka pırıltısıydı ondaki. Annesinin karnındaki şeyin kardeşi olacağını biliyor, hatta annesinin karnını okşamaktan hiç vazgeçmiyordu. Tüm aile daha doğmadan hayrandılar o bebeğe, zaten doğumuna da az kalmıştı. İşte bu yüzden kız kardeşi ve onun muggle eşi buraya geliyorlardı. Aneta kız kardeşine hep çok fazla değer verirdi ancak bir mugglela evlenip ailelerinin safkan soyuna bu kanı karıştırmasından hiç haz etmemişti. Üstelik bu adam yüzünden Rusya'dan uzakta, Yunanistan'da yaşamasını kaldıramıyordu. Sırf kocasının anlamaması için kız kardeşi uçağa binip gelmişti Rusya'ya, onlar da bu iki kişiyi arabayla havaalanından almaya gidiyorlardı. Victor eşi gibi muggle takıntısına sahip olmasa da Eryx denilen adamın kişiliğinden hoşlanamamıştı, Aneta'nın kardeşinin de nasıl o adamla evlendiğini hiç anlayamıyordu zaten. Ama sadece gidip onları almak ve eve götürmekle yetinecekti, henüz yeni başlayan evliliğine akrabalar dolayısıyla gölge düşürmesi aptalca olurdu. Onun isteği karısıyla ve çocuklarıyla güzel bir hayat sürdürüp en sonunda onlarla yaşlanmaktı. Eşinin de böyle istediğini biliyordu, bunu aralarında konuşmuşlardı. İkisi de huzur insanıydı ve kızları evlenip yanlarından gittiklerinde mutlu bir emeklilik hayatını birlikte yaşayacaklardı. Tekrar göz ucuyla hayatının aşkına doğru baktı, sanki alnında boncuk boncuk ter vardı. Aynı saniye içinde Aneta ona " Hastaneye götür beni! " diye bağırmasaydı bile iç güdüsel olarak kırmıştı direksiyonu. Etrafında hiçbir şey olmayan bir caddede olmamalarının avantajlarını ve dezavantajlarını karşılaştırmadan kaza yapmayı göze alarak geri döndü ve diğer şerite geçti, hemen gerideki hastaneye gitmesi ise sadece dakikalar sürmüştü. Clemntyne'i kucağına alıp beklemeye başladı ameliyathanenin kapısında. Ona verilen bir diğer nimet, diğer kızı dünyaya gelecekti birazdan. Adı Savannah olacaktı.

*

Aynadaki buz mavisi gözlerine baktı Savannah, sarı saçlarının omzundan düşerek salınmasına izin vermek için tokasını çıkardı gözlerini yansımasından ayırmadan. Yaşına göre uzun bile denebilecek boyu, görenlerin yadırgamayacağı bir kilosu vardı. Üzerinde duran kırmızı elbisesi dizlerinin hemen üzerinde son buluyor, solgun teninin üzerinde hem onun hem de elbisenin güzelliğini ortaya çıkarıyordu. Az önce saçından çıkardığı kırmızı kurdelayı alışılagelmiş hareketlerle bileğine bağladı. Şimdi güzel görünüyordu, gerçekten "güzel." Ona kalsa saatlerce aynada kendisini izleyebilirdi fakat ne zaman gözlerini yansımasındaki gözlere dikse ağlama isteğiyle doluyordu. Bir kere yakınlardaki evde oturan bir çocuk ona bakıp " Gözlerin ölmüş gibi, onlara bakınca korkuyorum! " diye bağırmıştı. O günden beri oradaki çocuk parkına bir daha gidememişti, o günden beri de ne zaman gözlerini incelese içi acıyordu. Gerçekten böyle miydi? Yani gerçekten onun gözlerine bakan bir insan korkar mıydı? Belki o da korktuğu için ağlamak istiyordu. Kafasını iki yana salladı, beyni bunları düşünebilecek kadar yaşlanmamıştı daha, 8 yaşındaydı henüz. Odasının aralık kapısından salonda oturup kitap okuyan ablasına baktı, hiç benzemiyorlardı. O siyah gözleri ve turuncu saçlarıyla muhtemelen ailenin en güzeliydi. Herkesle çok iyi anlaşır, insanları dinler, onlar tarafından sevilirdi. Savannah da severdi onu, hem de çok. Ama etrafındaki insanların ikisine karşı birbirinden çok farklı davranması onu çileden çıkarıyordu. Tamam, belki de o diğer çocukları biraz fazla dışlıyor ve küçümsüyor olabilirdi ama onlar da bunları hak ediyorlardı elbet. Üzerlerine dökmeden yemek yiyemeyen, hatta okuma yazmayı beceremeyen çocuklar etrafındayken tabii ki kendini üstün görecekti, çünkü öyleydi. Clementyne bunları umursamazdı, onun için insanların hepsi eşitti. Onun için diğer çocuklarla iyi anlaşmasının tek koşulu güvenilir olmalarıydı. Ama sarışın küçük kardeşiyse herkesin onun kadar iyi olmasını beklerdi, ne ondan yüksek ne de ondan çok düşük olmalılardı. Bunun asıl sebebi kimseye açıklayamasa da kendine güvensizliğiydi. Bale yapabiliyor, Rusça'yı mükemmel telaffuz ediyor ve babasının öğrettiği İngilizce'yi kolayca anlayabiliyordu. Tek başına kaldığında kendini hayran olacak kadar çok seviyordu, ancak insanlar içine çıkınca ondan daha iyileri olabileceği korkusuyla kendine yeterince güvenemiyordu. Belki de bunun sebebi her zaman ablasına imrenmesiydi. Onu kıskanmıyordu ancak şüphesiz ondan daha zeki ve güzel olduğunu kabul ediyordu. Birkaç ay önce düşüncelerini annesine söylemişti ancak annesi her insanın birbirinden farklı olduğunu söyleyerek geçiştirmişti. Kimsenin fark etmemesi için gözyaşlarının elbisesine akmasına izin vermeden elinin tersiyle onları sildi ve ablasından saçlarını toplamasını istemek için salona geçti, o kız bu işte de çok becerikliydi...

*

Zindanlardaki yatakhaneden birkaç başka ayakla birlikte çıkarken en sevmediği yerlerden biri olan Biçim Değiştirme dersine doğru adımlarını sürüklemek zorundaydı. Derslere girmeye bayılmıyordu, birçok derste kişisel olarak kendini başarılı görse de asla dikkat çekecek kadar parlak bir zekası olmamıştı. Ablasının aksine Ravenclaw'da değil Slytherin'deydi tabii ki de. Kendine benzeyen bir sürü insanla birlikteyken alacağı zevk onun Hogwarts'a gitmeme konusundaki ısrarlarını yavaş yavaş eritmişti ilk yılında. En başından beri Beauxbatons Sihir Akademisi'ne gitme isteği eğer Clementyne Hogwarts'ta olmasaydı gayet güzel gerçekleşecekti. Ancak birinin ona göz kulak olması gerektiğini düşünen annesi sayesinde işte buradaydı. Buradaki 4. yılına gelmiş olmasına rağmen diğer binalardaki öğrencilere hiç ısınamamıştı, hepsinin bir özelliği ona aptalca geliyor ve onlara fazlasıyla ön yargılı davranmasına sebep oluyordu. Buraya geldiklerinden beri ablasıyla da çok sık karşılaşıp konuşmamaya başlamışlardı, ikisinin de ayrı çevrelere ve zevklere sahip olduğu tartışılmazdı. Birlikteyken ikisinin de sıkılmadan yapabileceği şeyler o kadar azdı ki. Üzerine geçirdiği cübbesinin havayla dolup süzülmesine izin vererek merdivenlerden dersliğine doğru çıktı direk. Yanında duran ve güzel yeşil gözlerini hep kıskandığı kıza duvar gibi suratıyla bir şeyler yemeyeceğini söyledi sadece. Kızın yüzündeki "banane, çok da umrumdaydı sanki" ifadesi onun Savannah'ın çok yakın arkadaşlarından olmadığını belli eder gibi asılı kalmıştı havada. Binasındaki birçok kişiyle iyi anlaştığını herkes bilirdi, ancak bazıları vardı ki onu çileden çıkarıyorlardı. Hepsi yetersizdi, hatta arada Seçmen Şapka'nın çok yaşlandığından yanlışlıkla onları buraya gönderdiği konusunda mırıldanırdı. O "büyük hatalar"ın dışında neredeyse herkes severdi onu, tabii hepsinin bir çıkarı olup olmadığı açık değildi. Zaten de umursamıyordu o bunları. İçlerinden o kadar nadir insana gerçekten güveniyordu ki bazen kendinin burada çok yalnız olduğunu düşünmüyor da değildi. Her şeyini bilen ablasıyla sadece yazları Rusya'da eskisi kadar yakınlaşabiliyorlardı, o zaman da arada bariz bir geçmiş farklılığı baş gösteriyordu. Sıranın üstüne oturmuş ayaklarını ileri geri salladığını ancak arkadan birisi gelip koluna dokunduğunda fark edebildi. Arkasına döndüğündeyse profesörünün sıcak gözlerle bir şeyi olup olmadığını sorduğunu anladı. Hızla atlayıp oturduğu masanın sandalyesine çöktü hemen. Bu kadının öğrencileriyle bu kadar vıcık vıcık ve ilgili olmasından nefret ediyordu. Yanındakine " Statü farkından habersiz bir Gryfindor'dan ne beklersin ki..." diye fısıldadıktan sonra boş gözlerini hiçbir şey anlamayı beklemediği dersine odakladı.

*

Boston'daki evlerinin balkonuna çıkp serinlemek istemişti o gece. Rusya'dan döneli birkaç gün olmuştu ve o birkaç gündür Savannah geçmişte takılı kalmıştı. Hogwarts'tan çok da sorunlu olmayan bir şekilde mezun olduktan sonra hemen Paris'e gitmişti. Ne istediğini biliyordu ve bir an önce de gerçekleştirmeyi heves ediyordu tüm acemiliğiyle. Sanki Elle ile Vogue onun için kapışıyormuş gibi bir heyecanla gitmişti oraya, modanın başkentine. Elindeki ufak bavulunu bırakabileceği güzel bir otelde oda ayırdıktan sonra daha önceden ayarlamış olduğu görüşmelerine gitmişti. Bir dergide nasıl bir pozisyon istediğinin ya da ona ne iş vereceklerinin farkında değildi belki de ama annesindeki medya kanının ve onun moda zevkinin bu tür yerlerde iş bulması için yeterli olacağını düşünmüştü. Hayal kırıklığıyla geçen birkaç görüşme ardından ondaki "ışığı" görmüş kişi ona özel bir tasarımcıyla görüşme ayarlamıştı ve burada kendini geliştirmeye başlamıştı işte S. Tam bir buçuk yılını defileden, partiye, yeni tasarımlara, köşe yazılarına ve gözlemlemeye ayıran cadı bu işin onun için çok yıpratıcı olduğunu kabul etmeye başlamıştı. Artık aynaya baktığında giydiği tüm kıyafetler üzerine bol gelen, gözleri çökmüş, vücut yapısı her an bozulacakmış gibi duran birini görmek istemediğinin farkına varıyordu defalarca. Ancak telefon dışında haberleşmek için kendini hiç zorlamayan biri olarak tekrar Rusya'ya dönüp ailesiyle kalmak da istemiyordu. Elinde olan şansını ve kazandığı deneyimi kullanmak için Londra'ya gidip annesinin iş arkadaşları sayesinde hemen Dırdırcı'ya ufak bir köşe yazarı olarak alındı. Kendini yazı işlerinde iyice geliştirdikten sonra editör yardımcısı olarak sayfa düzenlerine yardım etti. Buradaki 2. yılının sonuna geldiğindeyse bir sürü ilişki yaşamış fakat hiçbirini ilerletememiş, fazla dostu olmayan, sadece kariyerini bir noktaya getirmiş olgun bir cadı olarak değerlendirmeye başlamıştı bile kendini. Hiç parasal açıdan sorun yaşamamış, başına çok büyük sorunlar gelmemiş biri olarak kendini nasıl deneyimli sayabileceğini bilmiyordu ama sonuçta neredeyse 21'ine gelmişti. İşte o zaman ablasını arayıp onunla görüşmek istediğini söylemişti. İkisi de artık ne Rusya'da olmak ne de başkaları için çalışmak istiyordu. Bu nedenle babasına büyük dedesinden miras kalan Amerika'daki yere kendi işletmelerini açmak için kollarını sıvamışlardı. İhtiyaçları olan parayı Rusya'daki yazlık evlerini satarak alan Basilevskyler o günden beri bu pastahane için canlarını dişlerine takmışlardı. Onlara, en azından Savannah'a yetiyor muydu? Kesinlikle. Maddi getirisi olağanüstü boyutlardı değildi belki de ama zaten tatlılara ve çikolayata aşık bir insanın böyle güzel bir yerden başka isteyebileceği ne vardı ki? Sonuçta artık dostu olarak görebileceği ablası yanındaydı ve kimse ona emir veremeyecekti. Gözlerini pencereye yansıyan sokak lambasının ışığına çevirdi. Bu kalabalık şehir ona güven veriyordu. Birden sanki üzerinden bir titreme geçer gibi oldu, üşümemek için yorganının altına girse çok iyi olacaktı. Ne de olsa artık geçmiş kapanmıştı ve nezle bir burunla geleceğine başlamak pek de iyi olmazdı.

Konu: Geri: About S. Cuma Eyl. 03, 2010 10:56 pm

SevdikleriSevmedikleri
AilesiAkrabaları
RusçaAlmanca
Mat&NeonSiyah
Klasik müzikTechno/Electro
Dans etmekŞarkı söylemek
MeyvelerSebzeler
SlytherinHufflepuff
QuddicthAmerikan futbolu
ÇiçeklerArılar
UyumakUykusuzluk
TatlılarEkşiler
EğlenmekAşık olmak

x GÜÇLÜZAYIF x

xxxxxxxxxxxxx

İrade&Kararlılık

xxxxxxxxxxxxx

Yıkılması çok zor bir iradesi vardır. Gerekirse günlerce aç kalabilir ya da hiç konuşmadan durabilir. Eğer bir şeye kafayı taktıysa önüne çıkan engellere elinden gelenden fazlasıyla karşılık verir ve ne gerekirse yapar. Elde edemediği şeylerin peşini bıraksa da asla unutmaz ve kazanmak için vakit bekler. Genellikle bu huyu ona başarıyı getirse de çok fazla düşman edinmesine de sebep olur. Kaybetmemek için gösterdiği kararlılık ve azim bir bakıma kendisinin kaybetmeyi hak etmediğini düşündüğündendir.

xxxxxxxxxxxxx

Gurur

xxxxxxxxxxxxx

Birçok insanın vicdanının sesini dinlemeyerek hareket etmesinin sebebi olan bu duygu Savannah açısından mantıklı kararlar vermesine yardımcı olduğundan övündüğü bir yönü olmuştur. Duygusal davranmanın insanı güçsüz kıldığını ve daha fazla yıpratarak daha fazla acı çektirdiğini düşünür. Bu nedenle gururun birlikte getirdiği mantıksal davranışı gerçekleştirir. Her zaman gururunu ayaklar altına almasına sebep olacak davranışlarda bulunmamaya çalışır. Başkalarının onu bu yüzden "taş kalpli" olarak değerlendirmesini umursamaz.

xxxxxxxxxxxxx

Güvensizlik

xxxxxxxxxxxxx

Onda güvenememe hastalığı gibi bir şey vardır. O insanın doğduğu andan onunla tanışana kadarki zamanına hep şüpheyle yaklaşır ve kimseye kolay kolay güvenemez. Bu yüzden etrafındaki insanların onu kolayca hayal kırıklığına uğratmasından kaçınır. 22 yıllık hayatında sadece ailesine ve Slytherin'den çok yakın bir arkadaşına güvenmiştir. İnsanlarla ilişkilerinde hissedilmeyen ama her zaman varlığı bilinen duvarın tuğlaları bu güvensizlikten ve şüpheden oluşur.

xxxxxxxxxxxxx

Çocuklar

xxxxxxxxxxxxx

Çocukların ve bebeklerin onun en zayıf noktası olduğu kaçınılmaaz bir gerçektir. Ona bir şey yaptırmak istiyorsanız yanınıza bir bebek alın, onun kucağına bırakın ve o sırada her şeye ne kadar olumlu yaklaştığını izleyin. Çocuklara olan bu sevgisinin yanında evlenip çocuk sahibi olmak istemiyor. En büyük sebeplerinden biri yeterince sorumluluk sahibi olamaması ve tabii ki de vücudunun bozulmasından korkması.

xxxxxxxxxxxxx

Dış Görünüş

xxxxxxxxxxxxx

İnsanların dış görünüşünden kolayca etkilenip yanlış değerlendirmeler yapabilir. Ona göre "onun çevresine layık" insanlar kıyafetinden, saçından, başından, yürüyüşünden kolayca hissedilmelidir. Kendine güvensiz, basit kıyafetler içindeki bir insanı, ne kadar iyi olursa olsun, arkadaşı olarak görmez, prensiplerine ters gelir. Çekici insanların her zaman onun gözünde bir üst basamakta yeri vardır, tanımadan bile onlara karşı önyargısını yok eder. Çoğunlukla yanlış değerlendirmeler olsa da bu huyundan vazgeçememiştir.

xxxxxxxxxxxxx

İkna Olma

xxxxxxxxxxxxx

Tamam, insanlara kendi görüşünü kabul ettirmesi için onu çağırın; bunu anında yapar. Ancak doğruluğundan kesin emin olmadığı şeylere kendisi de kolay ikna olmayacağından başkasına da aynı baskıyı kuramaz. Daha önce çalıştığı moda ve dergi işinde çuvallamasının da sebebi budur. Beğenmediği şeyi insanlara sunmak istemediğinden diğer görüşlü insanlarla ateşli tartışmalara girer. Doğru ya da yanlış olması onun için bir şey ifade etmez, göze doğru gelmiyorsa onun için bitmiştir.

Porselen teninin üzerine yerleştirilmiş iki güzel göz etrafa pek samimi olmayan bir ifadeyle bakar her zaman. Yüzünü çevreleyen açık sarı saçlarını ve renkli gözlerini anavatanının ona güzel bir armağanı olarak değerlendirir. Uzun sayılabilecek boyuna karşın topuklu ayakkabı giymeyi tercih eder. Sıska bir vücudu olsa da fiziğini fazla beğenmez. Modayla çok fazla ilgilendiğinden her zaman uyumlu ve güzel giyinir. Makyaj yapmaktan çok fazla hoşlanmasa da sadece makyaj yaptığında güzel görünebildiğini düşünür. Kırmızı ojeleri ve rujlarına hastadır, genellikle tatlı kokan hafif parfümleri tercih eder. Aksesuar konusundaysa aşırıya kaçmadan her türlü şeyi takmayı sever.

Spoiler:

Eklenmek için,
k "iconlar lejantta" işinden pek hoşlanmam o yüzden iconlarınızı alıp geliniz.
k Karakterinizin özellikleri ve S hakkındaki düşünceleri eklenmeniz için gereklidir.
k Aklınızda kurgu varsa seve seve yaparız, söylemeniz ya da pm atmanız yeter.

Konu: Geri: About S. Cuma Eyl. 03, 2010 10:57 pm

Clementyne Basilevsky

k

Vincent Valentine

k

Mikéla Lydia Swain

k

T. Daniel Galadhrim

k

Luxa Dulcet Armstrong

k

Konu: Geri: About S. Cuma Eyl. 03, 2010 10:59 pm

Uygun yere yazarsan sevinirim Smile

Konu: Geri: About S. Cuma Eyl. 03, 2010 11:01 pm

Şey, aslında azıcık nasıl bir şey olucağı konusunda fikir versen? Rolling Eyes

Konu: Geri: About S. C.tesi Eyl. 04, 2010 9:17 pm

Vincent Valentine...
Ünlü bir quidditch yıldızı... Kendisinin cool takılmasının yanında her zaman kendinden emin bir duruşu ve hareketleri vardır. Dış görünüşüne oldukça özen gösterir. Çoğu zaman ciddi gibi görünse de gerektiğinde insanları eğlendirmeyi ve onları mutlu etmeyi bilir...
Hogwarts'ta aynı dönemdeniz. Slytherin olmana rağmen o zamanlardan beri çok dikkatimi çekiyorsun. Ah o gözler, ne kadar güzel... Harlequin'e sürekli gelmemdeki en büyük etken sensin.Başkaları başıma üşüşse de onlara bakmıyorum, gözlerim hep senin üstünde...

Luxa ve Clementyne ile Harlequin'e sürekli gelmemle ilgili kurgu yaptık zaten. Burayada kısaca yazdım bişiler istemezsen daha ilginç şeyler çıkarabiliriz(Tipi falan beğenmeyebilirsin sonuçta). Gerçi buna göre kendi düşüncelerini de tamamlayabilirsin. Her ne ise gerisi sana kalmış...

Spoiler:

Konu: Geri: About S. C.tesi Eyl. 04, 2010 9:34 pm

Kodlar biraz uğraştırdı o yüzden geç ekledim kusura bakma Rolling Eyes

Eğer beğenmediğin bir şey varsa söyle halledelim.

Konu: Geri: About S. C.tesi Eyl. 04, 2010 9:52 pm

Gayet güzel... Wink

Konu: Geri: About S. Ptsi Eyl. 06, 2010 6:05 pm

Mikéla çok havalı ve yeri geldiğinde de son derece kendini beğenmiş bir tiptir...Zengin bir aileden geldiği için hep el üstünde tutulmaya alışıktır.Eğer kendisine iyi bir arkadaş,dost edinirse bu sonsuza kadar devam eder...

Sana baktığımda bana çok benzediğini görüyorum sanki aynamsın...Benim moda ajansım Harlequin'e yakın olduğu için sık sık ziyaret ederim.Seninle iyi anlaşacağımızı düşünüyorum..