Huzur ~

Yazın güneşli bir günüydü ve Lux yine Sisli Göl'e gidiyordu. Külüstür arabasına bindi ve anahtarı çevirdi. Araba fazla zorlamadan çalıştı. Kapıları kilitleyip pencereleri açtı ve bir süre oturup düşündü. "Ne yapsam bugün ?" Aslında zihni kendi içinde çığlık çığlığaydı. "Sisli Göl!" diyordu vücudunun her bir hücresi. Orayı neden bu kadar sevdiğini bilmiyordu Lux. Belki de orada kendini rahat ve huzurlu hissettiği içindir. Güneş en tepede olmadığı için içerisi serindi. Yinede üşümüyordu Luxa. Sarı saçları yine açıktı. Toplamaktan ne kadar nefret etse de The Harlequin kuralları gereği topluyordu mesai saatlerinde. Önüne düşen saçlarını arkaya itti. Şimdi daha iyi görünüyorlardı. Luxa artık gitmeye hazırdı. Gaza basıp direksiyonu sağa ve sola doğru hareket ettirdi. Araba havalandı.

Yollar her ne kadar çekilmez olsa da manzara hiçbir şeyle değişmezdi. Gerçekten harikaydı. Ama yinede bir an önce göle gidip kafasını dinlemek istiyordu Lux. Neyse ki bir an önce Hogsmade'e varmıştı.Biraz dolandıktan sonra Sisli Göl'e daha da yaklaşmıştı.Yaklaşık 1 mil kala sisler kendini göstermeye başlamıştı ve gölün kıyısına hafif bir iniş yapmaya çalıştı. Yağmur yağmadığı için sevindi. Bıkkınlık dolu bir iniş olsa da inmişti. Bu Lux'u mutlu etmeye yetiyordu. Göl, her zaman ki gibi Sisli'ydi. Ama bu Luxa'yı rahatsız etmiyordu. Aksine, ortamı daha enterasan kıldığını düşünüyordu. Bir kere daha yağmur yağmadığına sevindi. Asasını çıkarıp yaklaşık beş metre uzağını bir çap olarak hayal ederek etrafında bir çember
oluşturdu. Oluşturduğu çember de sisi dışarı attı ve etrafını daha rahat görebildi. Arabadan aldığı bir minderi altına yerleştirip oturdu ve Muggle Dünya'sını düşündü. The Harlequin'de çalışacağı onca zamanı düşündü. Zorlu ve belki de eğlenceli olacaktı. Müşterilere daha cana yakın olmayı planlıyordu Luxa. "Ama benim cana yakınlığım ne kadardır ki ? " diye düşünmeden edemedi. Çantasındandan kapağı tozlanmış bir kitap çıkardı. Üfledi ve tozlarının gitmesini sağladı. Kapağını açtı ve kaldığı yerden okumaya başladı.

***

" Meredith yaklaşıp Stefan'ın elini tuttu."Yorgun görünüyorsun.."
"Olabildiğince hızlı geldim." Kolunu Meredith'in omzuna dolayarak kısa, neredeyse tereddütlü bir şekilde sarıldı. Bunu eskiden hiç yapmazdı, diye düşündü Bonnie. Çok içine kapanıktı. Kendisi de sarılmak için yaklaştı.Stefan'ın yeni tişörtün altında serindi ve Bonnie ürpermemek için kendini zor tuttu.Geri çekildiğinde gözleri sulandı. Stefan Salvatore şimdi Fell's Church'e dönmüşken Bonnie onun hakkında ne hissediyordu ? Rahatlama ? Stefan'ın çağrıştırdığı anılar yüzünden hüzün ? Korku ? Söyleyebileceği tek şey, ağlama isteğiydi. "Damon nerede " diye sordu Meredith. "Etrafı araştırıyor. Birkaç dakika onsuz kalmak isteyeceğimizi düşündüm." "Birkaç on yıl onsuz kalmak istiyoruz." dedi Bonnie kendini tutamayarak. Meredith araya girdi. " Ona güvenemeyiz Stefan." "Bence yanılıyorsunuz." dedi Stefan sakince. " Eğer isterse, bize çok yardımı olabilir." "Gün aşırı yerel halktan birini öldürerek mi ?" diye sordu Meredith kaşlarını çatarak. "Onu buraya getirmemeliydin Stefan."

"Ama o getirmedi ki." Ses,Bonnie'nin arkasından ve korkutucu ölçüde yakından gelmişti.Bonnie yerinde sıçradı ve içgüdüsel olarak Matt'e sokuldu.Matt onu omuzlarından tuttu. Damon kısa bir an gülümsedi,sadece ağızının kenarları yukarı kalkmıştı.Gözlüğünü çıkarmıştı ama gözleri yeşil değildi.Yıldızların arasındaki boşluk kadar siyahtı. Neredeyse Stefan'dan daha yakışıklı, diye düşündü Bonnie. Matt'in parmaklarını bulup tutarak."Seni Stefan getirmedi mi?"diye araya girdi Meredith. "Hayır." dedi Damon, Bonnie 'ye bakmaya devam ederek. Diğer insanlar gibi dönmüyor, diye düşündü Bonnie. Kim konuşursa konuşsun, istediği şeye bakmaya devam ediyor. "Sen getirdin." dedi Damon. "

***

En heyecanlı yerinde arkasından bir çıtırdama sesi duydu ve anında kitabı kapatıp arkasına döndü. Reflekslerinin bu kadar güçlü olduğunu kendisi de bilmiyordu ama bu tür zamanlarda işe yarayacağını düşündü. Biri geliyordu. Uzaklarda bir siluet gördüğünü sandı. Farketmemiş gibi yere fırlattığı kitabını bakmadan aldı ve kapağını açıp okuyormuş ve hiç bir şey duymamış gibi yapmaya başladı. Gelen her neyse onunla başa çıkabilecekti. Ama hala kitabına bakmıyordu ve kitabını ters tuttuğunu farketmemişti. Gözleri karşısındaki çimenlere dalmıştı ama kulağı hala gittikçe yaklaşan adım sesine takılı kalmıştı.


Rp Out: İsteyen RP'ye gelebilir. Utanmayın, dalın. Her kurguya uyarım. Kafanıza göre takılın yani. Ben devamını getiririm (:

Emmett'ın vücudunda olağanüstü bir acı vardı. Tüm vücudu bu acıyla kavruluyor yok olacakmış gibi hissediyordu. En çok boğazına vuran bu acı tüm vücudunu ölüm makinesine dönüştürüyordu. Yılların deneyiminden dolayı Emmett susamış olduğunu anladı. En gizli ve fazla uğrak olmayan bir yer düşündü çok hızlı bir şekilde düşündükten sonra yerini buldu Sisli Göl. Müthiş bir yerdi avlanmak için birebir. Büyücü kanı iyi olurdu diye düşündü mugglelar dışında fantastik birini öldürmek güzel olurdu. Parlak ve kıpkırmızı gözleriyle, beyaz teniyle, keskin dişiyle kendini hazırladı. Ve sadece başka bir vampirin göreceği başka hiç kimsenin göremeyeceği şekilde koşmaya başladı.

Dünyadaki nerdeyse her şeyden hızlı bir şekilde koşuyordu. Koşarken etrafındaki her şeyi en ufak detayına kadar görebiliyordu. Etraftaki karıncalar minik asaletleriyle çalışıyorlardı.küçük tırtıllar karıncalara doğru savaşmaya gidercesine ciddi bir şekilde ilerliyordu. Geleceği yere gelince birden durdu ve ağır adımlar atmaya başladı. Adımlarının yaydığı çıtırtı sesleri ürpertici derecede idi. Sislerin arasından arkası dönük kitap okuyan bir bayan gördü dikkatli görüşüyle kitabın ters tutulduğunu anladı. Demekki oda bu ayak seslerinin sahibini merak ediyordu. Tekrar hızlı bir şekilde bayanın arkasında durdu ve saçlarından havaya kaldırıp yüz üstü gelecek şekilde yere yatırdı kendini tamamiyle onu öldürmeye hazırlamıştı. Ardından kırmızı gözleriyle gördüğü yüze baktı ve utanmış bir yüzle geri çekilde çok üzülmüş ve utanmıştı şimdi bunu nasıl açıklayacaktı. Karşısında gördüğü dostu Luxa idi. Ses tonundaki şaşkınlığı başarılı bir şekilde saklıyarak:

"Eee merhaba Luxa nasılsın?"

Sorduğu sorunun çok saçma olduğunu sorduktan yarım saniye sonra anladı. Bu durumda nasıl olabilirdiki? Sorduğu saçma sorudan sonra Luxa'nın yüzüne baktı. Korku dolu yüzde bir masumluk algılamıştı. Gözlerini son gücüyle kapatmıştı Luxa. Yavaşça aralanan gözleri Emmett'ı görünce şiddetli bir şaşırma geçirmiş gibiydi. Şankılık ve korku dolu yüzüne buruk bir gülümseme yerleşmişti. İsmini söylemişti, Emmett ne yapacağını bilmiyordu heyecanla ve muhteşem bir öldürme duyusuyla orda duruyordu. Bir yandan kendini zor tutuyor bir yandanda bu durumu nasıl açıklayacağını bilmiyordu. Düşünmeye başladı ortam çok sessizdi sadece çok hafif esen rüzgarın sesi duyuluyordu. Çimenliğe bakmaya başladı Emmett. Ne diyeceğini düşünüyordu. Kırmızı gözleri karanlıkta dahi belli olacak şekildeydi o sisin içerisinde sadece gözleri dikkat çekiyordu. Uzun süre düşündü gözleriyle etrafa baktı ve dudaklarını kıpırdatarak ve en güzel ses tonlarından birini kullanarak:

"Eee ben özür dilerim." diyebildi sadece. Çünkü ne diyeceğini bilmiyordu. Bu türlü durumlarla hiç karşılaşmamıştı. Bir yandanda ona saldırmamak için kendini zor tutuyordu. Kanı onu Emmett'a çekiyordu Luxa'nın kalp atışını duyuyordu birazcık yerine gelmişti. Kan kokusu Emmett'ın iradesini kırmaya çalışırken yaşından dolayı gelen tecrübe buna engel oluyordu. Sıradaki söz onunmuş gibi Luxa'ya bakmaya başladı.

Emmett duyduğu cevap karşısında şaşırmıştı. Hayatında duyduğu en saçma cevaptı. Kendini tutmaya çalıştı ama bunu başaramadı ve çok gür bir kahkaha patlatı verdi. Uzun bir süre gülmeye devam etti. Normal bir insan bu süre içinde nefes alamamaktan ölürdü ama Emmett'ın nefese ihtiyacı yoktu gülmesi yavaşlayıp azalınca:

" Ahh Luxa bu 250 yıllık yaşamım boyunca duyduğum en saçma ve en komik cevap. Gerçekten böyle mi düşünüyorsun? Bizler bir kere kanı yudumlakmı bitine kadar devam ederiz kendimizi durduramayız. Bu arada benim sivri dişlerim yok keskin dişlerim var ama görünümü sizinkiler gibi. Ve bu arada ben senin o diğer tanıdığın acemi vampirler gibi değilim. Kendimi tutabilirim merak etme. Eee ne konuşacakmışız?" dedi ve insan gözünün göremeyeceği bir hızla Luxa'nın biraz yanına oturdu.

Emmett düşünceli bir şekilde durduktan sonra ne yaptığını zihninden geçirdi. Bir sürü görüntü geçti avlanma kısımları, görüştüğü kişiler bir sürü şey. Daha sonra o günlerden şimdiki zamana geçti ve:

" Eee bir süre İtalya'ya gittim. Orada vakit geçirdim. Ordanda Türkiye'ye geçtim bazı işlerimi halledip buraya döndüm. Döneli yarım saat kadar olmadı ve işte senleyim." dedi gülümser bir şekilde ardından tekrar gözlerini göle çevirdi etraftaki sessizlik duyulabilir dereceye gelmişti. Sis çok hafif dağılmış gibiydi. Daha sonra Emmett aklındaki düşünceleri silip kafasını hafifçe çevirerek Luxa'ya baktı ve:

" Eee sen neler yaptın? Nerelere gittin neler yaptın anlat bakalım?" dedi. Artık konuşması gereken kişi Luxa'ydı. Bir kulağıyla Luxa'yı dinlerken öbür kulağıyla gölün ötesindekileri dinliyordu.

Emmett aldığı cevap karşısında gülümsedi. Demek hayatında hiçbir şey değişmemişti. Zaten bir insanın hayatında ne değişebilirdiki? Ardından araba kelimesini duyunca yüzüne sinsice bir gülümseme yerleşti. Demek arabası bir külüstürdü. Güzel bir arabayla seyahat etmek ona iyi gelirdi. Etrafa baktı ardından elini çektırmadan cebine götürdü anahtar yerindeydi. Daha sonra Luxa'ya dönerek:

" Güzel bir arabayla seyahat etmek istersin değil mi? Sana en güzel arabalardan birini getireceğim burada bekle ve kımıldama hem gitmeşken ... Eee her neyse ben hemen geliyorum bir kaç dakika burada bekle." dedi. Ve anında vampir hızıyla birden ortadan yok oldu. Dar yerlerden geçip asfalt yollarda koştu ve kuytu bir köşeye geçti. Bir grup genç yolda serseri gibi dolanıyordu. Emmett cüzdanını çıkartarak paralarını sayıyormuş gibi yapıyordu amacı gençleri bulunduğu yere çekmekti. Gençler ona doğru yaklaştı ve:

" Heyy ya paranı verirsin yada" diyip bıçaklarını göstermişlerdi. Tamda Emmett'ın istediği pozisyonda durdular Emmett vampir hızıyla birsinin suratına yumruğu patlattı burnundan fışkıran kanlardan bir kaç damla Emmett'ın elbisesine sıçradı. Emmett buna sinirlenmişti ikinci yumrukta vampir gücünü kullandı ve adamın suratını parçaladı. Diğerleri bıçağını Emmett'a doğru yönelti hamle yaptıklarında Emmett:

" Yerinizde olsam bunu yapmazdım." dedi ve bir bıçak karnına çarpmıştı bile yamulan bıçak gençlerin yüzüne korku saldı ve Emmett çok hızlı bir şekilde hepsini yere yatırdı ve boyunlarına saldırdı teker teker hepsini öldürürken çok temiz iş çıkarmıştı hiç kan sıçratmamıştı. İşi bittiğinde ferahlamış bir şekilde gülümsedi ve bulunduğu yerden çıktı ve vampir hızıyla arabanın bulunduğu yere koştu ve arabanın yanına geldiğinde durdu. Anahtarıyla arabanın kilitlerini açtı. Kapısını yukarı kaldırıp içeri bindi ve aşağıya çektiğinde kapıyı kapattı. Arabayı çalıştırdığında çıkan sesi çok seviyordu. Ardından vitesi ileri attı ve gaza yüklendi. Otomatik vites devredeydi son hızla gidiyordu o kadar hızlıydıki arabaların yanından geçerken f1 arabası gibi ses çıkarıyordu. İbreye baktığında 320 yapmıştı bile sisli gölün yakınına geldiğinde arbayı ani bir frenle durdurdu ve arabanın anahtarını çıkarttı. Aşağıya inerken yüzünde bir gülümseme vardı elbisesindeki kanı aklına geldi malesef saklıyamazdı Luxa bunu fark edecekti. Bu düşünceleri unuttuktan sonra Luxa'nın yanına geldi ve:

" Buraya gel çabuk." dedi ve kolundan yakalayıp sırtına aldı ve vampir hızıyla koştuktan sonra arabanın yanına geldi. Ve Luxa'yı sırtından indirdikten sonra ona baktı şaşırmışa benziyordu. Luxa'ya bakıp anahtarı eline verdi ve:

" Artık senin. Sakın reddetme sonuçta benim ihtiyacım yok. Bunun gibi 5 tane daha var." dedi ve gülümsedi. Beyaz araba tüm ihtişamıyla gözleri şenlendiriyordu. Emmett Luxa'dan gelecek cevabı bekledi.

Spoiler:

Emmett ilk cevabı duyduğunda biraz üzülmüştü. Neden kabul etmemiştiki üstelik çok da güzel bir arabaydı. Ardından ikinci cevabı duyduğunda yüzüne gülümseme yerleşti. Hediyesini kabul ettiğine sevinmişti. Ardından yanağına konan öpücüğe gülümsedi ve:

" Karşılığını fazlasıyla aldım." dedi. Ardından Luxa'ya döndü yüzü gülümsüyordu. Ardından gülümseyen dudaklarında dümdüz ve duygusuz bir çizgi oluştu. Emmett dudaklarını kıpırdattı ve:

"Yoksa sen?" Bir koku almıştı boğazını yakan bir koku. Bütün vücudu kavruluyordu. Vampir hızıyla Luxa'nın vücudunu sarıp vücudunu taradı. Ardından Luxa'nın karşısına geçip:

"Sende bir şey yok." dedi. Ardından hızlı bir şekilde Luxa'yı sırtına aldı ve göle doğru koşmaya başladı. Gölün yakınına geldiğinde karşısında kanlar içerisinde boğazı kesilmiş oalrak gördüğü yaşlı adamı inceledi ve:

" Çabuk bir açıklama bekliyorum." dedi bir yandanda adamın vücudunu kokluyordu ardından:

" Bir erkek insanın kokusu var." dedi koklamaya devam ediyordu. Vampir burnu o kadar mükemmeldiki neyle öldürüldüğünü bile anlıyordu:

" Boğazı bıçakla kesilmiş. Rambo bıçağıyla kesilmiş. Ben burda yokken arabayı almaya gittiğimde olmuş. Peki bunu kim yapmış olabilir?" dedi ve sustu etraf eskisi sessizliğine bürünmüştü tekrar.

Emmett yapan kişinin izini bulmaya çalışırken. Luxa kırkırdıyordu. Bu Emmett'ın sinirlerini bozmaya başlamıştı. Ciğerlerinden hırıltılar kopmaya başladı. Gök gürültüsü derecesinde çıkan hırıltılar keskinleşmeye devam ediyordu. Ardından kırmızı gözleriyle ve sinirli bakışlarıyla Luxa'ya döndü:

"Burada komik olan bir şey mi var? Eğer koklamam seni rahatsız ettiyse De..." dedi ve dudaklarını birbirine kenetledi hırıltılarını bastırmaya çalıştı. Bitirdikten sonra gözlerini yerden alıp cesedin üstünde gezdirdi. Anlamaya çalışıyordu kim yapmış olabilirdi. Özellikle neden bu adamı öldürmüş olabilirdi. Düşünceler aklında trafik yaratırken süzülen kana gözü takılan Emmett bir ara kanı sonuna kadar içmeyi düşündü. Ama suç onun üstüne kalırdı. Daha sonra Luxa'nın sözcüklerini duyunca sinirini gizleyerek en uygun ses tonuyla:

"Ölüm Yiyen olsaydı daha kolay bir şekilde öldürmüş olurdu. Avada Kedavra gibi örneğin." dedi ve yüzünü gök yüzüne döndürdü ve hava içine çekti yapan kişinin nereden gitmiş olabileceğini bulmaya çalışıyordu. Kim yapmışsa cisimlenerek gitmişti. Ardından Luxa'nın sözcüklerini duyarak:

"Kusura bakma vücudum dünyanın her cisiminden daha soğuk. Kuzey kutubundaki en soğuk suya yada buzun içerisine girsem bile bana sıcak geliyor." dedi ve düşünmeye başladı ne yapabilirdi.Ardından dudaklarını kımıldattı ve:

"Bunu yapan kişi yaptıktan sonra cisimlenerek yok olmuş. Ama bu adamı işini bitirdikten sonra buraya getirmiş." dedi ve duraksadıktan sonra zihninde büyük ışık yandı ve:

"Bu numarayı hatırlıyorum. Bundan 100 yıl önce aynısı başka bir kızın başına geldi. Ve kız bu olaydan bir kaç gün sonra kayboldu. Cesedi bulunduğunda yer yerinde yara izleri, sigara izleri ve bir sürü eziyet izleri vardı. Başı belada olan sensin! Lanet olsun bunu yapacak kim olabilir." dedi o kadar sinirlenmiştiki hırıltıları çok yüksek çıkıyordu. Tıpkı gökyüzü çöküyormuş gibi. Tekrar ağzını açtı ve bağırmaya başladı:

"Lanet Olsun kim bu kim Lanet olsun. Irgghhhh" dedi. ve yanındaki ağaca baktı ve sert bir yumruk salladı. Dev Ağaç ortadan ikiye yarılırken kökünden kopou göle uçmuştu. Siniri biraz olsun geçen Emmett hırıltılarını bastırmaya çalıştı ve:

"Ben gölün karşı kıyısına geçip oralara bakacağım. Burada kal ve asasını çekip bekle hiç bir yere kımıldama." dedi ve gölün kıyısına vampir hızıyla koşarak koca gölün öteki yanına sıçradı ve vampir hızıyla etrafa baktı her hangi bir iz her hangi ip ucu ama hiç biri yoktu. Tekrar vampir hızıyla koşarak gölün öteki kıyısına tekrar atladı ve Luxa'nın karşısına geçerek:

"Yok hiç bir iz yok." dedi ve ayağının altında bir şey dikkatini çekti bu bir bıçaktı üstünde kanlar bulunan bir bıçak kanları çimenlerde temziledikten sonra üstündeki yazıyı okudu " Ölüm Luxa'nın Peşinde" yazıyordu. Emmett kızgın bir ifadeyle Luxa'ya döndü ve:

"Tahmin ettiğim gibi senin peşindeler."

Emmett Luxa'nın söylediği sözleri işitmişti. Gerçektende haklıydı Bu olamaz imkansızdı. Hemen beyninde yeni bir düşünce trafiği başlattı. Aklından geçen onca fikir birbiriyle çarpışıyor youğn bir trafik oluşturuyordu. Ardından Luxa'nın sözlerni duydu:

"Bu harika bir haber. En iyisi ne kadar zamanım kaldıysa, hayatım boyunca yapmak isteyipte yapamadığım
şeyleri yapmam gerek. Çok işim var Emmett, hadi burdan gidelim." dedikleri gülünçtü ama bu durumda kimse dünyanın en komik esprisini duysa dahi gülemezdi. Ne yapacaklardı nereye gideceklerdi. Hemen bunları zihninden sildi ve Luxa'ya döndü ve omuzlarından tutarak konuşmaya başladı:

"Bak Luxa kimsenin seni öldürmesine izin vermeyeceğim tamam mı? Hiç kimse sana bir şey yapamayacak." dedi daha sonra çok ani bir hareketle Luxa'yı sırtına aldı. Ve bıçağıda eliyle parçalayıp göle attı. Vampir hızıyla arabaya koştular Emmett onu şoför koltuuğnun yanındaki koltuğa oturttu. Kapıdan içeri fırlayarak koltuğa geçti. Luxadan anahatarı istercesine elini uzattı istediği şeyi alınca anahartarı yerine yerleştirdi ve çalıştırdı. İlk önce arabayı geri vitese taktı geri geri giderlerken ani bir hamleyle gaza ve frene aynı anda basıp yan bir şekilde döndüler ve düz bir şekilde gitmeye başladılar. Hızları gittikçe artıyordu. hız km si 320 yi gösteriyordu. Ne yapacaklardı şimdi hiç bilmiyordu. Büyük ihtimalle ilk önce İtalya'ya gidip orada bir kaç gün kalmaları gerekecekti. Yola bakarken göz ucuyla Luxa'ya baktı ve konuşmaya başladı:

" İtalya'ya gitmemiz gerekecek. Bir kaç gün yada hafta orada kalacağız. Hemen çalıştığın yeri ara ve uzun bir süre gidemeyeceğini çok hasta olduğunu falan söyle." dedi ve arabada vitesin arkasında bir kapak vardı kapağı açtı ve cep telefonunu alarak Luxa'ya verdi. Daha sonra ani bir frenle direksiyonu sağa kırdı ve yoldaki dönüşten döndü daha sonra tekrar gaza basmaya başladı. İtalya'ya doğru giderken ne yapacağını düşünüyordu Emmett.

Emmett arabayla son sürat giderken Luxa'nın sözcüklerini duydu. Ama gitmeye devam ediyordu birden aniden frene bastı ve araba yavaşlayarak durdu. İki eliyle direksiyonu tutuyor gözlerini yola dikmiş biçimde düşünüyordu. Ne yapabilirdi her dakika peşinde olamazdı. Daha sonra Luxa'ya dönerek:

"O zaman söyle bakalım nereye gitmeyi düşünüyorsun yani nerede kalıcaksın?" dedi. Aslında kendi evi olabilirdi Emmett'ın ama katil Emmett'ın evine gelmezdi ne yapmalılardı merak ediyordu. Yanlarından geçen insanlar onlara bakıyorlardı. Emmett gözlerinin görünmesini istemediği için başını yere eğmişti. Öylece bekliyorlardı. Luxa'dan gelecek cevabı bekliyordu. Kime gidebilirlerdi diyew düşünürken aklına bir fikir geldi katil ilk Luxa'nın evine giderdi katili öldürmek için muhteşem bir fırsattı ardından bu fikri sözcüklerle dile getirdi:

"Senin evinde beklemeye ne dersin?." dedi ve gelecek cevabı bekledi.