Bugün olabildiğinden daha eğlenceli geçebilirdi. Ama okul başlamıştı okulun açılması demek büyük harflerle eğlence sonu gibiydi. Buyüzden günü kurtarmak gibi bir amacım yoktu. Ama dersten sonra sevgili müdürümü ziyaret ederek günü daha güzel kılabilirdim. Bu düşünce beni gülümsetti. Odama sonkez baktım. Her zamanki gibi hoş ve toplu duruyordu. Beni yansıtıyordu. Sessizce odadan çıktım.
Siyah mini bir elbise giymiştim. Elbisem bedenimi ikinci bir ten gibi sarıyordu. Tamamıyla zarif göteriyordu. Aslında nasıl giyinirsem giyineyim zarif görünüyordum. Çünkü herkesin bildiği üzere ben güçlü bir veala idim. İşin güzel tarafı her zaman eşsiz hissettiriyordu bu bana. Zaten hep güzel olduğumu sur gibi fısıldıyordu kulağıma. Yani anlayacağınız şüpheye içimde ufacık bir yer dahi yoktu. Aferin bana.
Dönemin ilk dersi birinci sınıflaraydı. Açıkcası çok ama çok sıkıcı gibi geliyordu bu bana. Çünkü taha hiçbir şey bilmeyen ama bir o kadar kafasını boş şeylerle dolmuşmuş bir oda dolusu çocuğa kehaneti tanımayacaktım. Ne iş ama. Kapıya geldiğimde içerinden bağrışmalar ve gülüşmeler duydum. Sıkıcı! Aptal bir avuç öğrenci güzelim dersliğimi maffedemezdi. Ettirmezdim. İçeriye girdiğimde koşuşmalar başladı ve herkes yerine geçti.
Gelde böyle çocuklara sıcak kanlı ol! Zorla da olsa yüzüme sevecen bir gülümseme koydum. Ardından malzemelerimi ve asamı masaya koydum. Bu işlemden sonra ayağa kalktım. Derin bir nefes aldıktan sonra 'Evet çocuklar... Lütfen konuşmaları kesebilir miyiz?' dedim. Sesler yavaş yavaş yok oldu. Ardından konuşmama devam ettim. 'Teşekkürler. Derse geçmeden önce kendimi tanıtayım. Adım Sorcha. Sorcha Kuran. Bundan sonraki yedi -ki tekrar yaparsanız daha fazla- yıl kehanet dersini bir aksilik olmassa beraber işleyeceğiz. Şimdi bütün değerli zamanımızı tanışmaya harcamak yerine kehanetle ilgili olan bilgilerinizi ölçmeyi yeğlerim. Dersime katılan herkese aynı iki soruyu yönelteceğim. Ders bitiminde ise doğru cevapları söyleyeceğim. Sorularıma doğru cevap veren her öğrenci binasına her soru için +5 puan götürür. Bu sene dersimden geçmek kolay çünkü genel şeyleri öğreneceksiniz. Bu yüzden gayet eden herkes dersimden kolaylıkla geçer not alır. Umarım açıklayıcı olmuşumdur. Kehanet dersinin seveceğiniz bir yanı var o da fazladan ev ödevi yok.' dedim. Ev ödevinin olmadığını duyan çocuklar güvercin misali kafalırını bana döndürdüler. Ben yine aynı tonda 'Bundan sonra birlikte olacağımıza göre lütfen Adınızı ve soyadınızı biliyorsanız sihirsel soyunuzu söyleyerek sorulara başlayın ki bende sizi biraz olsun tanıyabileyim. ' dedim.
Ardından tahtaya soruları yazdım.
*Kehanet nedir?
*Bir kehaneti sizce nasıl öğrenebiliriz?
Soruları yazmayı bitirdikten sonra tekrar öğrencilere döndüm. Konuşmalar tekrar başlamıştı. Tanrı yardımcım olsun! Çocuklara odaklandım. Ve parlamaya başladım. Gücümü böyle kullanmam saçma ve çocukçaydı ama sinirlenmiştim. Çocukların hepsi pür dikkat beni izlemeye başladı. Şimdi içte bir şekilde gülümsedim. 'Böyle daha iyi. Evet, sorularımız bunlar kitaptan yararlanabilirsiniz ancak kitaptan okumadan söyleyin!' dedim. Ardından ilk kaldıran öğrenciyi ayağa kaldırdım. Elime bir kağıt aldım ve binasını ve sınıfını yazarak yanına +10 koydum. İlk olmak hep önemlidir. Ayrıca zeki ve hızlı insanları severdim.
Perş. Haz. 24, 2010 11:07 pm