#M i c h e l l e .

Konu: #M i c h e l l e . Çarş. Mayıs 05, 2010 3:21 am

Adı. Michelle Laurén Manoir

Yaşı. 21

Doğum Tarihi. 14 Mart.

Uyruk. İtalyan.

Kişisel Özellikleri.
Michelle, her zaman sevecen ve sıcakkanlı biri olmuştur. Bazen aniden sinirlenip birine patlayabilir. Yine de bu edindiği bir çok arkadaşı için pek bir engel oluşturmamıştır. Zeki ve tuhaf bir kızdır. Heyecanlı şeyleri yapmayı sever. Sıradan biri olmaktan nefret eder, bunu kıyafetlerinde ve davranışlarında sürekli yansıtır. "Anormal" olmayı istemesi, kendisini zaten anormal biri yapmıştır.

Fiziksel Özellikleri.
Michelle daha küçüklüğünde bile yaşıtlarından daha uzun olduğunu göstermiştir. Uzun kahverengi saçları vardır. Çok ilginç bir tonda yeşil gözlere sahiptir. Giydiği kıyafetler ile gözlerini hep ortaya çıkarmayı sevmiştir. Kıyafetlerini kendi tasarlamayı sever. Öyle ki birbirinden oldukça farklı kıyafetlerini kendine göre düzenleyerek şık bir hale getirir. Takılar ve şapkalar onun için her şeydir, gerek kolye gerek tokalar, onları kullanmadan hiçbir yere çıkmaz. Giydiği bu kıyafetler ile yaşından oldukça büyük gösterir.

İstediği Meslek. Dükkan Sahibi.
Neden bu Meslek?. Büyük bir ölçüde kurgu gereği. Birde bu mesleği kendime yakıştırmamdan kaynaklanıyor.

Dükkanın Adı. Passion La Chocolat
Açılması istenilen yer. Aslında bir şehirde olsa daha iyi olacaktı da, şehir yok. Diagon Yolu'na açılsın o zaman.

Örnek bir Roleplay.

"Lanet olsun Matt! Neden ben yapmak zorundayım bunu?!"

Londra.. Kalabalık sokaklarından birindeydik. Mugglelar, yanımdaki Matthew'a isyan etmeme karşın gözlerini dikmiş bana bakıyorlardı. Çok umrumdaydı zaten.

"Çünkü bunu yapabilecek kimse yok şuan senin dışında." dedi Matthew sakince. Michelle tekrar sinirli bir of çekerken sırıttı. "Ölmeyeceksin Michelle. Sakinleş biraz." En sonunda, bu işin bana son dakikada söylenmesi ve istemememden kaynaklanan sinirle daha da bağırdım. " Sakinleşmek mi? SAKİNLEŞMEK Mİ? ŞAKA YAPIYORSUN DEĞİL Mİ?!" Orta yaşlarında iki kadın yanımızdan geçerken fısıltıları ve aralara serpiştirilmiş birkaç "cık cık" ları duydum. Lanet olsun, hepsi kendi işine bakamaz mı sanki?!

Geçtiğimiz caddelere göre daha sakin olan Çin yemekleri bölümüne girdik. Matthew kolumdan çekip beni siyah ve üzerinde ejderha resmi olan bir lokantaya doğru itti. "Çin yemeğini ne zamandır seviyorsun?" diye fısıldadım kulağına. Cevap vermeden olabildiğince gözden uzak bir masaya oturdu, karşısına geçtim. "Pekala." dedim bıkkınlıkla. "Bu sefer ne yapmam gerekiyor?" Matthew cebinde bir şeyler aranırken kaşlarımı çatıp ona baktım. Sarı bir zarf çıkarıp bana doğru uzattı, neredeyse mekanik adımlarla açtım. Okumuyordum aslında. Sadece bakıyordum. Birde Matthew'ın tekdüze sesini dinliyordum. Başka hiçbir şey duymak zorunda olmamak ne büyük mutluluktu!

" Bir dükkan sahibi olacaksın, iş basit. Adın Ivy Vincent. Evli değilsin ve hayattaki tek amacın dükkanı satıp dünyayı dolaşmak-" "Dur, dur bir dakika." dedim gözlerimi ona sabitleyerek. Tekrar kafayı yiyebileceğimi hissediyordum. " Orta yaşlı ve evde kalmış bir muggle gibi mi davranmamı istiyorsun benden?" Matthew ortaya çıkabilecek sorunları anlayınca hızla kafasını iki yana sallayarak cevap verdi. " Sadece 1 günlük. Dükkanın sahibini sesini çıkartamayacak şekilde sakladık. Sen sadece 1 günlük patron olacaksın. Ayrıca yanında garson gibi davranmak zorunda olan benim, şikayet etme." Sırıttım istemeden. "Papyonda takmazsan kovarım seni." dedim dalga geçerek. Gözlerini devirirken sırıttım gözlerimi ona dikerek. "Pekala." dedim gülmeye ara verince. "Ne zaman başlıyorum?" Matthew masadan kalkarak "Şimdi." dedi. Sırıtma sırası ondaydı sanırım.

Çin caddesinden çıktık. Olabildiğince hızlı ilerlemeye çalışıyorduk. Muggle araçlarından ikimizde anlamıyorduk, bu yüzden yürümek yerine cisimlenmek için boş bir alan bulmaya karar vermiştik. Bir çıkmaz sokağa girerken hava daha da kararmış gibi geldi birden. Kesinlikle kafayı yemiştim ben.

Cisimlenmenin getirdiği rahatsız bir nefes alamama süresinden sonra çok hoş görünebilecek bir cafenin önünde durduk. Sarımsı bir tabelanın üstünde kocaman kahverengi ve süslü harflerle "Passion La Chocolat" yazıyordu. " Acıktım sanırım." dedim içeriye bakarken. Dalga geçtiğimi sanıp güldü. "Hadii." dedi beni yine ittirirken.

Dükkan çok güzel bir şekilde döşenmişti. Kare masalar dükkanın ortasına rasgele yerleştirilmiş gibiydi. İçeride sarı, kahverengi ve beyaz tonları hakim görünüyordu. Tezgah, duvarın bir köşesine konulmuştu. İki kapı da tezgahın tam yanında duruyordu. "En azından sandığım kadar kötü değilmiş." dedim etrafı incelerken. "Ne zaman kötü düşündüğün şeyi iyi bulmadın ki zaten?" dedi sırıtmaya devam ederken. "Sırıtmayı kes de kendine bir papyon bul." dedim dilimi çıkarak.

* Rütbe değişimi istiyorum. Yapılabildiği söylendi.^^ Rpg'yi şimdi yazdım bu arada, çalıntı falan olma ihtimali yok yani. Very Happy

Konu: Geri: #M i c h e l l e . Çarş. Mayıs 05, 2010 8:13 pm

Kabul Edildi.